ITPB1/415-132/09/AK - Modernizacja i remont pomieszczeń a koszty uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) uzupełnionego dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu 7 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji wydatków na remont lub ulepszenie środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji wydatków na remont lub ulepszenie środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu lokali użytkowych i mieszkalnych. W 2007 r. kupił nieruchomość wybudowaną w 1920 r., w której znajdują się lokale mieszkalne i usługowe. Gdy wyprowadzili się lokatorzy z mieszkań znajdujących się na parterze jednego z budynków Wnioskodawca postanowił zmienić sposób użytkowania tychże lokali. Złożył odpowiednie zawiadomienie do UM i otrzymał zgodę na wykonanie zmiany sposobu użytkowania lokali. Prace polegały na rozebraniu ściany działowej, wykonaniu podciągów oraz nowych otworów drzwiowych. Ponieważ budynek nie posiadał instalacji centralnego ogrzewania została ona wykonana od nowa. Do budynku doprowadzono gaz z sieci gazowniczej. Wykonano również nową rozdzielnię elektryczną tak aby liczniki znajdowały się w jednym miejscu dostępnym dla zakładu energetycznego. Wydatki na ww. prace Wnioskodawca potraktował jako modernizację środka trwałego. Zwiększyły one wartość środka trwałego i nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Podczas modernizacji pomieszczeń wykonano również prace remontowe polegające na:

Wydatki te potraktowane zostały jako związane z remontem i stanowią koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przyjęty przez Wnioskodawcę sposób interpretacji przepisów podatkowych jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozebranie ściany działowej, wykonywanie podciągów, wykonywanie nowych otworów drzwiowych, wykonywanie instalacji centralnego ogrzewania, doprowadzenie gazu z sieci gazowniczej, wykonanie nowej rozdzielni elektrycznej stanowią modernizację budynku i zwiększają wartość środka trwałego. Wymianę starych okien drewnianych na nowe, wymianę posadzek i podłóg, wymianę nowej instalacji elektrycznej na nową, wymianę starych tynków na nowe, zdaniem Wnioskodawcy można potraktować jako wydatki związane z remontem budynku, które stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności związanej z wynajmem lokali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się - za nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Stosownie do art. 22g ust. 17 ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W świetle powyższych przepisów, nakłady związane z ulepszeniem środka trwałego podwyższają wartość środka trwałego stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Natomiast wydatki poniesione na remont środka trwałego - mogą być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. O kwalifikacji prac do remontu lub ulepszenia decyduje przy tym zakres przeprowadzonych przez podatnika robót.

W doktrynie przyjmuje się, że wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą ich składników technicznych - można uznać za remont. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2003 r. I SA/Wr 1741/01).

W przedmiotowej sprawie całość przeprowadzonych przez Wnioskodawcę robót ma związek ze zmianą sposobu użytkowania lokali z mieszkalnych na użytkowe. Zostało złożone stosowne zaświadczenie do Urzędu Miasta i uzyskano zgodę na zmianę sposobu użytkowania lokali. W wyniku poczynionych nakładów zmieni się więc sposób wykorzystywania lokali. Powyższe nie pozwala na przyjęcie, że przeprowadzane prace mają tylko częściowo charakter ulepszenia, a w części stanowią remont.

Podkreślenia wymaga, że zawsze przy przebudowie, rozbudowie i rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji mogą występować prace uznawane za remontowe. Jednakże skoro z zakresu prac wynika, że ich celem była faktycznie przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja, to występujące niejako "przy okazji" lub wymuszone zakresem prac - prace remontowe - stanowią de facto jeden z elementów przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji. Opisana we wniosku wymiana podłóg, instalacji elektrycznej, tynków, okien, rzeczywiście sama w sobie zaliczana jest do prac remontowych. Jeżeli jednak jest ona związana ze zmianą przeznaczenia obiektu, jego przebudową, modernizacją to wówczas wyodrębnienie z ogółu prac tylko wymiany ww. elementów jako prac remontowych prowadziłoby do nieuzasadnionego zawężenia wydatków na ulepszenie.

Reasumując, całość poniesionych przez Wnioskodawcę nakładów powoduje wzrost wartości użytkowej opisanych we wniosku lokali, zatem wydatki opisane we wniosku należy potraktować jako podwyższające wartość środka trwałego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.