ITPB1/415-189/14/DP - Możliwość opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego ze sprzedaży rzeczy używanych na targowisku, będących od lat własnością podatnika.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu 21 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy ruchomych - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy ruchomych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w 1988 r. jako dziecko, z całą rodziną wyemigrowała do Niemiec. Po odbytej edukacji podjęła pracę zarobkową stanowiącą jej źródło dochodów, które wydatkowała na własne potrzeby, tj. ubrania, kosmetyki oraz inne w większości drobne przedmioty. Po śmierci ojca w 2004 r. oraz brata w 2010 r. matka Wnioskodawczyni przyjęła spadek. Wnioskodawczyni natomiast otrzymała wszystkie drobne rzeczy po zmarłej rodzinie. Były to ubrania i inne drobne przedmioty. Po śmierci bliskich podjęła decyzję o rezygnacji z pracy zarobkowej w Niemczech i w 2013 r. powróciła do kraju. Do Polski wraz ze swoim drobnym dorobkiem przywiozła również rzeczy o których mowa powyżej. Ze względu na bolesne wspomnienia Wnioskodawczyni postanowiła wysprzedać rzeczy, które odziedziczyła w ubiegłych latach po zmarłych. Przy tej okazji zamierza wyzbyć się własnych rzeczy, zabawek i ubrań z których wyrosła jej córka. Wnioskodawczyni swoją obecną sytuację materialną określa jako dobrą. Wyprzedaży powyższych rzeczy nie traktuje jako sposób na utrzymanie się lecz - jak wskazano uprzednio - kieruje się chęcią pozbycia się ich. Rzeczy te są używane ale znajdują się w dobrym stanie i są znanych marek. W związku z tym Wnioskodawczyni nie widzi możliwości wydania ich bez jakiejkolwiek zapłaty. Mając na uwadze swoją "niezłą sytuację materialną" Wnioskodawczyni nie widzi konieczności aby miała sprzedawać rzeczy w niesprzyjających warunkach, np.: na wolnym powietrzu (bez zadaszenia). W tym celu pod koniec zeszłego roku zakupiła niewielkie (12 m²), indywidualne, kryte stoisko na jednym z targowisk. W zakupionym stoisku, niesystematycznie, 3-4 razy w miesiącu wyprzedaje ww. rzeczy. Czas, który Wnioskodawczyni poświęca na targowisku oraz kontakt z ludźmi pozwalają jej na ponowną adaptację w kraju, do którego powróciła po 25 latach nieobecności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż używanych rzeczy na targowisku, będących od lat własnością Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy przychód ze sprzedaży opisanych we wniosku rzeczy będzie stanowił przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni uważa, że nie jest zobowiązana do podejmowania działalności gospodarczej oraz nie jest zobowiązana do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy odpłatnym zbyciu własnych rzeczy używanych, których nabycie nastąpiło przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym tego zbycia dokonano.

Przychód ze sprzedaży rzeczy używanych - stanowiących własność Wnioskodawczyni - których nabycie nastąpiło przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym tego zbycia Wnioskodawczyni dokona nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochód uzyskany ze sprzedaży ww. rzeczy na targowisku nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 cytowanej ustawy ilekroć w ustawie mowa o działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1, 2 i 4-9.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową;

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jej efektem może być potencjalne generowanie zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była lub nie jest faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. odpłatne zbycie innych rzeczy (rzeczy ruchomych), jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Przy czym, w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy. Uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, wg ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższego, obowiązek podatkowy powstanie w przypadku wystąpienia okoliczności wskazanych w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy sprzedaż rzeczy dokonywana jest przez podatnika w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas będzie ona posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; w związku z tym przychody uzyskane z tego tytułu zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej. Natomiast, gdy sprzedaż nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy; są to przychody z odpłatnego zbycia rzeczy.

Z kolei przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy używanych po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w latach 1988 - 2013 mieszkała w Niemczech. Po powrocie do kraju zamierza wysprzedać rzeczy, które odziedziczyła w ubiegłych latach po zmarłych, tj. odzież oraz drobne przedmioty otrzymane po zmarłym ojcu i bracie oraz własnych rzeczy, zabawki i ubrania z których wyrosła jej córka. Rzeczy te są używane ale znajdują się w dobrym stanie i są znanych marek. Wnioskodawczyni zakupiła niewielkie (12 m²), indywidualne, kryte stoisko na jednym z targowisk, w którym niesystematycznie, 3-4 razy w miesiącu wyprzedaje ww. rzeczy. Czas, który Wnioskodawczyni poświęca na targowisku oraz kontakt z ludźmi pozwalają jej na ponowną adaptację w kraju, do którego powróciła po 25 latach nieobecności.

Zatem - mając powyższe na uwadze - wskazać należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni dokonuje sprzedaży wyłącznie tych rzeczy, które odziedziczyła w ubiegłych latach po zmarłych oraz własnych rzeczy, zabawek i odzieży z której wyrosła jej córka, przy czym rzeczy te nie zostały zakupione w celu dalszej odsprzedaży i sprzedaż ta nie jest dokonywana w celu zarobkowym, to sprzedaży ww. rzeczy używanych nie można traktować jako pozarolniczej działalności gospodarczą. Opisane we wniosku czynności nie noszą bowiem znamion pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego czynności te należy zakwalifikować jako sprzedaż innych rzeczy ruchomych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy.

W związku z tym, w sytuacji, gdy sprzedaż ww. rzeczy używanych zostanie dokonana przez Wnioskodawczynię po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tychże rzeczy, nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. uzyskane z tego tytułu środki finansowe nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku gdy taka sprzedaż nastąpi w przeciągu 6 miesięcy od końca miesiąca, w którym Wnioskodawczyni rzecz nabyła, to sprzedaż ta będzie stanowiła źródło przychodu, niemniej podatek dochodowy nie wystąpi, jeśli kwota za którą rzecz zostanie sprzedana będzie niższa od kwoty, za którą Wnioskodawczyni rzecz tę nabyła. Ponadto wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, że do sprzedaży ww. rzeczy zakupione zostało przez Wnioskodawczynię stoisko kryte na targowisku, bowiem zakup ww. stoiska nie stanowi przesłanki prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że w sytuacji, gdyby Wnioskodawczyni sprzedawała inne rzeczy niż wymienione we wniosku, w celu zarobkowym, w sposób zorganizowany i ciągły, to czynności te mogą być zakwalifikowane jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.