ITPB1/415-119/08/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. (data wpływu 18 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu mieszkaniowego i amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu z najmu spłaconych odsetek od kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu mieszkalnego i amortyzacji przedmiotowego lokalu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z mężem (współwłasność małżeńska) zaciągnęła kredyt na zakup mieszkania w jednej miejscowości, a mieszka i jest zameldowana z mężem w innej miejscowości. Wartość mieszkania - 180.000 zł, wartość kredytu - 110% wartości mieszkania. Różnica wartości została przeznaczona na opłaty związane z zakupem mieszkania, prowizję od zaciągniętego kredytu, opłaty notarialne, opłaty w księgach wieczystych, urzędach, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty dla biura pośrednictwa i na podstawowe wyposażenie mieszkania (AGD, łóżka, stół z krzesłami). Mieszkanie zostało zakupione w celu jego wynajęcia, została zawarta umowa z wynajmującym i ustalono kwotę czynszu za wynajem - 1150,00 zł, pozostałe koszty eksploatacyjne najemca ponosi sam. Zgłoszono w urzędzie skarbowym Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodu z tytułu najmu - wybrano opodatkowanie na zasadach ogólnych w wysokości 19% od uzyskanego dochodu. Środek trwały wciągnięto do ewidencji w wysokości 200.000 zł, będzie on amortyzowany w skali roku, pierwsza rata kredytu zapłacona w miesiącu marcu 2008 r., pierwsza rata czynszu z tytułu najmu otrzymana w dniu 4 lutego 2008 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 maja 2008 r. podano, iż przedmiotowy lokal mieszkalny wydano do użytkowania 3 lutego 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym jako koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu mieszkania można uznać odsetki od zaciągniętego na ten cel kredytu począwszy od miesiąca marca 2008 r. i czy amortyzacja nieruchomości jest w tym przypadku również kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy odsetki od zaciągniętego kredytu począwszy od miesiąca marca 2008 r. i amortyzacja nieruchomości stanowią koszty uzyskania przychodu, ponieważ związane są z uzyskaniem przychodu z tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W myśl art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztami uzyskania przychodu są racjonalnie uzasadnione wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub w związku z utrzymaniem danego źródła przychodu; pod warunkiem że wydatki te nie zostały wymienione w treści art. 23 ustawy.

W art. 23 ww. ustawy został ujęty zamknięty katalog wydatków, które nie stanowią kosztu uzyskania przychodu. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od pożyczek (kredytów). Z treści art. 23 ust. 1 pkt 32 i 33 wynika, że naliczone i zapłacone odsetki od kredytu mieszkaniowego, o ile spełniają warunki celowości, wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy i nie zwiększają kosztów inwestycji mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który to lokal przeznaczony został pod wynajem są związane z uzyskiwanym przez Panią przychodem z najmu i w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania tego przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredyty przeznaczonego na sfinansowanie zakupu przedmiotowego mieszkania z przeznaczeniem pod wynajem - można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie. Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup. Odsetki naliczone do dnia przekazania przedmiotowego mieszkania do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowy lokal mieszkalny został wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W tym miejscu zauważyć należy, iż podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową.

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ust. 1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Przepis art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się: w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług (...).

W zakresie uznania amortyzacji przedmiotowego lokalu mieszkalnego za koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu wskazać należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Powyższy przepis ma zastosowanie w odniesieniu do nieruchomości, co do których podatnik posiada prawo własności, jak też tych posiadanych na podstawie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego.

W celu ustalenia właściwej stawki amortyzacyjnej, w pierwszej kolejności należy środek trwały zakwalifikować do odpowiedniego rodzaju według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), gdyż stawki amortyzacyjne ustalane są w zależności od przyporządkowanego danemu środkowi trwałemu symbolu KŚT. Czynność ta jest zatem konieczna dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej, a w konsekwencji warunkuje naliczenie odpisów amortyzacyjnych w prawidłowej wysokości.

Klasyfikacji należy dokonać w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317, z późn. zm.).

Uwzględniając powyższe przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania stanowiącego środek trwały przeznaczony na wynajem zapłacone w marcu 2008 r., a który przekazany został do używania 3 lutego 2008 r. stanowią koszty uzyskania przychodów. Również odpisy amortyzacyjne przedmiotowego środka trwałego stanowić będą koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu, o ile dokonywane będą z uwzględnieniem przepisów art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy sytuacji, gdy przedmiot najmu nie stanowi składnika majątku wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.