ITPB1/415-228/07/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2007 r. (data wpływu 14 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania przyznanego z ubezpieczenia OC sprawcy kolizji - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania przyznanego z ubezpieczenia OC sprawcy kolizji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka cywilna posiada samochód ciężarowy stanowiący środek trwały, który wykorzystywany jest w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem AC. W miesiącu sierpniu samochód uległ wypadkowi. Sprawcą była osoba trzecia. Z ubezpieczenia OC sprawcy wypadku zostało przyznane odszkodowanie. Rozliczenie odszkodowania nastąpiło bezgotówkowo. Spółka otrzymała zawiadomienie o przyznaniu odszkodowania, w którym wykazana została kwota odszkodowania netto+VAT. Ponadto wskazano warsztat, który otrzymał odszkodowanie za naprawę w tej samej kwocie co ogólna kwota odszkodowania. Odszkodowanie zostało przekazane na konto warsztatu. Spółka nie ujęła naprawy samochodu w kosztach uzyskania przychodu - w myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyznane przez ubezpieczyciela odszkodowanie z OC sprawcy wypadku stanowi przychód podatkowy, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, gdy rozliczenie nastąpiło bezgotówkowo i do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczono wydatków poniesionych na naprawę samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany od ubezpieczyciela nie podlega opodatkowaniu, gdyż odszkodowanie wypłacone zostało z OC sprawcy wypadku i pokryło w całości naprawę samochodu. Ponadto podatnik w żaden sposób nie skorzystał z przyznanego odszkodowania, dokonał jedynie naprawy uszkodzonego samochodu. Pomiędzy kwotą odszkodowania a kosztami naprawy nie powstała nadwyżka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jednocześnie, w przepisie art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca wyłączył z przychodów z działalności gospodarczej zwrócone inne wydatki nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że samochód, który uległ wypadkowi nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem, a wydatki na jego naprawę powypadkową nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl bowiem powołanego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Zatem, pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Dlatego też odszkodowanie, jako zwrot wydatku poniesionego na remont powypadkowy samochodu, którego to wydatku nie zaliczono w ciężar kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności gospodarczej, nie będzie stanowiło przychodu z tytułu tej działalności.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Cywilna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy - Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne - wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20.