ITPB1/415-229/11/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd postanowieniem, po rozpoznaniu Pani wniosku o zabezpieczenie roszczenia o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny, z mocy art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zobowiązał męża do łożenia na Pani utrzymanie kwoty 2.800 zł miesięcznie przez okres trwania procesu rozwodowego. Sprawę rozwodową wniósł mąż. Z uwagi na fakt, iż mąż uchylał się od ponoszenia kosztów utrzymania i wspólnych zobowiązań finansowych wystąpiła Pani do sądu o ustanowienie zabezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy udzielona przez sąd kwota zabezpieczenia stanowi dla Pani dochód. Jeśli podlega opodatkowaniu, to do jakiego źródła przychodu należy go zaliczyć oraz w jakiej wysokości i na jakich zasadach należałoby opodatkować te dochody.

Pani zdaniem, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia jako źródła przychodów zabezpieczenia roszczenia o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny. Postanowienie sądu nie określa zasądzonej kwoty jako alimentów, których sposób opodatkowania wynika z ustawy.

Wobec powyższego uważa Pani, że otrzymywana kwota zabezpieczenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że z uwagi na fakt, iż mąż uchylał się od ponoszenia kosztów utrzymania i wspólnych zobowiązań finansowych wystąpiła Pani do sądu o ustanowienie zabezpieczenia. śąd po rozpoznaniu wniosku o zabezpieczenie roszczenia o przyczynianie się do zaspokojenia potrzeb rodziny zobowiązał męża do łożenia na Pani utrzymanie kwoty 2.800 zł miesięcznie przez okres trwania procesu rozwodowego.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że stosunki majątkowe miedzy małżonkami uregulowane zostały w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W świetle art. 43 § 1 Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Natomiast stosownie do art. 31 § 2 ww. ustawy do majątku wspólnego należą w szczególności:

Obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny został uregulowany w art. 27 i 28 cytowanej ustawy. Jego celem jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie uzasadnionych potrzeb poszczególnych członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej.

Stosownie do treści art. 27 ww. ustawy, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli.

Obowiązek ten - jako wynikający z przepisu bezwzględnie obowiązującego - powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależy od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny. Określenie, iż każdy z małżonków ma się przyczynić do zaspokojenia potrzeb rodziny oznacza, że realizacji tego obowiązku można dochodzić drogą prawną.

Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, wówczas, zgodnie z treścią art. 28 § 1 ww. ustawy, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.

Z kolei, w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisy wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wyłącznie świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Reasumując stwierdzić należy, iż otrzymywane przez wnioskodawczynię na mocy postanowienia sądu świadczenie (cała otrzymywana kwota) na zaspokojenie potrzeb rodziny (dzieci i swoich) podczas trwania procesu rozwodowego, w sytuacji istnienia pomiędzy wnioskodawczynią i jej mężem wspólności majątkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.