ITPB1/415-165/08/HD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując Pani wniosek z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.), uzupełniony w dniach 5 i 21 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na adaptacje pomieszczeń budynku mieszkalnego na gabinety lekarskie - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na adaptacje pomieszczeń budynku mieszkalnego na gabinety lekarskie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 4 stycznia 2005 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą - gabinet lekarski, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje Pani w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność prowadzona jest we własnym lokalu, który znajduje się w wybudowanym w latach 1998-2004 budynku, na zasadach współwłasności małżeńskiej. Nieruchomość ta przylega do zamieszkiwanego prze Panią i rodzinę budynku.

Budynek ten wybudowany został na podstawie gotowego projektu "Dom mieszkalny z częścią usługową" jako budynek mieszkalny i na podstawie dodatkowego projektu adaptowano 45,3 m ² poziomu pierwszego budynku, tj. trzy pomieszczenia z ośmiu części usługowej - według dodatkowego projektu na potrzeby aktualnie funkcjonującego gabinetu lekarskiego. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku wynosi 231,46 m ^2, w tym 102,57 m ² stanowi część usługową, zaś 128,89 m ² stanowi niezależną część mieszkalną (z osobnym wejściem).

W celu obliczania dochodu z obu źródeł budynek amortyzowany jest metodą uproszczoną ze stawką 1,5%.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza Pani przystąpić do dalszej adaptacji pomieszczeń poziomu pierwszego budynku - z zamiarem rozszerzenia zakresu działalności o wynajem gabinetów lekarskich.

We wniosku przedstawiła Pani, że zakłada następującą procedurę postępowania:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zakładanej procedury rozszerzenia zakresu prowadzonej działalności gospodarczej o wynajem pomieszczeń na gabinety lekarskie - możliwe jest zaliczenie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na adaptację pomieszczeń budynku mieszkalnego na gabinety lekarskie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z rozpoczęciem amortyzacji metodą uproszczoną, zarówno w ramach wynajmu prywatnego, jak i prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym niemożnością prawną do celów amortyzacyjnych wykazania wzrostu wartości początkowej budynku po adaptacji pomieszczeń na gabinety lekarskie - poniesione wydatki należy zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są poniesione wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zagwarantowanie funkcjonowania źródła przychodów, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z brzmienia art. 22g ust. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

O odpowiednim zakwalifikowaniu budynku jako mieszkalnego bądź niemieszkalnego decyduje w głównej mierze jego przeznaczenie. Z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) wynika, iż budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana dla celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Zgodnie z art. 22n ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają objęciu ewidencją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powiększają wartość środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 cytowanej ustawy, jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Z ugruntowanego piśmiennictwa i orzecznictwa wynika, iż:

* przebudowa to rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury,

* rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury budynku,

* rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych,

* adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił,

* modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Skoro ustawodawca nie wymienił w ww. przepisie ust. 10 artykułu 22g należy stwierdzić, iż przepis ten, tj. art. 22g ust. 17 nie ma zastosowania w sytuacji, gdy wartość początkowa została ustalona w sposób uproszczony.

Zatem, wydatki poniesione na adaptację środka trwałego nie wpływają na zwiększenie jego wartości początkowej i mogą być bezpośrednio zaliczone kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc przedstawiony stan prawny do opisu zdarzenia przyszłego zawartego w złożonym wniosku - w związku z tym, iż ponad połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku stanowi część mieszkalną i zastosowanie do ustalenia wartości początkowej przedmiotowego budynku art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było prawidłowe - możliwe jest zaliczenie bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na adaptację pomieszczeń budynku mieszkalnego na gabinety lekarskie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.