ITPB1/415-1238/14/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 15 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2015 r. (data wpływu 10 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych i praw ochronnych na znak towarowy otrzymanych w wyniku darowizny przedsiębiorstwa oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych składników - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych i praw ochronnych na znak towarowy otrzymanych w wyniku darowizny przedsiębiorstwa oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych składników.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. W przyszłości planuje zostać wspólnikiem spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: "Spółka").

Poza Wnioskodawcą Spółka będzie miała również innych wspólników. Spółka otrzyma w drodze darowizny przedsiębiorstwo, w skład którego będą wchodzić różne składniki majątkowe, w tym nieruchomości, maszyny (dalej jako "Środki trwałe") oraz prawa ochronne do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego objętego ochroną udzieloną przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory) (OHM) z siedzibą w A., Hiszpania (dalej jako "Znak towarowy").

Środki trwałe będą - przed dokonaniem darowizny zamortyzowane w części albo w całości w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem darowizny. Znak towarowy nie będzie - przed dokonaniem darowizny - podlegał amortyzacji w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem darowizny.

Składniki majątkowe otrzymane przez Spółkę w drodze darowizny będą przez nią wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą albo oddane przez nią do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu lub dzierżawy.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

1. Czy Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku towarowego oraz Środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa nabytego w drodze umowy darowizny przez Spółkę, a Wnioskodawca jako wspólnik Spółki będzie uprawniony do zaliczania ich do kosztów podatkowych stosownie do posiadanych udziałów w zysku Spółki.

2. Czy wartością początkową Znaku towarowego oraz Środków trwałych, które wraz z całym przedsiębiorstwem będą darowane na rzecz Spółki, i od której Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów na poziomie wspólników (w tym Wnioskodawcy), będzie ich wartość rynkowa na moment dokonania darowizny.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka komandytowa będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Znaku towarowego oraz Środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa nabytego w drodze umowy darowizny, a Wnioskodawca jako wspólnik Spółki będzie uprawniony do zaliczania ich do kosztów podatkowych stosownie do posiadanego udziału w zyskach Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, wartość początkowa Znaków towarowych oraz Środków trwałych, które wraz z całym przedsiębiorstwem zostaną darowane na rzecz Spółki i od których Spółka będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, powinna odpowiadać ich wartości rynkowej ustalonej na moment dokonania darowizny.

UZASADNIENIE stanowiska Podatnika

Zgodnie z art. 5a pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

* koncesje, licencje i zezwolenia,

* patenty i inne prawa własności przemysłowej,

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

* tajemnice przedsiębiorstwa,

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę, iż przepis art. 55¹ kodeksu cywilnego posługuje się zwrotem "w szczególności" utrwalił się pogląd, iż w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.

Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "darowizna", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 wspomnianego Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego, przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Z powyższego wynika, że w przypadku przekazania przedsiębiorstwa innemu podmiotowi, przedmiotem tego przekazania są wszelkie składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tym przedsiębiorstwem, o ile na podstawie czynności prawnej będącej podstawą przekazania, bądź przepisów szczególnych, nie zostały z niego wyłączone.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle prawa podatkowego, podmiot obdarowany, w tym przypadku Spółka, jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątkowych wchodzących w skład darowanego przedsiębiorstwa, w tym Znaków towarowych oraz Środków trwałych, które stanowią jego część, natomiast odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę mogą zostać kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów na poziomie jej wspólników jeśli spełnione zostaną przesłanki umożliwiające dokonywanie amortyzacji, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem jej art. 23.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie zaś z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, które spełniają następujące warunki:

W kategorii wartości niematerialnych i prawnych, wskazanych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mieści się również prawo ochronne na znak towarowy, gdyż jest to prawo określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Ponadto odnosząc się do zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji - wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Zatem przeniesienie własności w drodze darowizny jest "nabyciem" w rozumieniu art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie podmiotu obdarowanego.

Dla przyjęcia, iż Znaki towarowe mogą być amortyzowane, muszą one również spełniać pozostałe warunki, tzw. muszą one nadawać się do gospodarczego wykorzystywania w dniu ich przyjęcia do używania, przewidywany okres ich wykorzystywania musi wynosić co najmniej rok, jak również muszą one zostać wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do podstawy naliczenia odpisów amortyzacyjnych to stanowi ją "wartość początkowa", której zasady ustalania zawarto art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W ocenie Wnioskodawcy, przekładając powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, Spółka, która otrzyma w drodze darowizny przedsiębiorstwo, będzie uprawniona do amortyzowania, wchodzących w jego skład składników majątkowych, jeśli spełnione będą przesłanki amortyzacji, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do Znaków towarowych, wchodzących w skład przedsiębiorstwa, nie ulega wątpliwości, iż spełniają one przesłankę z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem są one objęte prawami ochronnymi, jak również, iż nastąpiło ich "nabycie" przez Spółkę w rozumieniu art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ich własność przeniesiono w drodze umowy darowizny. W takiej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od Znaków towarowych, które jednocześnie będą kosztami uzyskania przychodów dla wspólników Spółki w proporcji, w jakiej uczestniczą oni w jej zyskach określonych w umowie spółki (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do ustalenia wartości rynkowej Znaków towarowych oraz Środków trwałych znajdzie zastosowanie powyższy art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, iż w razie nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny wartością początkową będzie ich wartość rynkowa, z zastrzeżeniem, iż w sytuacji, gdy jeśli umowa darowizny określiłaby tę wartość w niższej wysokości to wówczas wartością rynkową będzie ta niższa wysokość.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wartość początkowa darowanych na rzecz Spółki Znaków towarowych oraz Środków trwałych, przy spełnieniu przesłanek umożliwiających dokonywanie amortyzacji, powinna, zgodnie z treścią art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiadać ich wartości rynkowej z dnia nabycia przez Spółkę, w drodze darowizny, przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Na podstawie zaś art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Ponadto, w myśl art. 22b ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych.

Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410).

W tym miejscu wskazać należy, że ochrona prawna znaków zarejestrowanych przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego wynika z Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (dalej jako ".Rozporządzenie") i jest zasadniczo tożsama z ochroną wynikającą z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 153 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku zaś wspólnotowego znaku towarowego jedyna zasadnicza różnica polega na tym, że zasięg terytorialny ochrony obejmuje wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (art. 1 ust. 2 Rozporządzenia). W konsekwencji zaś, ochrona terytorialna wynikająca z rejestracji znaku towarowego w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego jest szersza i obejmuje zarówno obszar Rzeczypospolitej Polskiej, jak i obszar innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 prawa własności przemysłowej, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w Rozporządzeniu. Oznacza to, iż Rozporządzenie wprowadza kategorię praw podmiotowych, które poza szerszym zakresem terytorialnym skuteczności i odmiennym trybem udzielania ochrony, są tożsame z prawami ochronnymi na znaki towarowe choćby ze względu na fakt, iż podlegają regulacji prawa własności przemysłowej.

Podsumowując, należy stwierdzić, że zarówno rejestracja znaku towarowego w Urzędzie Patentowym RP, jak też rejestracja w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, prowadzi do uzyskania przez zgłaszającego tożsamego prawa podmiotowego. W konsekwencji prawo do wspólnotowych znaków towarowych powinno być traktowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analogicznie, jak odpowiadające mu na gruncie krajowym prawo ochronne do krajowego znaku towarowego.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 132 ust. 6 prawa własności przemysłowej, który stanowi że: przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, gdy wspólnotowy znak towarowy korzysta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z prawa z wcześniejszej rejestracji znaku towarowego zgodnie z przepisami art. 34 i 35 rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. WE L 11 z 14 stycznia 1994 r. str. 1, z późn. zm.; Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, str. 146, z późn. zm.).

Mając na uwadze analogiczny charakter prawny obu kategorii praw podmiotowych oraz zastosowanie do nich regulacji prawa własności przemysłowej, należy przyjąć, że wskazane we wniosku prawa ochronne do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego-udzielone przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego - będą pełniły tożsamą funkcję jak prawa ochronne do krajowego znaku towarowego udzielone przez Urząd Patentowy. Zatem, ww. prawa należy uznać za prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. #8722; Prawo własności przemysłowej.

W konsekwencji, wskazane we wniosku, prawa ochronne do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego należy zakwalifikować, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kategorii wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej. Oczywiście muszą zostać spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Jak stanowi art. 22f ust. 1 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie zaś z art. 22g ust. 15 ww. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Z przytoczonego powyżej przepisu wynika, że przy nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze darowizny łączną wartością początkową nabytych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest suma ich wartości rynkowej. Suma ta nie może być jednak wyższa od różnicy między wartością przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części a wartością składników mienia, które dla celów podatku od spadku i darowizn nie są ani środkami trwałymi, ani też wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 6, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie - w myśl art. 19 ust. 4 ustawy - strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający.

Ponadto, wskazać należy, że w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki osobowej, to spółka (a nie jej wspólnicy) prowadzi ewidencje księgowe (w tym księgi podatkowe oraz ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), a także dokonuje amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast wspólnicy tej spółki (w ustawowych granicach) zaliczają do swoich kosztów uzyskania przychodu przypadającą na nich część dokonanych przez spółkę odpisów amortyzacyjnych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje zostać wspólnikiem spółki komandytowej z siedzibą w Polsce (dalej: "Spółka").

Poza Wnioskodawcą Spółka będzie miała również innych wspólników. Spółka otrzyma w drodze darowizny przedsiębiorstwo, w skład którego będą wchodzić różne składniki majątkowe, w tym nieruchomości, maszyny (dalej jako "Środki trwałe") oraz prawa ochronne do zarejestrowanego wspólnotowego znaku towarowego objętego ochroną udzieloną przez Urząd ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (Znaki Towarowe i Wzory) (OHM) z siedzibą w Alicante, Hiszpania. Środki trwałe będą - przed dokonaniem darowizny zamortyzowane w części albo w całości w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem darowizny. Znak towarowy nie będzie - przed dokonaniem darowizny - podlegał amortyzacji w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem darowizny. Składniki majątkowe otrzymane przez Spółkę w drodze darowizny będą przez nią wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą albo oddane przez nią do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu lub dzierżawy.

Zatem, jeżeli przedmiotowy znak towarowy będzie objęty prawem ochronnym, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres jego używania będzie przekraczał rok oraz będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością gospodarczą to prawo ochronne udzielone na ten znak towarowy będzie stanowiło podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Ponadto, jeżeli pozostałe składniki majątku (stanowiące środki trwałe w przedsiębiorstwie będącym przedmiotem darowizny) w dniu przyjęcia do używania będą kompletne i zdatne do użytku, a przy tym będą wykorzystywane przez Spółkę w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej albo będą oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, a przewidywany okres ich używania wynosił będzie więcej niż rok to składniki te będą stanowiły podlegające amortyzacji środki trwałe.

W sytuacji zakwalifikowania praw ochronnych na znak towarowy do wartości niematerialnych i prawnych, a pozostałych składników majątkowych do środków trwałych spółka będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, a odpisy te - proporcjonalnie do prawa Wnioskodawcy do udziału w zyskach spółki komandytowej - będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Natomiast, przy ustaleniu wartości początkowej tych nabytych w drodze darowizny składników majątku, które w świetle powołanych przepisów mogą stanowić w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, przewidujący możliwość określenia ich wartości początkowej wg wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa ich wartości w niższej wysokości. Pamiętać przy tym należy, że wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić z uwzględnieniem, cyt. powyżej art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli opisane we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników. Chcąc uzyskać interpretację każda z tych osób winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tutejszego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-563 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.