ITPB1/415-145/11/PSZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-145/11/PSZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnych wierzytelności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnych wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług pośrednictwa gospodarczego i tłumaczeń jako tłumacz przysięgły. Pana kontrahentami są zarówno podmioty krajowe jak i zagraniczne. W 2008 r. wykonał Pan usługi na rzecz firmy z Norwegii. Usługi te zostały zafakturowane fakturami z dnia 20 sierpnia 2008 r. oraz z dnia 9 września 2008 r. Do dnia dzisiejszego tj. 26 stycznia 2011 r. nie otrzymał Pan należności za te usługi. Wysyłał Pan bezskutecznie liczne monity o zapłatę. W 2010 r. otrzymał Pan informację z Sądu Rejonowego z Norwegii, że firma kontrahenta jest w upadłości i przeprowadzane jest postępowanie likwidacyjne. W informacji tej wymieniono wierzycieli firmy z priorytetem I i II klasy, którzy zostaną zaspokojeni z majątku firmy, oczywiście nie w 100% a w 45,113833%. Na resztę wierzytelności nie wystarczy. W ww. informacji nie wymienia się Pana firmy jako wierzyciela więc zakłada Pan, że na pewno swoich pieniędzy już nie odzyska. Na dzień dzisiejszy posiada Pan też informację, że postępowanie upadłościowe firmy zostało już zakończone. Kwota wierzytelności z tych dwóch faktur to 15.401 zł 28 gr netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można nieściągniętą wierzytelność zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów za rok 2010 kiedy to okazało się, że nie ma Pan żadnych możliwości jej odzyskania.

Zdaniem Pana, skoro zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 20 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykazał on w 2008 r. przychody i zapłacił od nich podatek a pomimo starań, licznych pism do firmy nie odzyska swoich należności to zgodnie z ww. przepisami w roku, w którym dowiedział się, że firma - dłużnik upadła, można wartość nieotrzymanych przychodów zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Nieodzyskane kwoty to 9.491 zł 48 gr netto z jednej faktury i 5.909 zł 80 gr netto z drugiej. Daje to kwotę 15.401 zł 28 zł.

Wskazuje Pan, iż dłużnikiem jest firma z Norwegii. Dochodzenie wierzytelności przez Pana w sądach w Norwegii, wyjazdy, zatrudnienie prawnika i tłumacza na pewno przewyższyłoby kwotę 15.401 zł 28 zł dlatego też uważa Pan, że w oparciu o art. 23 ust. 2 pkt 3 może tą wierzytelnością obciążyć koszty działalności za 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z treści art. 23 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1.

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego,

2.

postanowieniem sądu o:

a.

oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub

b.

umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub

c.

ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3.

protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Analiza przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że - co do zasady - wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jednak w ściśle określonych sytuacjach mogą one stanowić koszt podatkowy, o ile nie uległy przedawnieniu.

Aby więc wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogły być zaliczone do kosztów podatkowych, niezbędne jest wcześniejsze zarachowanie tych wierzytelności do przychodów należnych, zgodnie z art. 14 ustawy, a także udokumentowanie ich nieściągalności w sposób wskazany w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym wierzytelności te nie mogą być przedawnione. Tym samym istotne jest łączne spełnienie tych przesłanek.

W art. 23 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca dokonał ścisłego i wyczerpującego wyliczenia dokumentów, którymi wierzyciel winien się posłużyć w celu udokumentowania, że dana wierzytelność jest nieściągalna. To oznacza, iż żaden inny dokument, niż wymienione powyżej, nie może skutecznie udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności umożliwiającego zaliczenie jej do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że posiada Pan nieściągalne wierzytelności wobec kontrahenta zagranicznego. Na potwierdzenie faktu "nieściągalności", posiada Pan uzyskaną w 2010 r. pisemną informację z Sądu Rejonowego z Norwegii, że firma kontrahenta jest w upadłości i przeprowadzane jest postępowanie likwidacyjne. Wskazuje Pan również, iż na dzień złożenia wniosku posiada informację o tym, że zakończone zostało postępowanie upadłościowe.

Analizując przedstawiony stan faktyczny i prawny, należy stwierdzić, że sam fakt zakończenia postępowania upadłościowego nie uprawnia do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Dopiero udokumentowanie tego faktu wydanym przez właściwy sąd postanowieniem o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku stanowić może - w świetle przytoczonego wyżej art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przesłankę do zaliczenia wierzytelności odpisanych jako nieściągalne do kosztów uzyskania przychodów.

Udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w inny sposób niż wskazany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje powstaniem prawa do zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, fakt uzyskania w 2010 r. pisemnej informacji o prowadzeniu postępowania likwidacyjnego, ani też posiadania przez Pana informacji o zakończeniu postępowania upadłościowego, jeżeli informacja ta nie jest potwierdzona posiadanym orzeczeniem właściwego sądu, nie wyczerpują przesłanek, które ustawodawca wymienił enumeratywnie w art. 23 ust. 2 ustawy.

Z wniosku nie wynika także, by sporządził Pan protokół, o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych co uprawniałoby Pana - w przypadku gdy przewidywane koszty prowadzenia postępowania sądowego i egzekucyjnego były równe bądź wyższe od kwoty dochodzonych wierzytelności - do zaliczenia stwierdzonej nim wierzytelności nieściągalnej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatem, skoro we wniosku nie wskazał Pan, iż dysponuje wymienionymi w art. 23 ust. 2 ww. ustawy dokumentami, potwierdzającymi nieściągalność opisanych we wniosku wierzytelności, to w konsekwencji wierzytelności te - w tak opisanym stanie faktycznym - nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl