ITPB1/415-165/07/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wynajmuje Pan dwa garaże z których przychód opodatkowany jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Z tytułu wynajmu jednego garażu osiąga Pan przychód w wysokości 100 zł, natomiast wartość jednego garażu wynosi 1.500 zł. Zamierza Pan zakupić dwa kolejne garaże, po tej samej cenie oraz zamontować dodatkową bramę przesuwaną o wartości 4.000 zł. Dodatkowa brama będzie wykorzystywana tylko przez osoby wynajmujące garaże.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy zakup dwóch kolejnych garaży w celu ich wynajęcia oraz dodatkowej bramy będzie można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup garaży oraz dodatkowej bramy będzie można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowe garaże i brama stanowić będą środki trwałe, które zostaną jednorazowo zamortyzowane.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Z przepisów art. 22 ust. 1 i ust. 8 oraz 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t.j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.) wynika zasada, iż wydatki na zakup środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, kosztami mogą być odpisy amortyzacyjne od środków trwałych dokonywane zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania;

W art. 22d ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustanowiono zasadę, że składniki majątku, które spełniają warunki zaliczenia ich do środków trwałych, jeżeli ich wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł - mogą nie być zaliczone przez podatnika do środków trwałych.

Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nabywając lub wytwarzając składnik majątku o wartości nie przekraczającej 3.500 zł sam decyduje o sposobie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu ww. wydatków. Ma do wyboru trzy rozwiązania:

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, uważa się przy nabyciu w drodze kupna - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zamierza Pan zakupić garaże o wartości jednostkowej 1.500 zł i dodatkową bramę wjazdową o wartości 4.000 zł. Zamierza Pan ww. składniki majątkowe ująć w ewidencji środków trwałych i zaliczyć ich wartość do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonanie jednorazowej amortyzacji.

W przypadku garaży będzie to działanie prawidłowe, gdyż cena jednostkowa garażu nie przekroczy 3.500 zł.

Przedstawionych uregulowań nie można jednak odnosić do kosztów zakupu bramy wjazdowej, gdyż - jak wynika z treści wniosku - cena jej zakupu wyniesie 4.000 zł. Bramę o takiej wartości należy zaliczyć do środków trwałych, przy czym nie ma tu zastosowania przepis art. 22d ustawy przewidujący możliwość bezpośredniego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na zakup składników majątku, ani przepis art. 22f ust. 3 ustawy dotyczący możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji.

Zakupu bramy wjazdowej, której wartość początkowa przekracza 3.500 zł, nie będzie Pan zatem mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Ponadto wskazać należy, iż brama wjazdowa nie stanowi samodzielnego składnika majątku, gdyż brama co do zasady stanowi element ogrodzenia. Ogrodzenie, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych może stanowić obiekt pomocniczy, wchodzący w skład pojedynczego obiektu inwentarzowego, albo też może być samodzielnym środkiem trwałym. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie itp. Jeżeli jednak obiekty pomocnicze obsługują więcej niż jeden budynek, należy zaliczać je do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Ocena wydatku na zakup dodatkowej bramy wjazdowej zależy zatem od tego, jak sklasyfikowane jest ogrodzenie, którego brama będzie elementem składowym. Jeżeli jest to ogrodzenie, które służy kilku budynkom stanowiącym środki trwałe (garaże), wówczas ogrodzenie wraz z tą bramą stanowić będzie środek trwały.

W sytuacji, gdy ogrodzenie, przed zakupem bramy, stanowiło samodzielny środek trwały ujęty w ewidencji środków trwałych, należy zakup bramy uznać za ulepszenie tego środka trwałego - zgodnie z art. 22 ust. 17 ustawy. Wydatki na zakup bramy zwiększą wartość początkową ogrodzenia.

Jeżeli ogrodzenie dotychczas nie było ujęte w ewidencji środków trwałych, należy ustalić jego wartość początkową z uwzględnieniem kosztu zakupu nowej bramy i ujawnić w tej ewidencji. Natomiast gdyby ogrodzenie obsługiwało jeden budynek stanowiący środek trwały i poniesione nakłady przekroczyłyby kwotę 3.500 zł, wówczas o wydatki z tego tytułu należy zwiększyć wartość początkową tego budynku.

Jeżeli natomiast ogrodzenie stanowi odrębny środek trwały i służy kilku budynkom, z których nie wszystkie są środkami trwałymi, wysokość odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu należy ustalić proporcjonalnie.

Interpretacji udzielono w oparciu o informacje zawarte w wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 r. W sytuacji, gdyby przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różniło się od stanu faktycznego, który nastąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń