ITPB1/415-199/07/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu wykupionych przez Spółkę polis ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników z tytułu wykupionych przez Spółkę polis ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Wezwaniem z dnia 4 października 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się do Spółki o uzupełnienie wniosku m.in. w zakresie wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego, a mianowicie jednoznacznego określenia w odniesieniu do wszystkich zawartych przez Spółkę umów ubezpieczenia, o których mowa we wniosku - kto jest ubezpieczającym, kto jest ubezpieczonym.

Pismem z dnia 10 października 2007 r. uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo jest spółką z o.o. o specyfice komunalnej, między innymi zajmuje się zarządzaniem i administrowaniem wspólnot mieszkaniowych. Prowadzi też księgi rachunkowe wspólnot. Spółka wykupiła ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zarządcy nieruchomości i usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Spółka jest odbiorcą odszkodowania w wypadku zaistnienia szkody. Prezes i pracownicy posiadają wymagane uprawnienia i są w Spółce zatrudnieni na umowę o pracę. Polisa nie zawiera żadnych danych, że ubezpieczenie dotyczy pracownika. W ocenie Spółki wydatki te zabezpieczają Spółkę przed stratami wynikłymi z błędów popełnionych przez pracowników objętych tymi obowiązkami. Są związane z przychodem Spółki i są kosztem niezbędnym, a tym samym kosztem uzasadnionym Spółki. Na podstawie polis ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej:

* ubezpieczającym i ubezpieczonym jest Spółka (polisa...);

* z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych ubezpieczającym i ubezpieczonym jest Spółka (polisa Nr...);

* zarządcy nieruchomości ubezpieczającym i ubezpieczonym jest Spółka (polisa...).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na ubezpieczenia: odpowiedzialności cywilnej, ubezpieczenia zarządcy nieruchomości i odpowiedzialności cywilnej z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są kosztem uzasadnionym Spółki, a nie są przychodem pracowników - ich wynagrodzeniem.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie, czy omawiane wydatki są przychodem - wynagrodzeniem pracowników. Wniosek Spółki w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę stanowią przychód pracowników (prezesa Spółki, kierownika Z. i głównego księgowego) i należy od nich zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych i składki ZUS.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Jednakże, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód jest jego otrzymanie przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. Akt FPS 9/02).

W zaistniałym stanie faktycznym Spółka jako ubezpieczający zawarła umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Na podstawie art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Przy ubezpieczeniu majątkowym świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 ww. ustawy).

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. Z tej właśnie przyczyny w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma przede wszystkim fakt, kto jest chroniony (ubezpieczony) na podstawie zawartej umowy.

Stosownie bowiem do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 tego artykułu roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu.

Zgodnie z przepisami art. 822 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku celem zawartej umowy ubezpieczenia jest udzielenie ochrony ubezpieczonemu na wypadek szkody majątkowej wyrządzonej przez ubezpieczonego osobom trzecim. Przy czym, z pisma Spółki z dnia 10 października 2007 r. wynika, że wszystkie polisy ubezpieczeniowe jako ubezpieczonego wskazują Spółkę. Poza tym, jak podnosi Wnioskodawca, polisa nie zawiera żadnych danych, że ubezpieczenie dotyczy pracownika. W takiej sytuacji nie można uznać, że to pracownicy Spółki otrzymują korzyść majątkową w postaci ochrony płynącej z umowy ubezpieczeniowej przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków na uzyskanie tej ochrony. Spółka zawarła umowę ubezpieczenia, Spółka opłaca składkę na to ubezpieczenie, ale również to Spółka jako osoba prawna (a nie konkretne osoby fizyczne) zyskuje w ten sposób ochronę ubezpieczeniową.

W sytuacji więc, kiedy zawarte przez Spółkę umowy ubezpieczenia dotyczą wyłącznie odpowiedzialności cywilnej Spółki, tylko i wyłącznie dobra Spółki jako ubezpieczonego są objęte ochroną ubezpieczeniową, a wraz z faktem zawarcia tych ubezpieczeń w żaden sposób nie została chociażby ograniczona odpowiedzialność względem Spółki bezpośrednich sprawców ewentualnej szkody tj. konkretnych osób fizycznych pełniących swoje obowiązki pracownicze, nie można również przypisać im jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego w momencie ponoszenia przez Spółkę wydatków na te ubezpieczenia.

W rezultacie u pracowników tej Spółki nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka jako płatnik miałaby obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

Gdyby jednakże polisy ubezpieczeniowe dotyczyły ubezpieczenia członka zarządu od odpowiedzialności cywilnej, w szczególności zaś zapewniały temu członkowi ochronę przed stratami finansowymi wynikającymi z obowiązku pokrycia szkód powstałych wskutek podejmowania przez niego decyzji, składki opłacane przez Spółkę na takie ubezpieczenie stanowiłyby dla niego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższej interpretacji indywidualnej udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego przez Spółkę w złożonym w dniu 3 września 2007 r. wniosku na druku ORD-IN oraz uzupełnieniu z dnia 10 października 2007 r. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń