ITPB1/415-1148/14/PSZ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości .

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2014 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna, biorąc udział w licytacji sądowej, nabyła Pani lokal wraz z gruntem (prawo wieczystego użytkowania). Prawo własności zostało przeniesione wyrokiem sądowym. Przy sprzedaży nie była wystawiona faktura VAT, nie był wystawiony również rachunek. Lokal został wprowadzony do środków trwałych i podlegał amortyzacji. W roku 2003 został wykonany projekt budowlany na rozbudowę i modernizację lokalu. Dokonano pierwszych inwestycji (doprowadzenie, gazu, wody, energii elektrycznej) oraz pierwszych ulepszeń. Wykonano także remonty budynku. Część była amortyzowana jednorazowo na podstawie faktury VAT (np. wymiana drzwi), zakup materiałów budowlanych, a cześć stanowiła podwyższenie wartości budynku i była amortyzowana. Prace modernizacyjne łącznie z powiększeniem powierzchni trwały od 2003 r. do 2010 r. i przekroczyły 30% wartości lokalu. Lokal nigdy nie był podnajmowany innym osobom do prowadzenia działalności.

Opisany powyżej lokal jest lokalem użytkowym. Prawo wieczystego użytkowania gruntu zakupione zostało wraz z lokalem (nie była wyodrębniona wartość wieczystego użytkowania gruntu). Łączna cena zakupu środków trwałych była wprowadzona do ewidencji środków trwałych.

Modernizacja i rozbudowa przekraczająca 30% wartości dotyczyła tylko samego lokalu.

Opłaty za wieczyste użytkowanie były ujmowane w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając lokal wraz z wieczystym użytkowaniem gruntu w roku 2015 będzie Pani zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z lokalem może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ lokal został zakupiony w roku 2002 na osobę fizyczną i zostanie sprzedany osobie fizycznej. W Pani ocenie, zgodnie z prawem podatkowym lokale zakupione przed 2003 r. zwolnione są z opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

* wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy).

Powyższy przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, regulujący kwestie związane z zbyciem składników majątku zmieniony został z dniem 1 stycznia 2015 r. i ma na celu doprecyzowanie, że zbycie składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Dotyczy to zarówno składników, które z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania, krótszy niż rok, nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, jak i składników, których podatnik - pomimo takiego obowiązku - nie ujął w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie niniejszej sprawy, przedmiotem zbycia jest prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz lokal użytkowy posadowiony na tym gruncie, które nabyto w drodze licytacji sądowej. Lokal oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych. Opłaty za wieczyste użytkowanie były ujmowane w kosztach uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przedmiotem sprzedaży nie są nieruchomości mieszkalne) otrzymany przychód z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz lokalu użytkowego stanowi przychód z działalności gospodarczej, tj. ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej nie powstałby, jedynie w sytuacji, gdyby planowana sprzedaż nastąpiła po upływie 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz lokal użytkowy zostały wycofane z działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do argumentacji przedstawionej we wniosku, wskazać należy, że bez wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie pozostaje okoliczność, że nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z lokalem użytkowym nastąpiło w 2002 r. przez osobę fizyczną i zostanie sprzedane osobie fizycznej. W przypadku ujęcia nieruchomości w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych skutki podatkowe jego odpłatnego zbycia należy oceniać na podstawie cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.