ITPB1/415-359/08/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest:

* prawidłowe w części dotyczącej budynku

* nieprawidłowe w części dotyczącej gruntu.

W dniu 30 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w dwóch miejscach: zakład główny oraz przeznaczony do sprzedaży oddział, który nie rozlicza się samodzielnie. Wybudował Pan budynki warsztatowe, które stanowią część przedsiębiorstwa i zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych we wrześniu 1998 r. (aktualnie amortyzowane są według 2,5% stawki amortyzacji). Do dnia dzisiejszego budynki nie zostały w pełni umorzone. Od poniesionych z ww. tytułu nakładów odliczał Pan podatek od towarów i usług.

Wskazane budynki posadowione są na gruncie stanowiącym współwłasność małżeńską, uzyskanym na podstawie darowizny otrzymanej 3 lipca 1968 r. Grunt ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Udział małżonki w przedmiotowym gruncie wynosi 70%, zaś Pański 30%.

Pana żona nie prowadziła wcześniej działalności gospodarczej i nie wykorzystywała gruntu oraz znajdujących się na nim budynków w tych celach.

W 2008 r. opodatkowany jest Pan podatkiem dochodowym od osób fizycznych w formie liniowej i składa PIT-36L. Ponadto prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jakie będą skutki sprzedaży:

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na powyższe pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek Pana w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy - w zakresie pytania pierwszego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - w przypadku sprzedaży budynków warsztatowych przychód z tej transakcji stanowi przychód ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i podlega opodatkowaniu łącznie z innymi dochodami uzyskanymi z tej działalności (PIT-36L - 19%).

W ocenie Wnioskodawcy - w zakresie pytania drugiego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych - zbycie gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż nie następuje w ramach działalności gospodarczej - zbycie gruntu nastąpi w terminie uzasadniającym brak opodatkowania (5 lat).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest: prawidłowe w części dotyczącej sprzedaży budynku warsztatowego; nieprawidłowe w części dotyczącej gruntu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Dyspozycja ww. art. 14 ust. 1 powołanej ustawy nie wymienia wszystkich przychodów z działalności gospodarczej. Art. 14 ust. 2 pkt 1 wskazuje zaś na niektóre rodzaje przychodów zaliczonych do przychodów z tego źródła. Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, a nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (...) dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W myśl generalnej zasady kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 (...), wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z przedstawionego przez Pana opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż opodatkowany jest Pan podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy i zamierza dokonać sprzedaży części majątku prowadzonego przedsiębiorstwa. Wskazana transakcja obejmować będzie sprzedaż obiektów warsztatowych wraz z gruntem, na którym posadowione są budynki, przy czym jedynie budynki figurują w ewidencji środków trwałych, a grunty stanowią współwłasność małżeńską. Małżonka nie prowadziła wcześniej działalności gospodarczej i nie wykorzystywała gruntu oraz znajdujących się na nim budynków w tych celach.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. Wobec tego definiując ww. pojęcie należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Z przepisu tego wynika, że nieruchomościami są grunty, a także budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego). Z kolei, jak wynika z art. 48 tej ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z istoty rozwiązań zawartych w cytowanych przepisach Kodeksu cywilnego oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej powinny być uznane kwoty uzyskane ze sprzedaży gruntu oraz znajdujących się na nim budynków, nie zaś samych budynków. Przepisy Kodeksu cywilnego stanowią bowiem, że budynek jako część składowa nieruchomości, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie, nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej, tj. gruntu. Okoliczności powyższej nie zmienia to, że grunty otrzymano w drodze darowizny, stanowią one współwłasność małżeńską Wnioskodawcy i jego małżonki oraz nie wprowadzono ich do ewidencji środków trwałych. Nie sposób więc uznać, iż przedmiotowe budynki mogą być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej w oderwaniu od gruntu, na którym się znajdują, albowiem bez ww. gruntu niemożliwym byłoby korzystanie z tych budynków. A zatem grunt ten również wykorzystywany jest w działalności gospodarczej. Przychód ze sprzedaży nieruchomości (gruntu z budynkami) wykorzystywanej w działalności, jest wobec tego przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej bez względu na to, że grunt nie został ujęty w ewidencji środków trwałych. W przypadku przychodów z działalności nie ma przy tym zastosowania wyłączenie przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8, który stanowi, że przychód nie powstaje przypadku, gdy upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości lub jej części, udziału w tej nieruchomości, zatem sprzedaż tego gruntu będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej bez względu na datę jego nabycia.

Stosownie do dyspozycji uprzednio cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione w celu osiągnięcia tego przychodu, przy czym - skoro grunt został nabyty w drodze darowizny, wydatkami na jego nabycie mogą być np. opłaty notarialne (nie wystąpi cena zakupu).

Zaznaczyć przy tym należy, iż stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego, podatku od spadków i darowizn, co oznacza, iż nie może Pan ująć w kosztach podatkowych ewentualnie zapłaconego podatku od spadków i darowizn związanego z nabyciem ww. gruntu.

Z kolei w przypadku sprzedaży budynków będących środkami trwałymi wprowadzonymi do ewidencji środków trwałych, które wykorzystywane są w prowadzonej działalności gospodarczej, dochód do opodatkowania ustalić należy zgodnie z treścią art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy. W efekcie, różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, podwyższona o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tych środków stanowi dochód podatkowy.

Reasumując, dochód z prowadzonej działalności wraz z dochodem ze sprzedaży, ustalonym w sposób powyżej opisany opodatkować należy 19% podatkiem liniowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.