ITPB1/415-153/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu: 13 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2014 r. (9 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu zwrotu kosztów związanych z używaniem własnego samochodu przez osobę zatrudnioną na warunkach umowy zlecenia - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu zwrotu kosztów związanych z używaniem własnego samochodu przez osobę zatrudnioną na warunkach umowy zlecenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników na umowę zlecenie, którzy są również zatrudnieni u innego pracodawcy i tam zarabiają ponad minimalną krajową pensję miesięcznie. Pracownicy wykorzystują w celu wykonania zlecenia prywatne samochody. Wnioskodawca podpisał z tymi pracownikami umowę na wynajęcie prywatnego auta w celu realizacji zleceń w związku z ww. umową zlecenia.

W umowie na wynajęcie samochodu prywatnego na podstawie stawki kilometrowej, Wnioskodawca ustalił że będzie również pokrywał koszt przejazdu z miejscowości zamieszkania do rejonu działania. Rejon działania firmy Wnioskodawcy wykracza poza miejscowość w której znajduje się siedziba firmy.

Zlecenia jakie otrzymują pracownicy wiążą się z działaniami windykacji terenowej (negocjacji osobistej z dłużnikiem w miejscu zamieszkania lub też innym miejscu przebywania dłużnika).

Wnioskodawca wypłaca pracownikom wynagrodzenie w postaci prowizji wraz z premią uznaniową oraz zwrot za przejechane kilometry zgodnie z aktualnie obowiązującą stawką za 1 km do celów służbowych na podstawie ewidencji przebiegu.

Aktualnie Wnioskodawca wypłaca pracownikom na umowę zlecenie prowizję wraz z premią uznaniową, od której odprowadza zaliczkę na podatek po uwzględnieniu 20% kosztów i opłaceniu składki zdrowotnej.

Wypłacony zwrot za przejechane kilometry Wnioskodawca traktuje u siebie jako koszt a wyliczoną kilometrówkę co miesiąc wypłaca zleceniobiorcom w 100% bez jakichkolwiek potrąceń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako płatnik składek jest zobowiązany dokonywać poboru zaliczek na podatek dochodowy od kwot wypłacanych za przejechane kilometry do celów służbowych prywatnym autem, zleceniobiorcom z ich miejsca zamieszkania do poszczególnych lokalizacji, miejsc przebywania dłużników (klientów) na podstawie wcześniej podpisanej umowy zlecenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócone osobie z którą zawarł umowę zlecenie, koszty z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy zlecenia, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Zgodnie z powyższym w ocenie Wnioskodawcy, przychód z tytułu wykorzystywania samochodu prywatnego w celu realizacji warunków umowy - zlecenia otrzymany przez zleceniobiorcę, stanowi podlegający opodatkowaniu przychód z działalności wykonywanej osobiście, jednakże na podstawie powołanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym ustawodawca dopuścił możliwość zwolnienia tego przychodu z opodatkowania do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach, pod warunkiem spełnienia przesłanek wymienionych w ust. 13 art. 21 ustawy. A zatem - w opinii Wnioskodawcy - nie ciążą na Nim obowiązki płatnika z tytułu wypłacanych należności za używanie samochodu prywatnego w celu realizacji warunków umowy - zlecenia do wysokości określonej limitem zgodne z ww. przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Do ww. przepisów należy rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 5 lutego 2013 r.).

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

W świetle dyspozycji powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy zwolnienie z opodatkowania dotyczy świadczeń otrzymanych w związku z odbywaniem podróży oraz odnosi się zarówno do pracowników (lit. a), jak i osób niebędących pracownikami (lit. b). Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem "podróż" bez określenia "służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zleceniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez zleceniodawcę.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

W świetle powyższego, zwrócone osobie, z którą zawarto umowę zlecenia, koszty z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających z zawartej umowy zlecenia, stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak podkreślić należy, że przychody te są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych świadczeń (ponad określony limit) stanowi dla tej osoby przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia na umowę - zlecenie pracowników, którzy w celu realizacji zleconych zadań wykorzystują własne samochody prywatne. Wnioskodawca zwraca Zleceniobiorcom koszty przejazdów z miejscowości zamieszkania do rejonu działania zgodnie z obowiązującą stawką za 1 km do celów służbowych na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Zwrot ten Wnioskodawca traktuje jako koszt uzyskania przychodu w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że kwoty otrzymane przez Zleceniobiorców z tytułu wykorzystywania samochodów (stanowiących ich własność) w celu realizacji umowy zlecenia zawartej z Wnioskodawcą - o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Zleceniobiorców - stanowią dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, zwolniony do wysokości limitu określonego w ww. rozporządzeniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy cała wartość świadczenia korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku dochodowego z tego tytułu.

Jeżeli jednak należności wypłacone przez Wnioskodawcę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.