ITPB1/415-231/13/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 14 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2013 r. (data wpływu 13 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 stycznia 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi PKD 68.20.Z, prowadzi podatkową księgę przychodowi rozchodów, opodatkowany jest podatkiem liniowym. Nie jest jednostką, która sporządza bilans oraz rachunek zysków i strat na podstawie ustawy o rachunkowości. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarczą prowadził do dnia 31 stycznia 2013 r. na nieruchomości niemieszkalnej. Nieruchomość ta stanowiła do dnia 13 maja 2008 r. majątek osobisty Wnioskodawcy. W dniu 13 maja 2008 r. aktem notarialnym, Wnioskodawca dokonał darowizny prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze znajdującymi się na nim budynkami na rzecz swojej żony. Od tego dnia prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz przedmiotowe budynki, stanowią małżeńską wspólność ustawową.

W dniu 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną umową sprzedaży sporządzoną w formie aktu notarialnego sprzedali za kwotę 3.900.000 zł prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budynków i budowli.

Przedmiot sprzedaży był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i był ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie wykorzystywanych w działalności gospodarczej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli nie nastąpiło w wykonywaniu działalności i przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie będzie przychodem z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1i ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a dzień otrzymania zapłaty będzie dniem powstania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, do transakcji zbycia doszło nie w wyniku wykonywania działalności gospodarczej, lecz w czasie prowadzenia działalności gospodarczej i zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1i, ust. 2 - zbycie wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą jest przychodem z działalności gospodarczej. Datą powstania przychodu jest dzień 31 stycznia 2013 r., tj. dzień otrzymania zapłaty. Przychód podlega opodatkowaniu w wysokości 19% zgodnie z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Wnioskodawca wybrał tę formę opodatkowania powiadamiając właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca od 1 stycznia 2004 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi PKD 68.20.Z, prowadzi podatkową księgę przychodowi rozchodów, opodatkowany jest podatkiem liniowym. Działalność tę prowadził do dnia 31 stycznia 2013 r. na nieruchomości niemieszkalnej wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i ujętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W dniu 31 stycznia 2013 r. Wnioskodawca wraz z żoną umową sprzedaży sporządzoną w formie aktu notarialnego sprzedali za kwotę 3.900.000 zł prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność budynków i budowli.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.),

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast zgodnie z art. 47 powołanego Kodeksu małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, iż skoro wskazane przez Wnioskodawcę prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z znajdującymi się na nim budynkami niemieszkalnymi, wykorzystywane były przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i stanowiły w tej działalności środki trwałe i wartość niematerialną i prawną, to przychód ze sprzedaży ww. składników majątkowych, stanowi zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychód z działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiącej przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotową nieruchomość wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec tego, w zaprezentowanym stanie faktycznym, przychód z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z znajdującym się na nim budynkami niemieszkalnymi, należy w całości zaliczyć do przychodów Wnioskodawcy ze źródła przychodów "działalność gospodarcza".

Ustalając moment uzyskania przychodu, należy stwierdzić co następuje.

W myśl art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Natomiast w myśl art. 14 ust. 1i ww. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Przychód z działalności gospodarczej z tytułu sprzedaży rzeczy powstaje więc w dniu wydania rzeczy, nie później niż w dniu wystawienia faktury (innego dokumentu) albo uregulowania należności. Z treści tego przepisu wynika wprost, iż moment powstania przychodu należnego został ściśle związany z wystąpieniem takiego stanu faktycznego, jak wydanie rzeczy. Jednak w przypadku wystawienia faktury (innego dokumentu), bądź uregulowania należności przed dniem wydania rzeczy, przychód powstaje w dniu wystawienia faktury (innego dokumentu) lub otrzymania zapłaty.

Zatem, otrzymanie zapłaty będzie momentem powstania przychodu, gdy wystąpi jako pierwsze.

W przedmiotowej sprawie, dzień zapłaty, tj. 31 stycznia 2013 r. jest jednocześnie dniem sporządzenia dokumentu sprzedaży - aktu notarialnego, zatem momentem powstania przychodu będzie ten właśnie dzień. Wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 14 ust. 1i ww. ustawy, nie ma wobec tego zastosowania.

Jednakże, pomimo błędnej podstawy prawnej, datę powstania przychodu Wnioskodawca ustalił na właściwy dzień, wobec tego stanowisko zawarte we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Skoro, przychód ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z znajdującymi się na nim budynkami niemieszkalnymi, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, do opodatkowania dochodu z tego tytułu należy, stosować zasady opodatkowania przewidziane dla wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania, czyli opodatkować podatkiem liniowym, zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.