ITPB1/415-175/08/MR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 12 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu dokonania korekty przychodu, kosztów - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu dokonania korekty przychodu, kosztów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca był współwłaścicielem nieruchomości, bez określonego podziału fizycznego, którą wynajmował firmie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wystawiał faktury VAT na podstawie których rozliczał się z podatku dochodowego. Współwłaścicielka ww. nieruchomości również wynajmowała umowną część nieruchomości, pobierając za wynajem niższe kwoty. Z uwagi na fakt, iż czerpała ze wspólnej nieruchomości mniejsze korzyści, zażądała wypłaty różnicy z tytułu rozliczenia pożytków ze wspólnej nieruchomości za okres od 2 stycznia 2001 r. do 28 lutego 2006 r. Umowy najmu zawierane były oddzielnie. Każdy ze współwłaścicieli wynajmował innej firmie. Wartości z faktur były zgodne z zawartą umową wynajmu. Umowy najmu nieruchomości nie zawierały innych warunków niż przewiduje Kodeks cywilny. Sąd w wydanym postanowieniu dokonał podziału nieruchomości i zasądził zwrot należności na rzecz współwłaścicielki nieruchomości. W 2007 r.

Wnioskodawca uiścił na rzecz współwłaścicielki następujące kwoty:

* za okres od 2 stycznia 2001 r. do 31 grudnia 2003 r. 45 555 zł 50 gr

* za okres od 1 stycznia 2004 r. do 28 lutego 2006 r. 49 945 zł 23 gr

* łącznie 95 500 zł 73 gr

Czynność przekazania różnicy z tytułu rozliczenia pożytków ze wspólnej nieruchomości nie będzie wiązała się z późn. zm. umów i nie będzie potwierdzona fakturami korygującymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomniejszenia przychodu o kwotę przekazaną współwłaścicielce należy dokonać jednorazowo w miesiącu uiszczenia należności, ponieważ nie ma możliwości dokonania miesięcznych ani rocznych korekt deklaracji z uwagi na fakt, iż nie jest możliwe wyszczególnienie kwot dotyczących poszczególnych miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Współwłasność normują przepisy działu IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Wspólna własność rzeczy ma miejsce wtedy, kiedy prawo własności tej samej rzeczy przysługuje więcej niż jednej osobie (art. 195 ww. ustawy). Współwłasność może być ułamkowa albo łączna (art. 196 ww. ustawy). Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe (art. 197 ww. ustawy). Według zasady zawartej w art. 207 Kodeksu cywilnego pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Z unormowania zawartego w tym przepisie wynika jednoznacznie, że współposiadanie rzeczy i wspólne korzystanie z niej jest regułą. Współwłaściciele - w ramach czynności zwykłego zarządu rzeczą wspólną - mogą uregulować korzystanie z rzeczy wspólnej w sposób pozwalający na indywidualne używanie wydzielonych części i pobieranie z nich korzyści. Następuje to w drodze tzw. podziału, dokonywanego z reguły umową współwłaścicieli.

Dokonanie takiego podziału, oznacza wewnętrzne "zorganizowanie" sposobu korzystania (przy współposiadaniu samoistnym) z rzeczy wspólnej. Z podziału rzeczy wspólnej do korzystania wynika także podział dochodów i pożytków oraz wydatków odpowiadający podziałowi współposiadania i korzystania między współwłaścicielami. Każdy ze współwłaścicieli, używając fizycznie wydzielonej części na podstawie umowy, odpowiadającej wielkości jego udziału ponosi wszystkie wydatki związane z eksploatacją tej części nieruchomości. Z kolei przychody wygenerowane z części wspólnej nieruchomości przypisanej do danego współwłaściciela podlegają zaliczeniu do przychodów tego współwłaściciela.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w myśl art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, (...) łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

Jeżeli zatem nieruchomość stanowiąca wspólną własność jest wynajmowana i uzyskiwane są przychody z tego tytułu, to dochód uzyskiwany z tytułu najmu tej nieruchomości winien być opodatkowany przez każdego ze współwłaścicieli nieruchomości adekwatnie do posiadanego udziału we współwłasności.

Wnioskodawca wskazuje w opisanym zdarzeniu, iż był współwłaścicielem nieruchomości, bez jej podziału fizycznego, którą wynajmował firmie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wystawiał faktury VAT na podstawie których rozliczał się z podatku dochodowego.

Za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, w myśl przepisu art. 14 ust. 1 ww. ustawy, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Ponadto przepis art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. stanowił, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e -1g, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

Opis zdarzenia wskazuje, iż w latach 2001 - 2006 Wnioskodawca wykazywał nienależne przychody z tytułu wynajmu przedmiotowej nieruchomości. Jak wskazano, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały otrzymane. W przypadku Wnioskodawcy, co zostało potwierdzone wyrokiem sądu, były to kwoty należne współwłaścicielce nieruchomości, a nie Jemu.

Wyrok sądu potwierdził wartość czynszu, jaki winien zostać zwrócony współwłaścicielce.

W konsekwencji zaistniała konieczność dokonania korekty właściwej kategorii podatkowej, tj. w opisanym stanie faktycznym przychodu należnego.

Zasadnym jest zatem zmniejszenie przychodów do opodatkowania, ale w stosunku do tego okresu, w którym wykazane zostały przychody nienależne.

Z opisu przedmiotowego zdarzenia wynika również, że przychody w poszczególnych latach były nienależne, zatem korekty błędnie wystawionych przez Wnioskodawcę faktur winny być dokonywane (księgowane) wstecz do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jeżeli bowiem pierwotne faktury błędnie dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), to skutkują zadeklarowaniem i zapłatę podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym.

Jak wynika z przepisu art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę:

Jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę (art. 72 § 2 Ordynacji).

Jednocześnie należy dodać, że zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 ww. ustawy).

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Natomiast w myśl art. 79 § 2 ww. ustawy, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa:

W złożonym wniosku Wnioskodawca podkreśla ponadto, iż nie jest możliwe dokonanie miesięcznych ani rocznych korekt deklaracji z uwagi na fakt, iż brak jest możliwości wyszczególnienia kwot dotyczących poszczególnych miesięcy. Zdaniem tutejszego Organu, skoro Wnioskodawca został pozwany do Sądu o wypłacenie współwłaścicielce nieruchomości należnych jej kwot w poszczególnych miesiącach i latach, stąd też wartość tego przychodu winna być Jemu znana, w stosunku do tego okresu.

Ponadto wskazać należy, iż to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek udokumentowania przekazanej różnicy z tytułu rozliczenia pożytków ze wspólnej nieruchomości, którą na podstawie postanowienia sądu jest zobowiązany przekazać współwłaścicielce nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.