ITPB1/415-294/08/AT - Podatnik prowadzący działalność gospodarczą i świadczący z tego tytułu usługi na rzecz swojego pracodawcy oraz innych kontrahentów, obowiązany jest udokumentować te czynności stosownymi dowodami księgowymi (rachunek, faktura).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. (data wpływu 30 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2008 r.) w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 lutego 2008 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Na cele prowadzonej działalności zakupił Pan samochód ciężarowy oraz uzyskał niezbędne pozwolenia i licencje na przewóz towarów.

Oświadczył Pan ponadto, że jest zatrudniony w przedsiębiorstwie jako pracownik na umowę o pracę na cały etat, na stanowisku kierowca magazynier.

W przyszłości planuje Pan wykonywać usługi przewozowe w ramach prowadzonej działalności również na rzecz obecnego pracodawcy, a ich zakres odpowiadałby czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy. Jednakże to na Panu spoczywać będzie odpowiedzialność z tytułu terminowego dostarczania towaru, jego załadunku, utraty oraz zniszczenia i zaginięcia (Wnioskodawca ponosić będzie ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w takiej sytuacji za wykonywaną usługę na rzecz obecnego pracodawcy powinien Pan wystawić fakturę VAT (tak jak dla innych odbiorców usług) i zaliczyć sprzedaż do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Oświadczył Pan jednocześnie, iż wyżej wskazane zapytanie odnosi się wyłącznie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona działalność w świetle przepisów podatkowych stanowić będzie pozarolniczą działalność gospodarczą, a przychody ze świadczenia usług na rzecz obecnego, jak i pozostałych odbiorców usług należy traktować w sposób identyczny, tj. należy wystawić fakturę VAT i zaliczyć sprzedaż do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, w myśl przepisów podatkowych (art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Według Wnioskodawcy, wykonywanie czynności również na rzecz obecnego pracodawcy i wykorzystywanie w tym celu swojego majątku, tj. samochodu ciężarowego, jak i odpowiedzialność za terminowe dostarczenie towarów, a także odpowiedzialność za zniszczenie czy zaginięcie towarów, wskazuje na ponoszenie przez niego ryzyka gospodarczego związanego z prowadzona działalnością gospodarczą. A zatem usługa na rzecz obecnego pracodawcy wykonywana w ww. zakresie stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o: działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższego należy wywieść, że dla uznania za działalność gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - niezbędne jest m.in. aby działalność ta prowadzona była w sposób zorganizowany i ciągły. O fakcie prowadzenia działalności gospodarczej nie przesądza jednocześnie sama możliwość ponoszenia ryzyka z tytułu wykonywanych czynności, albowiem istotne jest istnienie stałej struktury organizacyjnej tej działalności. Konieczny jest pewien stały sposób prowadzenia działalności, co jednak nie oznacza, iż nieodzowne jest jednocześnie istnienie rzeczowej struktury tej działalności (np. środki trwałe). W rezultacie jeżeli podatnik zamierza świadczyć w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. usługi na rzecz swojego pracodawcy, które są tożsame z czynnościami wykonywanymi w ramach stosunku pracy dla tego pracodawcy, jednakże ryzyko gospodarcze związane z ww. czynnościami (odpowiedzialność za terminowe dostarczenie towaru, jego rozładunek, utratę, zniszczenie, czy też za jego zaginięcie) spoczywać będzie na tym podatniku i spełniony zostanie przez niego również atrybut ciągłości i zorganizowania tych czynności, to działalność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług, o czym stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do postanowień art. 24a ust. 1 omawianej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Należy zaznaczyć, że zarówno wskazane rozporządzenie, jak również ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują sposobów i terminów wystawiania dokumentów poświadczających wykonanie usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym wskazać należy na mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z art. 87 § 1 wskazanej ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z przepisu tego wynika zatem, że znajduje on zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy inne przepisy prawa podatkowego nie regulują zasad wystawiania takich dokumentów. W konsekwencji nie znajdzie on zastosowania, gdy odrębne przepisy nakładają na Pana obowiązek wystawienia faktury VAT, co z kolei reguluje ustawa o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej - rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazał Pan, iż przychody ze świadczenia usług, o których mowa w zapytaniu potwierdzone winny być fakturami VAT.

Zważywszy, że przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej - zgodnie z treścią złożonego przez Wnioskodawcę oświadczenia - dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, iż w ramach ww. interpretacji nie mieści się dokonanie interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym ocena stanowiska Wnioskodawcy, o której mowa w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, a dotycząca przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zasad wystawiania faktur VAT, nie może mieć miejsca.

Uwzględniając powyższe informuje się Wnioskodawcę, iż jeżeli jego intencją jest również uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie przepisów dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług, to możliwe jest to poprzez złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w ww. zakresie wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa.

Reasumując, stwierdzić należy w przedmiotowej sprawie, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i świadczący z tego tytułu usługi na rzecz swojego pracodawcy oraz innych kontrahentów, obowiązany jest udokumentować te czynności stosownymi dowodami księgowymi (rachunek, faktura). Przychodem podatkowym z działalności gospodarczej będą natomiast kwoty należne z tytułu wyświadczonych usług (pomniejszone o należny podatek od towarów i usług, gdy podatnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.