ITPB1/415-317a/10/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za dzierżawę budynku - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat za dzierżawę budynku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji. Wspólnie z żoną zamierza założyć spółkę cywilną. Spółka zamierza prowadzić przedszkole prywatne. Siedzibą przedszkola będzie budynek stanowiący współwłasność małżonków. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. W budynku, który wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dotychczas prowadzona była działalność produkcyjna. W związku z powyższym firma produkcyjna Wnioskodawcy będzie wystawiała comiesięczne faktury tytułem dzierżawy budynku na rzecz spółki cywilnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, który jest wspólnikiem spółki cywilnej, może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów spółki faktury za dzierżawę budynku wystawione przez firmę produkcyjną, której jest właścicielem...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury za dzierżawę budynku, wystawiane przez firmę produkcyjną Wnioskodawcy, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów spółki cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. Powstały koszt poniesiony zostanie w celu osiągnięcia przychodu i nie jest wymieniony na liście kosztów nieuznawanych jako koszty uzyskania przychodu. Poza tym wspomniany koszt stanowi przychód w firmie produkcyjnej Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Ponadto, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - prowadzący działalność gospodarczą w formie jednoosobowej (firma produkcyjna), zamierza utworzyć wraz z żoną spółkę cywilną, która będzie prowadziła działalność gospodarczą w zakresie prywatnego przedszkola. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. Siedzibą przedszkola będzie budynek, stanowiący współwłasność małżonków, który dotychczas wykorzystywany był w działalności produkcyjnej Wnioskodawcy. Budynek wprowadzony jest do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Firma produkcyjna Wnioskodawcy będzie wystawiała comiesięczne faktury tytułem dzierżawy budynku na rzecz spółki cywilnej.

Z powyższego wynika, że umowa dzierżawy zawarta zostanie przez dwa odrębne podmioty gospodarcze, tj. spółkę cywilną z jednej strony oraz z drugiej strony osobę fizyczną, prowadzącą samodzielną działalność gospodarczą i jej małżonka.

Posiadanie siedziby jest nieodzownym warunkiem, od którego spełnienia uzależnione jest funkcjonowanie przedsiębiorstwa i realizowanie nałożonych celów gospodarczo-ekonomicznych. Przyjąć zatem należy, iż wydatki z tytułu dzierżawy budynku, w którym będzie mieściła się siedziba przedsiębiorstwa spełnia kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka cywilna jest spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej. Jak wynika z cytowanego przepisu art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko wspólnicy spółki mogą rozliczać koszty uzyskania przychodów z udziału w spółce niebędącej osoba prawną.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na uregulowanie należności wynikających z faktur za dzierżawę budynku wystawionych przez jej wspólnika - w ramach prowadzonej przez niego indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej - mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki (wspólników proporcjonalnie do ich udziału w zyskach spółki).

Jednocześnie - jeżeli budynek jest w całości środkiem trwałym dla Wnioskodawcy - kwota wynikająca z tej faktury (w całości) jest jego przychodem z samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.