ITPB1/415-214/10/HD - Określenie sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności wypłacanych na podstawie umów cywilnoprawnych ze stawką godzinową, w sytuacji gdy wynagrodzenie miesięczne nie przekroczy kwoty 200 zł.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 maja 2010 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-214/10/HD Określenie sposobu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych należności wypłacanych na podstawie umów cywilnoprawnych ze stawką godzinową, w sytuacji gdy wynagrodzenie miesięczne nie przekroczy kwoty 200 zł.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2010 r. (data wpływu 3 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych na podstawie umów cywilnoprawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania należności wypłacanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uczelnia zawiera umowy cywilnoprawne z osobami niebędącymi pracownikami w rozumieniu przepisów prawa pracy, na przeprowadzenie zajęć dydaktycznych. Umowy te nie zawierają konkretnej kwoty wynagrodzenia za wykonane prace, lecz tylko stawkę godzinową. Miesięczne wynagrodzenie wyliczane jest jako iloraz przeprowadzonych zajęć i określonej w umowie stawki. Zatem przedmiotowe umowy zawierają jedynie sposób wyliczenia wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do wyliczenia podatku od umów cywilnoprawnych ze stawką godzinową, w sytuacji gdy wynagrodzenie miesięczne nie przekroczy kwoty 200 zł, powinny być zastosowane przepisy art. 30 ust. 1 pkt 5a, czy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Czy w opisanej sytuacji należy pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, czy zaliczkę na podatek dochodowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy umowach cywilnoprawnych bez określenia konkretnej kwoty, a zawierających tylko stawkę godzinową, należy pobierać zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od wyżej wymienionych przychodów pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu. Płatnik przekazuje kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Ponadto, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z treści cytowanego art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż aby przepis ten mógł być zastosowany, muszą być spełnione łącznie dwa warunki. Po pierwsze, suma należności określonych w tej umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, z tego samego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł. Po drugie, należność ta musi być określona w okresach miesięcznych.

Ponadto, z treści ww. przepisu wyraźnie wynika, że chodzi o kwoty określone w umowie, a niewypłacone.

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego wskazano, że Wnioskodawca zawiera umowy cywilnoprawne z osobami niebędącymi pracownikami w rozumieniu przepisów prawa pracy, na przeprowadzenie zajęć dydaktycznych. Miesięczne wynagrodzenie wyliczane jest jako iloraz przeprowadzonych zajęć i określonej w umowie stawki. Zatem przedmiotowe umowy zawierają jedynie stawkę godzinową i sposób wyliczenia wynagrodzenia za wykonane prace (nie zawierają konkretnej kwoty).

Mając na uwadze powyżej przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że do opodatkowania wynagrodzeń uzyskiwanych przez osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy z tytułu umów cywilnoprawnych, zryczałtowana forma opodatkowania wskazana w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania ze względu na to, że z zawartych umów nie wynika wysokość wynagrodzenia za miesiąc.

Wobec powyższego, od należności z tego rodzaju umów, Wnioskodawca winien pobrać zaliczkę zgodnie z wyżej cytowanym art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl