ITPB1/415-316/10/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu 26 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych na zlecenie. Zdarzenia gospodarcze w 2010 r. ewidencjonowane są na podstawie ksiąg rachunkowych, podatek dochodowym opłacany jest wg stawki 19%, zaliczki na podatek płacone są miesięcznie. W ramach powyższej działalności wykorzystuje budynek biurowo - administracyjny, przyjęty do użytkowania w 2006 r. W dniu 22 lutego 2010 r. Wnioskodawca poniósł wydatek w kwocie netto 18.442 zł 63 gr na zakup i zamontowanie rolet (żaluzji pionowych) w pomieszczeniach biurowych wskazanego budynku. Są to rolety pionowe zamontowane wewnątrz budynku w otworach okiennych, umocowane w prowadnicach przymocowanych do sufitu poszczególnych pomieszczeń. Przedmiotowy wydatek został udokumentowany fakturą VAT z dnia 22 lutego 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powyższy wydatek w kwocie 18.442 zł 63 gr z tytułu nabycia oraz zamontowania w miesiącu lutym 2010 r. w budynku biurowo - administracyjnym 30 sztuk rolet (żaluzji pionowych) ma prawo zaliczyć w miesiącu lutym 2010 r. do kosztów uzyskania przychodów, czy też o przedmiotowy wydatek, należy zwiększyć wartość początkową wyżej wymienionego budynku, stanowiąca podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zamontowane na stałe rolety wewnętrzne trudno uznać za element składowy budynku biurowo - administracyjnego. Nie są to też przedmioty które mogą być uznane za odrębne środki trwałe o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na powyższe na podstawie art. 22 ust. 1 ww. ustawy, wydatek na nabycie 30 sztuk rolet okiennych na kwotę ogółem 18.442 zł 63 gr ma prawo zaliczyć w miesiącu lutym 2010 r. do kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

W wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Pojęcie wzrostu wartości użytkowej jest pojęciem nieokreślonym dokładnie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wzrost wartości użytkowej może być mierzony w szczególności:

* okresem używania środków trwałych,

* zdolnością wytwórczą środków trwałych,

* jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,

* kosztami eksploatacji środków trwałych.

Przepis ten nie wymienia wszystkich mierników wzrostu wartości użytkowej warunkujących wystąpienie ulepszenia, co dokumentuje użyte w nim określenie " w szczególności", tak więc miary tego wzrostu są wymienione jedynie przykładowo.

Odwołując się do orzecznictwa jak również praktyki stosowania prawa podatkowego, które posiłkują się przy ocenie rozumienia tych pojęć potocznym ich rozumieniem, definicjami encyklopedycznymi, przyjąć należy, że miernikami wzrostu wartości użytkowej mogą być również: wzrost wartości technicznej, podniesienie standardu, poprawa warunków bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zmiana charakteru obiektu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż do pomieszczeń biurowych w budynku administracyjno - biurowym, który jest wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zakupiono i zamontowano na stałe 30 sztuk rolet wewnętrznych (żaluzje pionowe) na kwotę netto 18.442 zł 63 gr.

W omawianej sprawie niewątpliwie mamy do czynienia z modernizacją, tj. unowocześnieniem środka trwałego w postaci budynku administracyjno - biurowego. W sytuacji tej można zastosować mierniki wzrostu wartości użytkowej jakimi są podniesienie standardu użytkowego budynku - środka trwałego oraz poprawy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że wydatki na zakup i montaż rolet wewnętrznych zamontowanych na stałe powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego. Dlatego też o wartość poniesionych wydatków, zgodnie z powołanym powyżej art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powiększa się wartość początkową środka trwałego w postaci budynku administracyjno - biurowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.