ITPB1/415-154/07/WM - W jaki sposób ustalić wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych we własnym zakresie dla celów amortyzacji?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2007 r. (data wpływu 30 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wartości niematerialnych i prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu 9 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wartości niematerialnych i prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu 2007 r. wytworzono we własnym zakresie oprogramowanie spełniające cechy utworu w myśl ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spółka amortyzuje wartość ww. praw autorskich przyjmując ich wartość wg wyceny własnej ze względu na brak na rynku produktów podobnych i brak możliwości określenia kosztu wytworzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pismem z dnia 27 września 2007 r. Nr ITPB1/415-154/07/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wezwał do uzupełnienia stanu faktycznego we wniosku poprzez wskazanie, czy wycena oprogramowania związana jest z zaliczeniem go do wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb amortyzacji podatkowej.

W odpowiedzi (pismo z dnia 8 października 2007 r.), stwierdził Pan, iż wycena praw autorskich do oprogramowania jest związana z zaliczeniem go do wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb amortyzacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy - wycena własna - jako sposób określenia wartości wytworzonych we własnym zakresie praw autorskich jest prawidłowa.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania - autorskie lub pokrewne prawa majątkowe - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umów najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 22b ust. 1 ustawy nie przewiduje możliwości wytworzenia wartości niematerialnej i prawnej we własnym zakresie, choć w praktyce obrotu gospodarczego taka sytuacja może wystąpić, czego przykładem jest wytworzona przez Spółkę wartość niematerialna i prawna w postaci oprogramowania. Oznacza to, że obowiązujące przepisy nie zezwalają na uznanie programów komputerowych wytworzonych przez podatnika we własnym zakresie za wartości niematerialne i prawne i amortyzowania ich. Konsekwencją uznania, że wytworzone we własnym zakresie oprogramowanie nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji, jest brak możliwości stosowania zapisów art. 23g cyt. ustawy, dotyczącego ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla potrzeb amortyzacji.

W związku z powyższym w przypadku wytworzenia we własnym zakresie oprogramowania, wydatki poniesione w związku z tym wytworzeniem można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z zachowaniem zasad wynikających z treści art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Brak jest natomiast podstaw do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu innych wydatków niż faktycznie poniesione.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.