ITPB1/415-329/09/DP - Obniżenie dochodu o wartość niezapłaconych wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 17 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obniżenia dochodu o wartość niezapłaconych wierzytelności - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obniżenia dochodu o wartość niezapłaconych wierzytelności. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług hydraulicznych. Za wykonane prace wystawia faktury. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a uzyskane dochody opodatkowuje podatkiem liniowym. Jeden z kontrahentów nie zapłacił Wnioskodawcy kwoty 308.709 zł. Powyższą kwotę Wnioskodawca zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji "przychody" oraz uiścił od niej należne podatki. Kwestię nieuregulowania należnych zobowiązań Wnioskodawca skierował do komornika.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowe wierzytelności nie są przedawnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na dzień 31 grudnia 2008 r. może Pan skorygować uzyskane przychody o kwotę niezapłaconych zobowiązań, a w momencie uzyskania jakichkolwiek spłat, czy kwoty te będzie można zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Uważa Pan, że w związku z nieuregulowaniem przez kontrahenta należnych zobowiązań poniósł podwójne straty: nie otrzymał wymaganych należności za wykonane usługi i był zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od wystawionych faktur. Aby firma mogła dalej funkcjonować zaciągnął Pan kredyt w banku. Ponadto wniósł Pan sprawę do sądu, co wiązało się także z dużymi kosztami. Zatem uważa Pan, że na dzień 31 grudnia 2008 r. może uzyskane przychody pomniejszyć o kwotę niezapłaconych faktur, a w momencie uzyskania jakichkolwiek spłat, kwoty te będzie mógł zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ponadto przepis art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Z przytoczonej definicji wynika, iż za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Fakt nieotrzymania części należności za wykonaną usługę, wynikającą z wystawionej faktury nie ma zatem żadnego wpływu na wysokość przychodu. W sytuacji opisanej we wniosku brak więc podstaw do dokonania korekty przychodu.

Jednakże wskazać należy, że w określonych w ustawie sytuacjach istnieje możliwość zaliczenia wierzytelności odpisanych jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wierzytelności odpisanych jako przedawnione - art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, iż zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest możliwe wyłącznie jeżeli łącznie spełnione zostaną dwa warunki:

Przy czym podkreślić należy, że ustawodawca dokonał ścisłego i wyczerpującego wyliczenia dokumentów, którymi wierzyciel winien się posłużyć w celu udokumentowania, że dana wierzytelność jest nieściągalna. To oznacza, iż żaden inny dokument, niż wymienione powyżej, nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności umożliwiającego zaliczenie jej do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo, wierzytelności których nieściągalność została udokumentowana mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do daty przedawnienia tych wierzytelności.

Analizując przedstawiony stan faktyczny i prawny, stwierdzić należy, iż sam fakt wniesienia sprawy do sądu nie uprawnia jeszcze do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Z wniosku nie wynikała zaś by nieściągalność przedmiotowych wierzytelności udokumentowana została w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dopiero w sytuacji uzyskania dokumentów wymienionych w tym przepisie wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogłyby zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2008 r. nie będzie mógł skorygować przychodów o wartość wynikającą z nieuregulowanych faktur. Natomiast będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość wierzytelności (o ile nie ulegnie ona przedawnieniu), której wartość była zarachowana jako przychód należny, kiedy spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, tekst jedn. w momencie uzyskania stosownego dokumentu.

Wskazać również należy, iż okoliczności wskazane we wniosku nie mogą mieć wpływu na stanowisko wyrażone w nimniejszej interpretacji indywidualnej.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.