ITPB1/415-27/10/PSZ - Zastosowanie podwyższonej stawki podatku w stosunku do kosztów uzyskania przychodów działalności polegającej na profesjonalnej grze w piłkę siatkową.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opisanych we wniosku wydatków.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, w zakresie pozostałej działalności związanej ze sportem. Z klubem sportowym zawarł Pan kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki siatkowej.

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z uprawiania sportu uznawane są za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów dla tego typu działalności określone są w zryczałtowanej stawce procentowej wynoszącej 20 %. Jednakże w art. 22 ust. 10 ustawy, ustawodawca dopuszcza możliwość przyjęcia kosztów uzyskania przychodów w faktycznie poniesionej wysokości, o ile podatnik udowodni, iż były one wyższe niż określona w ust. 9 pkt 4 procentowa stawka. W roku 2010 chciałby Pan, zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu ustalenia dochodu do opodatkowania, przyjąć koszty uzyskania przychodu w faktycznie poniesionej wysokości, udokumentowane odpowiednio fakturami.

W związku z tym podstawa opodatkowania, czyli dochód wykazany w zeznaniu rocznym byłby różnicą osiągniętego w 2010 r. przychodu i faktycznie poniesionych kosztów, mimo iż płatnik, w tym wypadku klub sportowy, odprowadził zaliczki na podatek dochodowy obliczone z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20 % przychodu.

Wskazuje Pan, iż sam ponosi wydatki związane z wszelkiego typu analizami i ocenami stanu psychomotorycznego, zakupem odzieży sportowej. Dla zawodników klub zakupuje jedynie stroje reprezentacyjne.

W ramach działalności wykonywanej osobiście wykorzystuje Pan samochód, który wykorzystywany jest także w działalności gospodarczej. Dla potrzeb działalności wykonywanej osobiście samochód jest niezbędny na dojazdy na treningi, zabiegi, jak również mecze (zdarzają się sytuacje, w których zmuszony jest Pan z meczu jechać na spotkanie z menadżerem, na badania). Koszty indywidualnych dojazdów nie obciążają klubu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku uzyskiwania przychodów z działalności wykonywanej osobiście, polegającej na profesjonalnej grze w piłkę siatkową na podstawie zawartego z klubem sportowym kontraktu, można zastosować koszty uzyskania przychodu w faktycznie poniesionej wysokości, wyższej niż ustawowo ustalona w tym wypadku stawka 20 %.

Uzasadniając własne stanowisko w sprawie wskazuje Pan, iż prowadząc opisaną działalność ponosi bardzo wysokie koszty w celu uzyskania i zabezpieczenia źródła przychodu.

Są to koszty specyficzne i charakterystyczne dla działalności polegającej na profesjonalnym uprawianiu sportu. Należą do nich:

W związku z powyższym uważa Pan, iż ma prawo do odliczenia kosztów uzyskania przychodów w faktycznie poniesionej wysokości, która zdecydowanie przekracza ustawową zryczałtowaną stawkę. Wszystkie ponoszone koszty udokumentowane są prawidłowymi dowodami księgowymi w postaci faktur VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady prowadzenia działalności w zakresie sportu kwalifikowanego oraz zasady uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym, określa ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. Nr 155, poz. 1298 z późn. zm.).

Zgodnie z definicją sportu kwalifikowanego zawartą w art. 3 pkt 3 tej ustawy, przez pojęcie to należy rozumieć formę aktywności człowieka związaną z uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym, organizowanym lub prowadzonym w określonej dyscyplinie sportu przez polski związek sportowy lub podmioty działające z jego upoważnienia. Z kolei, zawodnikiem jest osoba uprawiająca określoną dyscyplinę sportu i posiadająca licencję zawodnika uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym (art. 3 pkt 5).

Przez zawarcie umowy z klubem sportowym zawodnik uzyskuje status zawodnika zrzeszonego w klubie sportowym, o czym stanowi art. 4 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłami przychodów są m.in.:

Na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na postawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z kolei definicję działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z przytoczonej definicji wynika, że istotną cechą pozarolniczej działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany, we własnym imieniu i na własny rachunek.

Skoro więc z przepisów ustawy o sporcie kwalifikowanym wynika, że w celu umożliwienia sportowcom profesjonalnego uprawiania sportu - działalność sportową organizuje i prowadzi związek sportowy lub podmioty (kluby sportowe) działające z jego upoważnienia, oznacza to, że działalności tej, w sposób zorganizowany oraz we własnym imieniu i na własny rachunek - nie prowadzi zawodnik zrzeszony w klubie. Zatem to nie sportowcy, ale kluby prowadzą i organizują działalność sportową, zaś zawodnicy w nich zrzeszeni nie prowadzą działalności w sposób zorganizowany, lecz pozostając w dyspozycji klubu podporządkowują się w ramach zawartej umowy prowadzonej przez ten klub działalności sportowej.

Wskazać również należy na osobisty charakter czynności wykonywanych przez zawodnika w ramach umowy zawartej z klubem sportowym. Przychód ten może uzyskać jedynie konkretna osoba z uwagi na swoje zdolności czy umiejętności. Ta właśnie okoliczność odróżnia w istotny sposób przychody z działalności wykonywanej osobiście od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca może bowiem powierzyć wykonywanie świadczeń pracownikowi lub zlecić podwykonawcy.

W art. 5a pkt 6 ustawy, oprócz elementu pozytywnego (prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), ustawodawca wprowadził także element negatywny, tzn. że uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy. Jeżeli zatem uzyskiwany przez osobę fizyczną przychód zaliczany jest w świetle wskazanych powyżej przepisów do odrębnego źródła przychodów, to nawet spełnienie pozytywnego elementu definicji określonej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy nie powoduje, że przychód podatkowo będzie uznawany za pochodzący z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody z uprawiania sportu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, nawet wówczas gdyby przychody te uzyskane były w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Bez znaczenia dla klasyfikacji przychodów do określonego źródła na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozostaje również fakt, że sportowcy dokonują rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym jako osoby prowadzące działalność gospodarczą. Regulacją tego zagadnienia zajmują się bowiem wyłącznie przepisy podatkowe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przychody z uprawiania sportu na podstawie kontraktu z klubem sportowym kwalifikuje się do źródła przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy - działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dla przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustawy, koszty uzyskania przychodów określa się w wysokości 20 % uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód (art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Z powyżej powołanych przepisów wynika, iż co do zasady koszty uzyskania przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście, określane są ryczałtowo. Wprawdzie mogą one również zostać określone w wysokości kosztów faktycznie poniesionych, (jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z ryczałtu), jednakże takie koszty muszą spełniać warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. muszą być ponoszone w celu uzyskania przychodu z działalności wykonywanej osobiście, lub zachowania, zabezpieczenia tego źródła przychodu.

Z treści wniosku wynika, iż w związku z profesjonalnym uprawianiem sportu ponosi Pan wydatki, do których należą:

Oceniając powyższe na gruncie powołanych przepisów należy zauważyć, że w odniesieniu do przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście, procentowa norma kosztów uzyskania wynosi 20 % uzyskanego przychodu. Jednakże w zeznaniu rocznym podatnicy osiągający ww. przychody mogą zastosować koszty w wysokości kosztów faktycznie poniesionych, jeżeli udowodnią, że koszty te były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej. Przepisy ustawy nie określają sposobu dokumentowania ponoszonych wydatków. Jednakże zastosowanie kosztów faktycznie poniesionych jest uzależnione od udowodnienia poniesienia wydatków.

Zatem, jeżeli udokumentowane wydatki na zakup odzieży sportowej, odżywek dla sportowców, opieki menadżera, opłaty za organizację indywidualnych treningów, wydatki na analizy i oceny stanu psychomotorycznego, koszty eksploatacji samochodu są wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, a jednocześnie wykaże Pan, że ich poniesienie przyczynia się do zwiększenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście lub zabezpieczenia albo zachowania tego źródła przychodów, to w rocznym zeznaniu podatkowym może Pan uwzględnić koszty faktycznie poniesione, w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy

Należy przy tym mieć na uwadze, że wydatki związane z działalnością wykonywaną osobiście nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z odrębnego źródła, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.