ITPB1/415-316/11/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Klub piłkarski (gospodarz zawodów) jest płatnikiem wynagrodzenia dla sędziego lub obserwatora. W niektórych sytuacjach ekwiwalent sędziowski wypłaca Gmina, a działacze Klubu jedynie pośredniczą - fizycznie go przekazując sędziemu po zawodach. Sędziowie nie mogą być pracownikiem ani członkiem Klubu. Sędziowanie nie wchodzi w zakres działalności gospodarczej. Sędzia nie zawiera umowy z Klubem, a jedynie jest wyznaczany (delegowany) na zawody przez właściwy Związek Piłki Nożnej. O terminie i miejscu zawodów sędzia dowiaduje się na kilka dni przed ich rozegraniem. Wypłata ekwiwalentu dla sędziego za przeprowadzone zawody następuje na podstawie wystawionego druku "Rachunek". Na druku tym umieszczone są następujące dane: imię i nazwisko, adres zamieszkania, NIP, PESEL, datę i miejsce urodzenia, kwota ekwiwalentu za przeprowadzone zawody (wg stawek ustalonych przez Zarząd PZPN) oraz dane urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania. Tabela należności dla sędziów jest ustalana przez Polski Związek Piłki Nożnej w postaci uchwały. Ekwiwalent sędziowski jest określony w formie stawki za rodzaj prowadzonych zawodów oraz uzależniony od tego czy sędzia występuje w roli sędziego głównego, sędziego asystenta, obserwatora czy delegata. W rezultacie wynagrodzenia mogą być zróżnicowane, w zależności od tego ile razy w ciągu miesiąca i w jakiej funkcji sędzia jest delegowany do danego klubu. Wynagrodzenie sędziego od jednego klubu może zatem przekraczać, jak i nie przekraczać 200 zł miesięcznie. Ekwiwalent za pojedyncze zawody kształtuje się w przedziale od 20 do 300 zł.

Przykładowo: Osobę fizyczną delegowano jako sędziego głównego na zawody w dniu 2 kwietnia br., a ekwiwalent sędziowski wyniósł 140 zł. Następnie w dniu 23 kwietnia br. ponownie delegowano tego sędziego do tego samego klubu - tym razem jako sędziego asystenta, a ekwiwalent sędziowski wyniósł 105 zł.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

W jaki sposób należy obliczyć podatek pobierany przez płatnika w sytuacji opisanej we wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od przychodów określonych w art. 13 pkt 2 oraz 5-9 pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, jeżeli kwota należności określona w umowie z osobą nie będącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł Ponieważ jednak z sędziami piłki nożnej nie jest zawierana umowa, a ekwiwalenty za prowadzenie zawodów sportowych są wypłacane na podstawie uchwał Polskiego Związku Piłki Nożnej, należy uznać iż przepis ten sędziów piłki nożnej nie dotyczy. Należności te, bez względu na ich wysokość, należy opodatkować każdorazowo według zasad ogólnych, t.j. z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% i zaliczki na podatek dochodowy według stawki 18%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy została określona jako odrębne źródło przychodów działalność wykonywana osobiście.

Do tej kategorii przychodów, stosownie do treści art. 13 pkt 2 ww. ustawy, należą przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Przepisem art. 1 pkt 22 lit. b) ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478) dokonano zmiany w pkt 5a ust. 1 art. 30 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), nadając mu brzmienie, iż od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu. Zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. i ma zastosowanie do dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2011 r.

Z analizy przytoczonych przepisów wynika, że od 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powyżej, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Obecnie znaczenie ma zatem kwota wynikająca z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Nie jest istotne, czy takich przychodów w miesiącu od tego samego płatnika jest więcej, czy nie. Decyduje tylko i wyłącznie kwota wynikająca z pojedynczej umowy (pojedynczego tytułu prawnego).

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy, odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z kolei, w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż osoby sprawujące funkcje sędziego sportowego nie są pracownikami, ani członkami klubu. Sędzia nie zawiera umowy z Klubem, a jedynie jest wyznaczany (delegowany) na zawody przez właściwy Związek Piłki Nożnej. Wypłata ekwiwalentu dla sędziego za przeprowadzone zawody następuje na podstawie wystawionego druku "Rachunek". Wysokość ekwiwalentu dla sędziego za przeprowadzone zawody ustalana jest wg stawek wynikających z tabel, które ustalone są przez Polski Związek Piłki Nożnej w postaci uchwały.

Na podstawie opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że dokument dotyczący wyznaczenia sędziego na określone zawody wystawiony jest przez właściwy Związek (nie przez klub sportowy) i nie zawiera kwoty wynagrodzenia z tego tytułu. Z kolei wystawiony przez sędziego rachunek, w którym ujęta jest należna mu kwota, nie może być uznany za umowę zawartą między sędzią a klubem sportowym.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wynagrodzeń, o których mowa we wniosku skoro z Klubem nie wiążą sędziów umowy, w których ustalona byłaby wysokość wynagrodzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, na Wnioskodawcy - klubie sportowym jako płatniku dokonującym wypłat ekwiwalentu sędziowskiego ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. pobór zaliczki na podatek dochodowy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.