ITPB1/415-18/07/DK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 października 2007 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-18/07/DK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana zawarte we wniosku z dnia 10 lipca 2007 r. (data wpływu 16 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zawartą umową sponsorską - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zawartą umową sponsorską.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 czerwca 2007 r. zawarł Pan z Domem Kultury umowę nazwaną "umową sponsoringu", w ramach której Dom Kultury za kwotę 3000,00 zł brutto zobowiązał się reklamować Pana jako przedsiębiorcę podczas trwania festynu, który odbył się na przełomie czerwca/lipca 2007 r..

Ponadto wskazał Pan, iż w roku 2007 jest zobowiązany do prowadzenia księgi rachunkowej oraz opłaca miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej 19%.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 27 sierpnia 2007 r. wskazał Pan m.in., że kwota brutto w wysokości 3.000,00 zł wynikająca z wystawionej przez Dom Kultury faktury VAT z dnia 27 czerwca 2007 r. dotyczy finansowania usług reklamowych. Jednocześnie stwierdził Pan, że nie ma wiedzy czy na sponsorowanej imprezie były organizowane konkursy. Dodatkowo w dniu 6 września 2007 r. przesłał Pan pismo, w którym wskazał, iż nie posiada jakichkolwiek informacji czy były organizowane konkursy na przedmiotowej imprezie, jak również nie uzyskał informacji na ten temat od organizatorów przedmiotowej imprezy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będąc przedsiębiorcą ma Pan prawo zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu w miesiącu czerwcu 2007 r. kwotę 2.459,02 zł z tyt. sponsorowania na rzecz Domu Kultury imprezy nazwanej "Dni X", podczas której były reklamowane usługi oraz zakres wykonywanej działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana.

Zdaniem Wnioskodawcy umowa sponsorska dotyczy reklamowania w sposób publiczny zakresu działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana, dlatego też na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan prawo zaliczyć wydatek w kwocie netto 2.459,02 zł w miesiącu czerwcu 2007 r. do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż umowa zawarta pomiędzy Pana firmą a Domem Kultury została nazwana przez strony umową sponsoringu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem podstawowym warunkiem zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z brakiem ustawowej definicji pojęcia "sponsoringu" zachodzi konieczność sięgnięcia w tym zakresie do definicji słownikowej, stosownie do której sponsoring oznacza "finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności" (Słownik wyrazów obcych PWN - wersja internetowa). Potocznie jako sponsoring określa się odpłatne przysporzenie majątkowe wyrażające się w pieniądzach, rzeczach lub usługach dokonywane przez określony podmiot gospodarczy (sponsora), na rzecz wybranej osoby fizycznej, organizacji, instytucji lub innej struktury prawnej (sponsorowanego), w celu wykonania przez niego czynności wskazanych w umowie sponsoringu, a zmierzające do utrwalenia bądź spotęgowania renomy tego podmiotu, do podwyższenia stopnia jego popularności w środowisku społecznym oraz do zwiększenia jego zysków (por. L.Stecki, Sponsoring, Toruń 1995).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż co do zasady wydatki poczynione przez sponsora w związku z zawartą umową sponsoringu stanowią wydatki na działalność reklamową i jako takie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Umowa sponsoringu należy do umów nienazwanych, co oznacza iż strony mają swobodę formułowania jej treści. Zgodnie z art. 353 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony zwierające umowę mogą ułożyć stosunek zobowiązaniowy według swojego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Istotą umowy sponsoringu jest fakt, iż jest to mowa dwustronnie zobowiązująca. Na jej podstawie sponsor zobowiązuje się do poniesienia określonych nakładów pieniężnych, bądź fundowania nagród konkursowych itp., zaś sponsorowany zobowiązuje się do reklamowania działalności sponsora.

Sponsoring - w zależności od zasięgu prowadzonej przez sponsorowanego działalności - można podzielić na publiczny i niepubliczny, jednakże na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących od dnia 1 stycznia 2007 r. wskazany podział nie ma znaczenia. Zgodnie bowiem z nowym brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 23) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Tym samym wszystkie wydatki na reklamę zarówno publiczną jak i niepubliczną, o ile spełniają przesłanki z art. 22 ust. 1 ww. ustawy stanowią koszt uzyskania przychodów.

Podkreślić przy tym należy, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki związane ze sponsoringiem niewłaściwym tj. mającym cechy darowizny, w którym to sponsor zobowiązuje się do jednostronnego finansowania sponsorowanego.

W takim przypadku strony nie podpisują umowy zobowiązującej sponsorowanego do jakichkolwiek działań w zamian za uzyskane od sponsora finansowanie, tym samym mamy do czynienia z umową darowizny, przy czym w praktyce darowiznę może stanowić:

* całe świadczenie sponsora (w sytuacji gdy brak jest jakiegokolwiek świadczenia "zwrotnego" ze strony sponsorowanego), lub

* tylko jego część (w przypadku, gdy świadczenia stron są nieekwiwalentne). W tym przypadku darowiznę przekazuje ta ze stron umowy, której świadczenie ma wyższą wartość (wartość świadczeń każdej ze stron powinna być określona w zawartej umowie).

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 11 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju.

Tak więc w przypadku zawarcia umowy sponsoringu do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć jedynie tę część kosztów poniesionych przez sponsora, które odpowiadają wartości świadczonych przez sponsorowanego usług reklamowych pod warunkiem, że są one udokumentowane fakturą (rachunkiem) sprzedaży, wystawionym przez sponsorowanego.

W złożonym wniosku wskazał Pan m.in., iż podczas imprezy reklamowane były wykonywane usługi oraz zakres prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Dodatkowo w uzupełnieniu do wniosku z dnia 3 września 2007 r. poinformował Pan, iż kwota brutto w wysokości 3.000,00 zł w całości dotyczy finansowania usług reklamowych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z zawartą umową sponsoringu stanowić będą koszt uzyskania przychodu, w miesiącu w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, o ile spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy.

Ponadto wskazuje się, iż kwestia oceny charakteru zawartej umowy nie zależy od jej nazwy, ale od zgodnego zamiaru stron, który wynika zarówno z treści danej umowy sposobu jej wykonania, jak również z całokształtu okoliczności związanych z jej zawarciem.

Należy podkreślić, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, gdyż tut. Organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, które umożliwiałoby skonfrontowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego ze stanem rzeczywistym. Jednocześnie wskazuje się, iż załączone do wniosku dokumenty nie podlegały ocenie prawnej przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl