ITPB1/415-1102/10/PSZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont środka trwałego - jest prawidłowe.

W 23 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w budynku biurowo - warsztatowym będącym Pana własnością. Działalność w ww. budynku jest prowadzona od początku istnienia firmy t.j. od 2005 r. Budynek, w którym firma prowadzona jest działalność gospodarcza nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie podlega amortyzacji.

Wcześniej, w budynku działalność gospodarczą przez wiele lat prowadziła spółka cywilna (od grudnia 2002 r.).

W wyniku rozszczelnionej instalacji grzewczej w 2009 r. nastąpiło zalanie pomieszczeń w budynku, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza. Uszkodzeniu uległy płytki ceramiczne, panele, część mebli. Budynek nie był ubezpieczony. Postanowił Pan wyremontować użytkowany budynek.

Konieczny był remont pomieszczeń socjalnych i łazienek, polegający na wymianie sanitariatów, kafli, odnowieniu ścian (malowanie, zaszpachlowanie otworów i uszkodzonych miejsc).

Odnowiono także pomieszczenia biurowe (malowanie, szpachlowanie) Dodatkowo w gabinecie kierownika sprzedaży powiększono otwór drzwiowy, aby możliwa była wymiana tradycyjnych drewnianych drzwi na szklane drzwi. Budynek, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, posiada własną kotłownię, której celem jest utrzymanie odpowiedniej temperatury na terenie zarówno hali produkcyjnej, jak i pomieszczeń biurowych. Kotłownia, tak jak budynek nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych i nie podlega amortyzacji. Podczas ostatniej zimy, a także w efekcie zużycia uległ uszkodzeniu piec grzewczy, stanowiący element kotłowni. Firma została zmuszona do zakupu nowego pieca w miejsce starego. Parametry wymienionego pieca są praktycznie analogiczne do poprzednich, mimo, iż nowy piec jest, ze względu na postęp technologiczny, nowocześniejszy. Jednakże nowy piec działa dokładnie tak samo jak poprzedni, zapewniając dokładnie takie same właściwości użytkowe jak poprzedni. Konieczna była też wymiana rur i przewodów na nowe.

Łącznie poniesione koszty w 2010 r. wyniosły ponad 20 tysięcy złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z artykułem 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma Pan prawo ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesione koszty związane z remontem instalacji hydraulicznej, grzewczej, wymianą pieca, pracami tynkarskimi, malowaniem, wstawieniem szklanych drzwi, wymianą płytek ceramicznych, jako koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, podjęte działania miały na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego budynku wraz z wymianą zużytych składników technicznych, a więc należy uznać je za remont. Wykonane prace nie spowodowały zmiany cech użytkowych wykorzystywanych pomieszczeń i urządzeń.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia remontu. Definicja taka znajduje się w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.). Zapisano w nim, że przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Wymiana pieca nie wpłynęła na zwiększenie zdolności wytwórczej oraz na jakość świadczonych usług przez kotłownię. Wymiana pieca starego na nowy spowodowała przywrócenie stanu pierwotnego, jednakże z uwagi na postęp techniczny nastąpiło to w nowej technologii.

Wymianę kotła grzewczego oraz naprawę instalacji grzewczych i hydraulicznych należy traktować jako remont i w związku z tym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków.

Poniesione koszty nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu więc mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Poniesione wydatki na roboty budowlane mają charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont) - co uprawnia do zaliczenia ich w całości do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, bez względu na wielkość tych wydatków.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 12 kwietnia 2010 r., nr IPPB5/423-87/10-2/JC, zamieszczonej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

Na podstawie powyższego stwierdzić należy, że każda rzecz nabyta lub wytworzona na potrzeby prowadzonej działalności, spełniająca wskazane w niej kryteria, stanowi dla celów podatku dochodowego środek trwały. Środkiem trwałym będzie niezależnie od tego, czy rzecz ta została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, czy też nie.

Jeżeli podatnik, pomimo ciążącego na nim obowiązku, nie zaliczy składnika majątku do środków trwałych wówczas nie będzie miał możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od takiego składnika. Zgodnie bowiem z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej m.in. środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wprowadzono do ewidencji.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższego wynika więc, że jeżeli środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów.

Przez ulepszenie środków trwałych należy rozumieć:

Koszty uzyskania przychodów mogą natomiast stanowić wydatki poniesione na remont składnika majątku, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego, czy składnik majątku jest ujawnionym środkiem trwałym.

Istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, niezwiększających jego wartości początkowej. Remontem jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont środka trwałego powinien zmierzać do zachowania jego dotychczasowej substancji. Konsekwencją remontu ma być utrzymanie środka trwałego we właściwym stanie technicznym i użytkowym.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż budynek, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i nie podlega amortyzacji. W budynku tym koniecznym było przeprowadzenie remontu m.in. pomieszczeń socjalnych i łazienek oraz pomieszczeń biurowych. Zakupiono również nowy piec w miejsce starego. Parametry wymienionego pieca są praktycznie analogiczne do poprzednich, mimo, iż nowy piec jest, ze względu na postęp technologiczny, nowocześniejszy. We wniosku oświadczył Pan, iż poniesione koszty nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeprowadzone roboty budowlane mają charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową tego środka (remont) i nie spowodowały zmiany cech użytkowych pomieszczeń i urządzeń.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki związane z remontem niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych a wykorzystywanego w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej składnika majątku, nie stanowią kosztów ulepszenia, w rozumieniu art. 22g ust. 17 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mogą zatem być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.