ITPB1/415-1158/14/AD - Określenie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że - stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismami z dnia 23 grudnia 2014 r. oraz 6 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia lokalu mieszkalnego. Wniosek uzupełniony został pismami z dnia 23 grudnia 2014 r. oraz 6 lutego 2015 r.

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 grudnia 1987 r. zmarł Jan C., po którym spadek odziedziczyło czworo spadkobierców: żona spadkodawcy (Krystyna C.) i troje dzieci, w tym mąż Wnioskodawczyni. Każdy ze spadkobierców nabył w 1/4 części spadek, w skład którego wchodziła nieruchomość - działka o powierzchni 666,00 m² zabudowana jest budynkiem mieszkalnym.

W dniu 6 września 1992 r. zmarła Krystyna C., po której dziedziczyły trzy osoby: mąż Wnioskodawczyni, jego brat Marek C. i siostra Maria S., każdy w 1/3 części. W wyniku powyższych czynności mąż Wnioskodawczyni nabył prawo do ww. nieruchomości w 1/3 części.

W dniu 7 kwietnia 2006 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, po którym spadek nabyła Wnioskodawczyni wraz z córką, w udziale w wysokości 1/2 każda. W związku z powyższym Wnioskodawczyni stała się właścicielem przedmiotowej nieruchomości w 1/6 części.

W dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę darowizny i sprzedaży, na podstawie której nabyła od córki w drodze darowizny udział wynoszący 1/6 części nieruchomości, należący do córki. Natomiast na podstawie umowy sprzedaży z Marią S. nabyła 1/3 części nieruchomości. Wnioskodawczyni stała się więc współwłaścicielką nieruchomości w 2/3 części, drugim współwłaścicielem był Marek C. - 1/3 części.

W dniu 28 maja 2011 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a drugim współwłaścicielem doszło do zawarcia umowy zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali, na podstawie której zostały ustanowione dwa odrębne lokale: lokal nr 1 o powierzchni 72,50 m^2, stanowiący udział w 65/100 części, którego Wnioskodawczyni stała się właścicielem, lokal nr 2 o powierzchni 44,00 m^2, stanowiący udział w 35/100 części, którego właścicielem jest Marek C. Zniesienie współwłasności odbyło się za dopłatą od Marka C. na rzecz Wnioskodawczyni. Marek C. otrzymał większą część nieruchomości niż wynikającą ze stosunku 1/3 do 2/3. Tym samym, niniejszym aktem Wnioskodawczyni nie nabyła większej części prawa do nieruchomości.

Czynność wyodrębnienia lokalu mieszkalnego nie wiązała się ze zmianą adresów, numeracji w ewidencjach i zameldowaniem, które istniało od lat 70 XX wieku. Wnioskodawczyni podaje, że zaświadczenie o wymeldowaniu z pobytu stałego z dnia 10 czerwca 2013 r. wydane przez Urząd Gminy i Miasta potwierdza, że w okresie od dnia 19 stycznia 1976 r. do dnia 8 marca 2012 r. była Ona zameldowana na pobyt stały pod adresem wyodrębnionego lokalu o nr 1.

W dniu 9 marca 2012 r. Wnioskodawczyni zawarła z osobami trzecimi umowę sprzedaży i ustanowienia hipoteki, na podstawie której sprzedała lokal nr 1 w przedmiotowej nieruchomości. Tym samym zameldowanie Wnioskodawczyni w ww. lokalu ustało w dniu 8 marca 2012 r., tj. na jeden dzień przed sprzedażą w dniu 9 marca 2012 r. wyodrębnionego w dniu 28 maja 2011 r. lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że sprzedany lokal mieszkalny znajdował się w budynku oddanym do użytkowania przed 1939 r., a posadowiony był na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste w 1972 r.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożyła w wymaganym terminie 14 dni do naczelnika urzędu skarbowego właściwego według Jej miejsca zamieszkania, w którym zamieszkiwała do 30 kwietnia 2012 r. Oświadczenie złożyła poprzez nadanie listu poleconego na poczcie w dniu 23 marca 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do wyżej przedstawionego stanu faktycznego znajduje zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r. w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, upoważniający do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej odnoszącej się do nieruchomości nabytych lub wybudowanych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do końca 2008 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym znajduje zastosowanie przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r. w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, upoważniający do skorzystania z tzw. ulgi meldunkowej odnoszącej się do nieruchomości nabytych lub wybudowanych w okresie od 1 stycznia 2007 r. do końca 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Mając na uwadze zacytowane przepisy konieczne jest więc określenie daty nabycia zbywanej odpłatnie nieruchomości lub prawa, gdyż data ta ma wpływ zarówno na sam fakt powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych jak również określenie reżimu prawnego, któremu podlegać będzie dana czynność.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, mąż Wnioskodawczyni nabył udział w nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze spadkobrania po zmarłym w dniu 15 grudnia 1987 r. Janie C. oraz po zmarłej w dniu 6 września 1992 r. Krystynie C. W dniu 7 kwietnia 2006 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, po którym spadek nabyła wraz z córką po 1/2 części. W związku z powyższym Wnioskodawczyni stała się właścicielem ww. nieruchomości w 1/6 części. W dniu 14 maja 2007 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę darowizny i umowę sprzedaży, na podstawie której nabyła od córki w drodze darowizny udział wynoszący 1/6 części nieruchomości. Natomiast na podstawie umowy sprzedaży z Marią S. (jedną ze spadkobierczyń po zmarłych Janie i Krystynie C.) nabyła 1/3 części nieruchomości. Wnioskodawczyni stała się więc współwłaścicielką nieruchomości w 2/3 części, drugim współwłaścicielem w 1/3 części nieruchomości był Marek C. W dniu 28 maja 2011 r. pomiędzy Wnioskodawczynią a drugim współwłaścicielem doszło do zawarcia umowy zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali, na podstawie której zostały ustanowione dwa odrębne lokale: lokal nr 1 o powierzchni 72,50 m^2, stanowiący udział w 65/100 części, którego Wnioskodawczyni stała się właścicielem, lokal nr 2 o powierzchni 44,00 m^2, stanowiący udział w 35/100 części, którego właścicielem jest Marek C. Zniesienie współwłasności odbyło się za dopłatą od Marka C. na rzecz Wnioskodawczyni. Marek C. otrzymał większą część nieruchomości niż wynikającą ze stosunku 1/3 do 2/3.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego, z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zgodnie natomiast z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. W myśl natomiast art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Z kolei, zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

W świetle powyższego, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia ani zbycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Jedynie wówczas nie mamy do czynienia z nabyciem (zbyciem) nieruchomości lub prawa, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać także należy, że stosownie do art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W świetle powyższego uznać należy, że Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości, odpowiednio w 2006 r. w 1/6 części w drodze spadku po zmarłym mężu, w 2007 r. w 1/6 części w drodze darowizny od córki oraz 1/3 części w drodze umowy sprzedaży od Marii S.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności dokonane zniesienie współwłasności nie skutkowało bowiem nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem bieg terminu pięcioletniego, określonego w tym przepisie winien być liczony stosownie do nabycia udziałów, tj. od końca 2006 r. oraz 2007 r.

W związku z powyższym wyjaśnić należy, że sprzedaż w 2012 r. lokalu mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku po zmarłym w 2006 r. mężu, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do sprzedaży przedmiotowego udziału doszło bowiem po upływie 5 lat, liczonych od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie. Z tego też względu uzyskany przychód w tej części nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do sprzedaży opisanego we wniosku lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2007 r. w drodze darowizny od córki oraz w drodze umowy sprzedaży od Marii S. wyjaśnić należy, że do tej części, co wykazano wyżej, uzyskanego dochodu będą miały zastosowanie zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. W tej części, okres od końca roku, w którym nastąpiło nabycie do daty sprzedaży jest bowiem krótszy niż 5 lat.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 4 i 5 ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z kolei z ust. 6d ww. przepisu wynika, że za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

* jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ustawy). Oznacza to, że nie złożenie oświadczenia lub złożenie go po terminie spowoduje brak prawa do zwolnienia. Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest bowiem, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zaznaczyć, że stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., podatnicy składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy zmienianej w art. 1. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

W związku z faktem, że konieczność zameldowania na pobyt stały w zbywanym budynku lub lokalu przez okres co najmniej 12 miesięcy przed datą zbycia stanowi podstawowy warunek do skorzystania z tego zwolnienia z opodatkowania wyjaśnić należy, że pojęcie zameldowania zostało określone w ustawie z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993). Zgodnie z art. 4 tej ustawy obowiązek meldunkowy polega na zameldowaniu się w miejscu stałego lub czasowego pobytu. Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania (art. 6 ust. 1); natomiast z art. 9 ust. 2b wynika, że zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w lokalu.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 jest więc potwierdzenie przez właściwy organ gminy prowadzący ewidencję ludności faktu zameldowania w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem w budynku lub lokalu stanowiącym przedmiot odpłatnego zbycia na pobyt stały przez wskazany przez ustawodawcę okres (12 miesięcy).

W stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, że zgodnie z zaświadczeniem o wymeldowaniu z pobytu stałego z dnia 10 czerwca 2013 r. wydanym przez Urząd Gminy i Miasta w okresie od dnia 19 stycznia 1976 r. do dnia 8 marca 2012 r. była Ona zameldowana na pobyt stały pod adresem wyodrębnionego lokalu o nr 1. Wnioskodawczyni podała również, że oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych złożyła w wymaganym terminie 14 dni do naczelnika urzędu skarbowego właściwego według Jej miejsca zamieszkania, w którym zamieszkiwała do 30 kwietnia 2012 r. Oświadczenie złożyła poprzez nadanie listu poleconego na poczcie w dniu 23 marca 2012 r.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyżej przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku Wnioskodawczyni w odniesieniu do udziału nabytego w 2007 r. w drodze darowizny od córki oraz na podstawie umowy sprzedaży od Marii S. zastosowanie znajduje przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spełnione bowiem zostały łącznie dwa warunki, od których uzależnione jest zastosowanie tzw. ulgi meldunkowej, tj. warunek 12 miesięcznego okresu zameldowania oraz warunek złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w określonym terminie od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym przedstawione stanowisko oparte zostało na oświadczeniu Wnioskodawczyni, że w okresie od dnia 19 stycznia 1976 r. do dnia 8 marca 2012 r. była Ona zameldowana na pobyt stały pod adresem wyodrębnionego lokalu o nr 1 oraz złożyła w terminie wymaganym przepisami prawa do właściwego urzędu skarbowego stosowne oświadczenie, że spełnia warunki do skorzystania z prawa do tzw. "ulgi meldunkowej".

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.