ITPB1/415-335a/10/PSZ - Określenie skutków podatkowych dokonania darowizny środka trwałego na rzecz małżonka.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.) uzupełnione pismem z dnia 13 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny (w części dotyczącej darczyńcy) - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzoną pozarolniczą działalność gospodarczą Wnioskodawca zawiesił od 30 listopada 2009 r., natomiast w dniu 1 grudnia 2009 r. działalność o podobnym profilu zaczęła żona. W działalności Wnioskodawcy wykorzystywany był samochód, który został wpisany do ewidencji środków trwałych już w poprzednich latach. Przedmiotowy samochód zamierza przekazać, jako darowiznę, żonie, która z kolei chciałaby zaliczyć ten samochód do środków trwałych. Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po stronie żony, jak i męża powstają jakieś obowiązki na gruncie podatku dochodowego oraz od towarów i usług.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - w części dotyczącej Wnioskodawcy. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpią u niego okoliczności powodujące powstanie obowiązku podatkowego na gruncie podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Ze złożonego wniosku wynika, że w prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystywał samochód, który został wpisany do ewidencji środków trwałych już w poprzednich latach. Przedmiotowy samochód zamierza przekazać, jako darowiznę, żonie, która z kolei chciałaby zaliczyć ten samochód do środków trwałych.

Stosownie do art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Natomiast w myśl przepisu art. 889 wyżej cytowanej ustawy nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

Podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Darowizna - jako świadczenie nieekwiwalentne nie powoduje więc powstania przychodu. W konsekwencji, brak możliwości przypisania osobie fizycznej przychodu, skutkuje tym, że przekazanie samochodu w formie darowizny na rzecz żony nie powoduje obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

A zatem, jeżeli - jak wynika z okoliczności sprawy - Wnioskodawca dokona darowizny środka trwałego, to tym samym nie wywoła to dla Niego (Wnioskodawcy) obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Darowizna środka trwałego nie powoduje także konieczności dokonania jakichkolwiek korekt kosztów uzyskania przychodów w ewidencji księgowej. Odpisy naliczane w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodu.

Zaznaczyć należy, iż tutejszy organ podatkowy nie oceniał prawidłowości (skuteczności) zawarcia umowy darowizny pomiędzy małżonkami. Kwestię tę regulują przepisy prawa cywilnego, które nie są przepisami podatkowymi, wobec czego tut. organ nie posiada kompetencji do ich interpretacji w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.