ITPB1/415-283/11/DP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 31 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe, o ile przedmiotem umowy o dzieło był utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W dniu 14 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 maja 2011 r. (data wpływu 31 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podpisał umowę o dzieło z norweską firmą - Spółką Akcyjną z siedzibą w Norwegii. Przedmiotem umowy jest przygotowanie i poprowadzenie kursu teoretycznego (pokazu komputerowego) oraz niezbędnej dokumentacji dotyczącej przekwalifikowania pracowników w zakresie wymagań zgodnych ze standardami norweskimi obowiązującymi przy budowie wież wiertniczych w Norwegii. Kurs przeprowadzony będzie dla pracowników polskich, którzy po uzyskaniu pozytywnego wyniku egzaminu nabędą kwalifikacje pozwalające na ich zatrudnienie przez firmy norweskie przy budowie wież wiertniczych. Do przygotowania ww. kursu, pokazu oraz niezbędnej dokumentacji Wnioskodawca skorzystał z własnego doświadczenia oraz standardów norweskich, na podstawie których pracował przy budowie wież wiertniczych w Norwegii.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest emerytem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc ww. kurs specjalistyczny, odczyt, pokaz oraz egzamin w ramach przygotowanych materiałów, których Wnioskodawca jest autorem w zakresie umowy o dzieło należy stosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Wnioskodawca uważa, że tak specjalistyczny kurs oraz opracowane przez Niego materiały użyte do przeprowadzenia kursu są wykonane w oparciu o program autorski. Czynności przygotowania i przeprowadzenia szkolenia, egzaminu, wykładu czy odczytu są przedmiotem prawa autorskiego.

Zatem w omawianym stanie faktycznym jako podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych (nie prowadzący działalności gospodarczej) z tytułu należności wypłacanych na podstawie umowy o dzieło, przy obliczaniu podstawy opodatkowania stosuje 50% koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile przedmiotem umowy o dzieło był utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór", zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory: 1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); 2) plastyczne; 3) fotograficzne; 4) lutnicze; 5) wzornictwa przemysłowego; 6) architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; 7) muzyczne i słowno - muzyczne; 8) sceniczne, sceniczno - muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; 9) audiowizualne (w tym filmowe).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę o dzieło z norweską firmą, przedmiotem której było przygotowanie i poprowadzenie kursu teoretycznego oraz niezbędnej dokumentacji dotyczącej przekwalifikowania pracowników w zakresie wymagań zgodnych ze standardami norweskimi obowiązującymi przy budowie wież wiertniczych w Norwegii. Do przygotowania ww. kursu, pokazu oraz niezbędnej dokumentacji Wnioskodawca skorzystał z własnego doświadczenia oraz standardów norweskich.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zleceniodawcę lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Reasumując, należy stwierdzić, iż do otrzymanego wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy o dzieło z firmą norweską dotyczącej przygotowania i przeprowadzenia szkolenia oraz egzaminu w zakresie wymagań zgodnych ze standardami norweskimi obowiązującymi przy budowie wież wiertniczych w Norwegii Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy podatkowej, ale tylko i wyłącznie wówczas, gdy Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu powołanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, praca wykonywana przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy zlecenia jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ustawie, do ustalania czego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest uprawniony.

Podkreślić bowiem należy, że ocena zawartego we wniosku stanowiska została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Organy podatkowe nie są właściwe w zakresie rozstrzygania autorskiego charakteru wykonywanych czynności. Interpretacja przepisów ustawy o prawie autorskim nie leży w kompetencji organów podatkowych. Organy podatkowe nie są zatem uprawnione do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego, komu przysługują w niniejszej sprawie autorskie prawa majątkowe i na jakiej podstawie (ustawy czy umowy stron) może dojść do rozporządzenia tymi prawami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.