ITPB1/415-335/08/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu 18 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest lekarzem medycyny o specjalizacji ginekologia. Zawód swój wykonuje pracując, między innymi, jako wykładowca w Akademii, w szpitalu klinicznym na zasadzie kontraktu oraz prowadząc indywidualną praktykę lekarską. Zawód lekarza ginekologa wykonuje również małżonka. We wrześniu 2007 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli w ramach wspólności majątkowej lokal, który przeznaczyli i urządzili jako gabinet ginekologiczny. W celu sfinansowania zakupu nieruchomości Wnioskodawca zaciągnął na własne nazwisko kredyt bankowy. W gabinecie tym Wnioskodawca wraz małżonką przyjmuje pacjentki w wyznaczonych dniach tygodnia, w godzinach popołudniowych. Wnioskodawca i Jego żona posiadają odrębne wpisy do ewidencji działalności gospodarczej i odrębnie prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczają na zasadach ogólnych i zawsze korzystają z możliwości wspólnego opodatkowania małżonków.

Lokal, który wspólnie nabyli, wyposażyli i eksploatują, służy obojgu, korzystają razem z całości powierzchni oraz wyposażenia. Umowy z dostawcami tzw. mediów - tj. na dostawę energii, gazu, wody zostały zawarte na nazwisko Wnioskodawcy (jako osoby prowadzącej praktykę lekarską).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo do przyjęcia lokalu użytkowego w 100% do ewidencji środków trwałych oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tej wartości.

Czy koszty związane z eksploatacją tego lokalu mogą w całości stanowić koszty uzyskania przychodów w działalności Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku składników majątku, które stanowią wspólność majątkową małżonków, ustawodawca w art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dopuszcza rozwiązanie, które Wnioskodawca zamierza zastosować, a więc przedmiotowy lokal zostanie w 100% swojej wartości środkiem trwałym w Jego działalności i poprzez odpisy amortyzacyjne jego wartość będzie odpisywana w koszty uzyskania przychodów.

Koszty eksploatacyjne, w tym dostawy energii elektrycznej, gazu, wody konsekwentnie powinny obciążać koszty działalności Wnioskodawcy. W świetle zapisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm) jak również zapisu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca uważa swoje stanowisko za słuszne i jest przekonany o prorodzinym podejściu ustawodawcy w stosunku do opodatkowania małżonków i rodzin. Wspólne opodatkowanie z małżonką na koniec roku wyrównuje dochody oraz sprawia, że opodatkowaniu podlega dochód, który w rzeczywistości osiągnęli wspólnie w ciągu roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Treść powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: pozostają w związku ze źródłem przychodów (zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów), nie zostały wymienione w treści art. 23 ust. 1 ww. ustawy i ich poniesienie udokumentowane jest w sposób nie budzący wątpliwości.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Przepis art. 22a ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; (zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków), chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż we wrześniu 2007 r. Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli w ramach wspólności majątkowej lokal, który przeznaczyli i urządzili jako gabinet lekarski wykorzystywany w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Wnioskodawca i Jego żona posiadają odrębne wpisy do ewidencji działalności gospodarczej i odrębnie prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Kwestię stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Stosownie do art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Wprawdzie, jak stanowi art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie po spełnieniu określonych w ustawie warunków mogą być opodatkowani łącznie, jednakże nie zmienia to faktu, że każdy z nich jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym każdy z małżonków, posiadający odrębny wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz odrębną ewidencję zdarzeń gospodarczych, mając status przedsiębiorcy odrębnie wykazuje przychody z prowadzonej działalności oraz koszty ich uzyskania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i ww. przepisy należy stwierdzić, iż - skoro każdy z małżonków wykorzystuje składnik majątku (lokal) objęty wspólnością majątkową w odrębnie prowadzonej działalności gospodarczej - to wartość początkową przedmiotowego lokalu użytkowego, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić u każdego z małżonków, proporcjonalnie do posiadanego udziału w majątku wspólnym.

Konsekwentnie, odpisy amortyzacyjne od przedmiotowego lokalu użytkowego, stanowiące zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów winny być uwzględnione w wysokości odpowiadającej proporcji do posiadanego udziału w majątku wspólnym.

Natomiast w kwestii kosztów związanych z eksploatacją lokalu wskazać należy, iż z cytowanego uprzednio art. 22 ust. 1 ww. ustawy wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie poniesione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a prowadzoną działalnością gospodarczą - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Należy więc stwierdzić, iż w przedstawionej we wniosku sytuacji, koszty eksploatacji lokalu użytkowego (w tym dostawy energii elektrycznej, gazu, wody), w którym prowadzona jest odrębna działalność gospodarcza każdego z małżonków - mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy wyłącznie pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Jeśli część kosztów eksploatacyjnych związana jest z działalnością gospodarczą małżonki, to ta część wydatków nie stanowi kosztu uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Bez znaczenia jest przy tym to, na kogo zostały zawarte umowy o dostawę tzw. "mediów".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie przez małżonkę Wnioskodawcy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest po złożeniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.