ITPB1/415-175/07/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 6 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej dla używanej sezonowo łodzi motorowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 września 2007 r. wpłynął ww. wniosek Pana, reprezentowanego przez pełnomocnika, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w Jego indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej dla używanej sezonowo łodzi motorowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 sierpnia 2007 r. nabył Pan jako przedsiębiorca łódź motorową, która została przyjęta do użytkowania w miesiącu sierpniu 2007 r., zaewidencjonowana w ewidencji środków trwałych (KŚT) i będzie wynajmowana osobom trzecim w sezonie żeglarskim trwającym od miesiąca maja do miesiąca września. Nadmienia Pan, że w zakres prowadzonej samodzielnej działalności gospodarczej wchodzi między innymi także wynajem łodzi motorowych. W roku podatkowym 2007 jest Pan zobowiązany do prowadzenia księgi rachunkowej, a od dochodów uzyskiwanych z tytułu samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Podaje Pan również, iż przedmiotowa łódź jest łodzią używaną, użytkowaną przez poprzedniego właściciela od dnia 3 lipca 2001 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ma Pan prawo od miesiąca września 2007 r. ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną dla ww. łodzi motorowej, użytkowanej w danym roku podatkowym sezonowo w okresie wiosenno - letnim przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w wysokości określonej w art. 22j ust. 1 pkt 3 (winno być w art. 22j ust. 1 pkt 2) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości 1/30 podstawy naliczania odpisów amortyzacyjnych oraz czy tak wyliczone odpisy ma Pan prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w danym miesiącu rozliczeniowym w kwotach równych od miesiąca września 2007 r. do miesiąca lutego 2010 r. włącznie.

Zdaniem Wnioskodawcy bezspornie opisana łódź motorowa jest środkiem trwałym używanym, o którym w art. 22j ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jest wykorzystywana przy prowadzeniu działalności. Z uwagi na powyższe służy Stronie prawo ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości określonej w art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje tym, iż od miesiąca września 2007 r. przez kolejne 30 miesięcy Wnioskodawca będzie miał Prawo zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, iż ww. łódź motorowa może być wykorzystywana przez Pana w danym roku podatkowym przy prowadzeniu działalności gospodarczej tylko sezonowo, tj. w okresie od miesiąca maja do miesiąca września.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 tej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a -22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do art. 22h ust. 1 pkt 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku.

Wysokość odpisu miesięcznego może zostać zatem ustalona na dwa sposoby:

* przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie (w miesiącach używania składniki majątku ulegają przyspieszonej amortyzacji, a suma odpisów w tych miesiącach jest w tym przypadku równa odpisowi rocznemu) lub

* przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez 12 miesięcy w roku (następuje wówczas wydłużenie okresu amortyzowania).

W obu przypadkach odpisy amortyzacyjne ujmowane są w kosztach uzyskania przychodów tylko w miesiącach wykorzystywania środków trwałych.

Zgodnie z treścią art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Natomiast stosownie do art. 22j ust. 1 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że w myśl art. 22j ust. 1 pkt 2 okres amortyzacji dla środków transportu nie może być krótszy niż 30 miesięcy. W myśl art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy środki trwałe, o których mowa w powołanym wyżej przepisie uznaje się za używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy. Ciężar udowodnienia takiego stanu rzeczy spoczywa na podatniku. A zatem, jeżeli Wnioskodawca posiada dowody potwierdzające, że łódź motorowa była przed jej nabyciem wykorzystywana co najmniej przez okres 6 miesięcy, to wówczas może ustalić dla niej indywidualnie stawkę amortyzacyjną przy okresie amortyzacji wynoszącym 30 miesięcy.

Wyżej powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące ustalania przez podatników indywidualnie stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych nie przewidują jednak odstępstw od zawartej w ww. 22 h ust. 1 pkt 3 ustawy zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w okresie ich wykorzystywania. Tym samym nie jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od używanej sezonowo łodzi motorowej przez kolejne 30 miesięcy. Odpisy amortyzacyjne w wysokości 1/30 wartości początkowej tego środka trwałego stanowią koszty uzyskania przychodów wyłącznie w miesiącach jego wykorzystywania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.