ITPB1/415-203/10/HD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na noclegi w hotelach w związku z realizacją zlecenia na terytorium Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w Polsce, polegającą na naprawie samochodów (warsztat samochodowy). Zdarzenia gospodarcze, dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych, ewidencjonuje Pan w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Nie zatrudnia Pan pracowników.

W październiku ubiegłego roku otrzymał Pan propozycję podjęcia współpracy z firmą z Niemiec. Od tej pory swoje usługi - jako prowadzący działalność gospodarczą - świadczy Pan w Niemczech, w warsztacie samochodowym zlecającego usługę.

W tym celu zmuszony był Pan wynająć miejsce noclegowe, w którym zamieszkał sam. Za noclegi otrzymał Pan rachunek, który wystawiony został na Pana firmę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymany rachunek za noclegi w Niemczech można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki za noclegi w Niemczech można uznać za koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie poniesione koszty noclegów w Niemczech nie można uznać za świadczenia na cele prywatne. W miejscu noclegu nie świadczył Pan co prawda żadnych usług, ale usługi świadczył w tym samym mieście. Za wykonywane usługi wystawiał Pan rachunki i opodatkowywał.

Podkreśla Pan, że bez zamieszkania w Niemczech nie osiągnąłby Pan przychodu, a wyjazd do Niemiec miał cel czysto służbowy.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, poniesienie kosztu związane jest z osiągnięciem przychodu, a więc spełniona jest generalna zasada wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Związek ten jest bezpośredni i udowodniony. Jest on też odpowiednio udokumentowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy Pan usługi polegające na naprawie samochodów w Niemczech, w warsztacie samochodowym zlecającego usługę. W tym celu wynajął Pan miejsce noclegowe, w którym zamieszkał. Rachunki za noclegi w Niemczech zaewidencjonował Pan w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż przedstawiona przez Pana ogólna koncepcja zasad rozliczania kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowa.

Skoro wynajmowanie miejsca noclegowego jest niezbędne dla świadczenia usług w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a przy tym z ekonomicznego punktu widzenia jest rozwiązaniem tańszym niż każdorazowe opłacanie noclegów w hotelu, ponoszone wydatki z tytułu przedmiotowego najmu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym również muszą zostać właściwie udokumentowane dowodami księgowymi, tj. zgodnie z regulacjami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Przy tym jeszcze raz podkreślić należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Interpretacja została oparta na stanie faktycznym opisanym we wniosku, z którego wynika, że w ramach zleceń od kontrahenta z Niemiec uzyskuje Pan przychody z działalności gospodarczej oraz, że podlegają one opodatkowaniu w Polsce. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie dotyczącym przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.