ITPB1/415-190/07/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej za ścieki - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej za ścieki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie utylizacji odpadów zwierzęcych. Produktem ubocznym tej działalności jest wytwarzanie pasz i mączek. Zawarł z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. (PWiK sp. z o.o.) umowę o świadczenie usług w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków. Usługobiorca (Wnioskodawca) zobowiązał się do odprowadzania ścieków do kanalizacji sanitarnej odpowiadających dopuszczalnym wartościom wskaźników zanieczyszczeń wynikających z załącznika do umowy. Za odprowadzanie ścieków niespełniających ustalonych warunków PWiK sp. z o.o. będzie naliczać opłaty dodatkowe na zasadach określonych w załączniku do umowy. Załącznik precyzuje dopuszczalne wskaźniki zanieczyszczeń ścieków odprowadzanych przez Podatnika oraz określa zasady naliczania opłat dodatkowych za ich przekroczenie. Opłata dodatkowa pobierana jest przez PWiK sp. z o.o., a transakcja udokumentowana jest fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata dodatkowa, uiszczona na podstawie faktury VAT wystawionej przez PWiK sp. z o.o. jest kosztem uzyskania przychodów w podatku dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy opłata dodatkowa za ścieki uiszczana zgodnie z umową stanowi koszt uzyskania przychodów ponieważ istnieje bezsporny związek tej opłaty z uzyskiwanym przez niego przychodem. Jednocześnie opłata ta nie mieści się w katalogu wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi ona także kary, opłaty z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów, obok prawidłowego ustalenia przychodów, ma bezpośrednie znaczenie dla ustalenia wysokości osiągniętego dochodu. Dochodem, w ujęciu przepisów podatkowych jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, co wynika z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. O zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje zatem z jednej strony istnienie związku przyczynowego między przychodem (chociażby potencjalnym) a tymi kosztami oraz z drugiej strony, brak wyraźnego wyłączenia (w art. 23) z kosztów uzyskania przychodów (nieuznanie za koszt) dla celów podatkowych. Analizując powołane wyżej uregulowania należy wywieść, że definicja kosztów uzyskania przychodu opiera się na dwóch zasadniczych przesłankach - pozytywnej i negatywnej. Pierwsza zakłada konieczność poniesienia wydatków w celu osiągnięcia przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Druga przejawia się normatywnym wykazem wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzuje, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar, opłat i odszkodowań oraz odsetek od tych zobowiązań - z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska. A contrario, opłaty za korzystanie ze środowiska - nie będące opłatami za nieprzestrzeganie przepisów w tym zakresie - stanowią dla podatnika koszt uzyskania przychodu, o ile zostanie spełnione ogólne kryterium celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że opłaty stanowiące niesankcyjną formę należności za gospodarcze korzystanie ze środowiska naturalnego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż uiszczane przez Wnioskodawcę opłaty dodatkowe za nadmierną emisję ścieków nie mają charakteru sankcji. Konieczność ich ponoszenia związana jest bowiem z określonym postępowaniem Podatnika (ponadnormatywnym odprowadzaniem ścieków), uregulowanym w dwustronnej umowie cywilnej z PWiK sp. z o.o. i mieszczącym się w systematyce tzw. normalnego korzystania ze środowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że wniosek Pana w części dotyczącej interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.