ITPB1/415-1172/10/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad dokonania korekty przychodu na podstawie wystawionych faktur korygujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad dokonania korekty przychodu na podstawie wystawionych faktur korygujących.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług remontowo - budowlanych. W październiku 2009 r. zawarł z kontrahentem dwie umowy o roboty budowlane. W przypadku każdej z umów wykonał nie tylko prace objęte projektem, ale również roboty dodatkowe, których wykonanie okazało się konieczne w toku prac. Dnia 5 marca 2010 r. Wnioskodawca wystawił na rzecz zamawiającego fakturę VAT nr... na kwotę 188.478 zł 56 gr oraz fakturę VAT nr... na kwotę 128.697 zł 40 gr, które dokumentowały wykonanie robót dodatkowych (prace objęte umowami zostały udokumentowane odrębnymi fakturami).

Zamawiający nie zgadzał się z wysokością wynagrodzenia, którego zapłaty żądał Wnioskodawca za wykonanie dodatkowych robót. Faktury dokumentujące roboty dodatkowe zostały Wnioskodawcy odesłane bez ich podpisania. W związku z powyższym w lipcu 2010 r. Wnioskodawca wystąpił z powództwem o zapłatę, w którym żądał od pozwanego zapłaty jedynie części kwot wynikających z obu faktur - kwoty 80.628 zł 81 gr brutto tytułem faktury nr... oraz kwoty 18.330 zł 50 gr tytułem faktury nr..., a więc w sumie kwoty 98.959 zł 31 gr.

W toku procesu strony doszły do porozumienia, zawierając dnia 1 października 2010 r. ugodę, zgodnie z którą zamawiający zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy kwotę 35.000 zł W pozostałym zakresie Wnioskodawca zgodził się wycofać swoje powództwo. Kwota 35.000 zł, do zapłaty której, zamawiający zobowiązał się w ugodzie, miała zatem stanowić rozliczenie należności wynikających z obu dodatkowych faktur. W ugodzie strony nie określiły tytułu zapłaty kwoty 35.000 zł, nie wskazały w szczególności, że powyższa kwota należna jest Wnioskodawcy tytułem wynagrodzenia za roboty dodatkowe. Strony określiły jedynie, że zapłata tej kwoty miała stanowić całkowite rozliczenie stron z tytułu prac remontowych prowadzonych w związku z realizacją umów zawartych w październiku 2009 r. Wnioskodawca wskazuje, że na dzień zawarcia ugody kwota wynagrodzenia za prace objęte umowami (a więc za roboty, które nie zostały uznane za dodatkowe) została Wnioskodawcy wypłacona w całości, a Wnioskodawcę nie łączyły z zamawiającym żadne inne umowy, tytułem których należne mogłoby mu być jakiekolwiek wynagrodzenie. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że faktury nr... oraz... zostały już skorygowane w sposób opisany w niniejszym wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim momencie powinny zostać rozliczone korekty faktur.

W ocenie Wnioskodawcy powinien ująć powyższe korekty w okresie, w którym zostaną wystawione faktury korygujące.

Przepisy podatkowe nie określają wprost okresu, w jakim należy uwzględniać na potrzeby podatku dochodowego korekty faktur. Skoro jednak potrzeba wystawienia faktur korygujących powstała w związku z zaistnieniem okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży (ugoda sądowa zawarta ok. 7 miesięcy po dniu wystawienia faktur), uzasadnione jest przypisanie korekt do okresu, w którym wystawiono faktury korygujące. Tak wskazał również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2009 r., sygn. ILPB1/415-261/09-4/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Należy przyjąć, że faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne, określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy ona uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Zatem, jeżeli faktura korygująca wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu sprzedaży, rozlicza się ją zasadniczo w okresie wystawienia faktury korygującej. Z kolei, gdy wystawienie faktury korygującej spowodowane jest faktem, że pierwotna faktura nieprawidłowo odzwierciedlała stan faktyczny, to korektę rozlicza się w miesiącu wykazania przychodu.

Jeżeli bowiem faktura korygująca dotyczy błędów w fakturach pierwotnych odnoszących się do ilości, ceny lub stawki podatku VAT, to można przyjąć, iż nie obejmuje ona nowo powstałego przychodu, z jakiejkolwiek należności powstałej w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu podatkowego, należnego za dany rok podatkowy, który jedynie został błędnie określony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w październiku 2009 r. zawarł z kontrahentem umowy o roboty budowlane. W przypadku każdej z umów wykonał nie tylko prace objęte projektem, ale również roboty dodatkowe, których wykonanie okazało się konieczne w toku prac, na które wystawił odrębne faktury VAT: nr... na kwotę 188.478 zł 56 gr oraz nr... na kwotę 128.697 zł 40 gr. Zamawiający nie zgadzał się z wysokością wynagrodzenia, którego zapłaty żądał Wnioskodawca za wykonanie dodatkowych robót. W związku z powyższym w lipcu 2010 r. Wnioskodawca wystąpił z powództwem o zapłatę, w którym żądał od pozwanego zapłaty jedynie części kwot wynikających z obu dodatkowych faktur.

W dniu 1 października 2010 r. zawarto ugodę, zgodnie z którą zamawiający zobowiązał się zapłacić Wnioskodawcy kwotę 35.000 zł W pozostałym zakresie Wnioskodawca zgodził się wycofać swoje powództwo. Wnioskodawca wskazał ponadto, że na dzień zawarcia ugody kwota wynagrodzenia za prace objęte umowami (a więc za roboty, które nie zostały uznane za dodatkowe) została Wnioskodawcy wypłacona w całości.

Wobec powyższego uznać należy, że wystawione przez Wnioskodawcę w 2009 r. faktury dokumentujące wartość robót dodatkowych nie odzwierciedlały - w momencie ich wystawienia - stanu faktycznego. Wynikający z nich przychód w części nie był przychodem należnym, w związku z czym uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej nie został prawidłowo opodatkowany.

W konsekwencji istnieje konieczność dokonania korekty przychodu należnego oraz jego pochodnych (dochód, należny podatek).

Przy czym, korekta przychodu należnego, wynikająca z zawartej ugody, winna zostać dokonana wstecz, do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej. Jak już wskazano wystawione faktury pierwotne błędnie dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), a korekty nie generują nowego momentu powstania przychodu, lecz odnoszą się do przychodu uprzednio wykazanego. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano przychód.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.