ITPB1/415-1152a/13/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej od dnia 1 grudnia 2011 r. działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi m.in. w zakresie: naprawy i konserwacji maszyn (PKD 33.12.Z), instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu oraz wyposażenia (PKD 33.20.Z), wykonywania instalacji przemysłowych (PKD 43.21.Z), oraz pozostałych instalacji budowlanych (PKD 43.29. Z). Siedziba przedsiębiorstwa znajduje się w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł z spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowę generalną o świadczenie usług. Zobowiązał się w wyżej wskazanej umowie do wykonywania na własne ryzyko, lecz na rzecz spółki następujących usług: montażu elementów elektrowni wiatrowej, wykonywania prac pomocniczych związanych z przygotowaniem do montażu oraz prac serwisowych elektrowni wiatrowych. Miejscem wykonywania umowy ma być terytorium Polski oraz terytorium pozostałych państw Europy, zgodnie z aktualnie realizowanymi zleceniami. Państwami, w których umowa ma być wykonywana w znacznej części są Królestwo Danii oraz Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W związku z zawarciem wyżej wymienionej umowy cywilnoprawnej ze zleceniodawcą, Wnioskodawca nie ma zamiaru przenosić swego centrum moich interesów osobistych i gospodarczych z Rzeczpospolitej Polskiej do innego państwa Europy, jak również nie zamierza przebywać na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej krócej niż 183 dni w roku podatkowym. Wynika to z faktu posiadania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej szeroko rozumianych więzi osobistych i rodzinnych. Wraz z żoną prowadzi wspólne gospodarstwo domowe, wspólnie wychowuje córkę pozostająca na utrzymaniu. Utrzymuje również bliższe zażyłości rodzinne z dorosłym synem i członkami dalszej rodziny. Także samo terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest dla Wnioskodawcy zasadniczym miejscem zamieszkiwania jak i prowadzenia działalności gospodarczej, z którym czuje bliskie więzi. Wnioskodawca wskazuje m.in. na posiadanie na terytorium Polski wraz z żoną lokalu mieszkalnego, który służy zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych oraz na hobby, którym jest wspólnie uprawiany od wielu lat ogródek działkowy oraz wędkarstwo uprawiane na terytorium Polski. W najbliższym okresie Wnioskodawca planuje również zakup na terytorium Rzeczypospolitej nieruchomości gruntowej i budowę budynku mieszkalnego. Wnioskodawca wskazuje również, że w miejscowości, w której zamieszkuje korzysta z opieki medycznej i chodzi do kościoła w rodzinnej Parafii Rzymsko-Katolickiej. Dodatkowo Wnioskodawca podaje, że w Polsce mieszkają Jego wieloletni przyjaciele. Interesuje się motoryzacją. Jeździ na zloty, które organizowane są na terenie jego miejsca zamieszkania. Zamiarem Wnioskodawcy jest pozostanie na stałe w dotychczasowym miejscu zamieszkania tj. w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w istniejącym stanie faktycznym, w szczególności z uwagi na fakt zawarcia powołanej umowy o świadczenie usług na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i pozostałych państw Europy oraz wykonywania powołanej umowy zawartej ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością na terytorium różnych państw Europy, Wnioskodawca dalej podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów ze wszystkich źródeł na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt zawarcia umowy o świadczenie usług oraz wykonywanie tych usług na terytorium Europy nie powoduje powstania po Jego stronie ograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku pobrania podatku dochodowego przez inne państwo Europy podlegają one rozliczeniu w ramach umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania z zastosowaniem odpowiedniej metody.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W świetle zaś art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wnioskodawca uważa, że w celu rozstrzygnięcia miejsca położenia centrum interesów osobistych oraz gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) niezbędna jest analiza powiązań osobistych i gospodarczych danej osoby. Konieczne jest uwzględnienie różnego rodzaju kryteriów nie tylko ekonomicznych, ale także osobistych i rodzinnych, w tym jej powiązań towarzyskich i społecznych, ujawniających się poprzez wszelką aktywność polityczną, kulturalną, członkostwo w rozmaitych organizacjach czy stowarzyszeniach. W bardziej skomplikowanych sytuacjach konieczna jest analiza nawet takich okoliczności jak, przykładowo, przynależność do partii politycznych, stowarzyszeń czy też innych organizacji. Zdaniem Wnioskodawcy w Jego przypadku wszystkie te kryteria pozostają spełnione. Kryterium ekonomiczne wypełnia fakt położenia zasadniczego członu działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polski. Zamieszkiwanie na terytorium RP członków rodzinny, przyjaciół jak również realizowanie różnych uprawnień jak i obowiązków społecznych takich jak np. wykonywanie czynnego prawa wyborczego, korzystanie z publicznej służby zdrowia, członkostwa w Polskim Związku Wędkarskim i Pracowniczych Ogródkach Działkowych. Ponadto ponoszenie na terytorium Polski kosztów utrzymania gospodarstwa domowego, jako że jest jedynym żywicielem rodziny (żony oraz córki) wypełnia wszelkie inne kryteria formułowane przez doktrynę i praktykę prawa podatkowego. Na powołane kryteria jako podstawę do ustalenia miejsca zamieszkania Wnioskodawca powołuje się m.in................

W ocenie Wnioskodawcy należy również wskazać, że nie jest Jego zamiarem przeniesienie ośrodka interesów życiowych poza Rzeczpospolitą Polską, ponieważ w Polsce ma miejsce zamieszkania oraz pracy, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz z pobytem w Polsce wiąże swoją przyszłość.

Wnioskodawca podaje również, że odnosząc się do art. 3 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy należy wskazać, że w obecnym roku podatkowym przebywał w Polsce dłużej niż 183 dni w roku, jak również zawarta umowa ze spółką nie zobowiązuje Go do opuszczenia terytorium kraju na okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy w kwestii ustalenia nieograniczonego obowiązku podatkowego pomaga również Konwencja między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. konwencji "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie. W myśl zaś art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego. Przyporządkowując powołany stan faktyczny do norm Konwencji między Rzeczypospolitą Polską a Królestwem Danii, zdaniem Wnioskodawcy Jego miejscem zamieszkania do celów podatkowych będzie Rzeczpospolita Polska. W identyczny sposób, definiuje miejsce zamieszkania art. 4 umowa zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych.

Powołane przepisy oraz przypisany do nich stan faktyczny w ocenie Wnioskodawcy jednoznacznie pozwala stwierdzić, że podlega On nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jak również zawarcie umowy, której przedmiotem jest świadczenie usług na terenie Europy nie pozbawia Go tego statusu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono

od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie organ podatkowy wyjaśnia, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.