ITPB1/415-163/08/PSZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-163/08/PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 22 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem pokoju w hotelu oraz płat parkingowych w miejscu siedziby spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem pokoju w hotelu oraz opłat parkingowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 22 kwietnia 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobową spółką prawa handlowego (spółką komandytową), w której komandytariuszami są dwie osoby fizyczne, a komplementariuszem jest spółka z o.o. Jeden ze wspólników, komandytariusz upoważniony do reprezentowania spółki jako prokurent i zajmujący się bieżącym prowadzeniem spraw spółki mieszka w G. Spółka ma siedzibę w T., gdzie zorganizowane jest przedsiębiorstwo. Komplementariusz swoją siedzibę ma w T., miejscem zamieszkania drugiego komandytariusza jest również T. W tej sytuacji codzienne dojazdy do miejsca prowadzenia działalności powodują bardzo wysokie wydatki. Dla ograniczenia kosztów ponoszonych na dojazdy wspólnika do siedziby spółki oraz strat czasu z tym związanych, podatnik zdecydował się na wynajem pokoju w hotelu. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że samochód, z którego korzysta komandytariusz stanowi majątek spółki i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Wydatki związane z użytkowaniem samochodu - zakup paliwa, przeglądy okresowe stanowią koszty uzyskana przychodów spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na wynajem pokoju w hotelu i opłaty za parking w miejscowości, w której prowadzona jest działalność gospodarcza spółki osobowej prawa handlowego dla wspólnika tej spółki zajmującego się prowadzeniem jej spraw (komandytariusza będącego prokurentem spółki komandytowej), w przypadku, gdy wspólnik ten mieszka w miejscowości oddalonej od siedziby spółki o około 200 km

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wynajem pokoju hotelowego dla wspólnika i opłaty za parking, w sytuacji, gdy miejscem zamieszkania wspólnika jest miejscowość oddalona o około 200 km od miejsca prowadzenia działalności, są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie są objęte katalogiem wyjątków określonych w art. 23 ustawy.

Wydatki związane z wynajmem pokoju hotelowego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bowiem pozwala to uniknąć wydatków na dojazdy podatnika do siedziby spółki z miejsca zamieszkania wspólnika. Stanowisko takie prezentuje Minister Finansów w piśmie z dnia 7 lipca 1992 r. znak PO 2/10-8010-0665/92 oraz piśmie z dnia 7 października 1997 r. znak PO 2/JML-8010-0707/97

Ponadto, Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 22 ust. 1 oraz. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma przeszkód do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Koszty wynajmu pokoju hotelowego są racjonalnie uzasadnione i pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich celem jest osiąganie przychodów. Powyższe wydatki nie służą zaspokajaniu potrzeb osobistych podatnika, który mieszka w innym mieście.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarcze wydatków na wynajem pokoju w hotelu oraz opłat parkingowych uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Ponadto poniesiony wydatek winien być prawidłowo udokumentowany.

Ze złożonego przez Spółkę wnioski wynika, że komandytariusz upoważniony do reprezentowania spółki jako prokurent i zajmujący się bieżącym prowadzeniem spraw spółki mieszka w G., w związku z czym jego codzienne dojazdy do miejsca prowadzenia działalności powodują bardzo wysokie wydatki. Dlatego też, podatnik zdecydował się na wynajem pokoju w hotelu.

Jak wskazano powyżej, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Tym samym wydatki poniesione w związku z przejazdami osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą - z miejsca zamieszkania do zakładu i z zakładu do miejsca zamieszkania - stanowią koszty uzyskania przychodów.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem pokoju w hotelu, wskazać należy, iż zastosowanie znajdą ogólne zasady art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesiony wydatek musi mieć związek z prowadzoną działalnością i nie może, co do zasadności jego poniesienia, budzić wątpliwości. Obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Skoro wynajmowanie pokoju hotelowego będzie niezbędne dla uzyskania przychodu, a przy tym, z ekonomicznego punktu widzenia będzie rozwiązaniem tańszym niż wydatki związane z dojazdami do siedziby spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu najmu pokoju w hotelu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej opłat parkingowych należy kierować się generalną zasadą określoną w cytowanym powyżej art. 22 ust. 1 powołanej ustawy.

Definicja kosztów uzyskania przychodów składa się w prawie polskim z dwóch podstawowych elementów, które razem tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną:

1.

Pierwszy z nich określany jest niekiedy jako przesłanka pozytywna. Zakłada ona konieczność spełnienia dwóch warunków, tj.:

a.

faktycznego (co do zasady) poniesienia wydatku,

b.

poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

2.

Drugim elementem określanym jako przesłanka negatywna jest wymóg, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków, których w rozumieniu stosownych przepisów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - ujęcie negatywne.

W przypadku samochodów stanowiących środki trwałe, takie wydatki jak zakup paliwa, remont pojazdu, a także opłaty parkingowe, zasadniczo stanowią koszty uzyskania przychodu. Zaliczając dane wydatki do kosztów uzyskania przychodów, należy pamiętać, iż muszą one mieścić się w ogólnej definicji kosztu uzyskania przychodu, tj. muszą być poniesione w celu uzyskania tegoż przychodu lub być związane z zabezpieczaniem lub zachowaniem źródła przychodów. Pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. koszt musi mieć wpływ na powstanie, utrzymanie, zabezpieczenie lub rozbudowę źródła przychodów oraz nie może znajdować się w katalogu wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty, w tym także związane z użytkowaniem samochodu stanowiącego środek trwały, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Reasumując, jeżeli koszty wynajmu pokoju w hotelu ponoszone będą w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, spełnią przesłankę celowościową i będą racjonalnie uzasadnione, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Również wydatki związane z opłatami parkingowymi, o ile spełniają wymienione warunki określone w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych względem wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne.

Wniosek natomiast złożyła jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Należy wskazać, iż komandytariusz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast spółka z o.o. jako osoba prawna podlega przepisom ustawy od osób prawnych.

Zatem, aby interpretacja indywidualna wywoływała skutki prawne względem wspólników Spółki należy złożyć dwa odrębne wnioski o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl