ITPB1/415-1089a/14/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że - stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 30 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w dniu 30 września 2008 r. na podstawie umowy notarialnej sprzedaży nabyła wraz z mężem, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, prawo wieczystego użytkowania działki nr 68/19 o powierzchni 0,0432 ha i nr 68/20 o powierzchni 0,0550 ha z prawem własności znajdujących się na nich budynków, tj. magazynu, rampy i ogrodzenia opisanych w KW nr XXX/XXX/xi KW nr XXXL/XXX/x z oświadczeniem, że zakup ten następuje dla celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez męża.

Nieruchomości te zostały nabyte z kredytu bankowego w CHF w kwocie 166.467,90 CHF z oprocentowaniem 7,07% w stosunku rocznym, zabezpieczony który został hipoteką łączną zwykłą i łączną kaucyjną na rzecz banku. Dla potrzeb kredytowych została sporządzona wycena nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 600.000 zł.

Cena zakupu nieruchomości wyniosła 350.000 zł. Była to cena netto, bowiem nabycie tych nieruchomości zostało zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem budynki i budowle będące przedmiotem nabycia były towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 tej ustawy. Koszty, które Wnioskodawczyni poniosła wraz z mężem związane z nabyciem tej nieruchomości stanowiły kwotę 10.859 zł, na które składały się:

* podatek od czynności cywilnoprawnych od umowy sprzedaży i ustanowienia hipoteki łącznej zwykłej i łącznej kaucyjnej - 7.375 zł,

* wynagrodzenie notariusza - 2.684 zł,

* koszty opłaty sądowej za dokonanie wpisów w KW - 800 zł.

Za zgodą Wnioskodawczyni mąż użytkował te nieruchomości w działalności gospodarczej, amortyzował je i zarachowywał w koszty opłacając podatek od nieruchomości, opłatę z tytułu wieczystego użytkowania gruntów, a od 25 stycznia 2010 r. w ramach prowadzonej przez siebie działalności dzierżawił je nieruchomości spółce z ograniczoną odpowiedzialnością i z tego tytułu uzyskiwał przychody w postaci czynszu.

Mąż w swojej działalności nie ponosił kosztów bieżących remontów, nie modernizował, nie ulepszał i nie rozbudowywał tych nieruchomości, dlatego ich wartość nie ulegała podwyższeniu, a wręcz przeciwnie ulegała zmniejszeniu, bowiem wielkość amortyzacji zarachowywana w koszty od 2008 r. wyniosła 160.554 zł 57 gr.

Obecnie Wnioskodawczyni wraz z mężem ma zamiar sprzedać tę nieruchomość na rzecz dzierżawcy za cenę 350.000 zł, gdyż uważa, że cena nieruchomości nie odbiega od cen rynkowych z uwagi na to, że jest to nieruchomość o funkcji komercyjnej przeznaczonej na działalność produkcyjna, przemysłową, składową i usługową, ma dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się również lokalizacje o funkcji mieszkaniowej jako towarzyszącą obiektom usług komercyjnych.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, jak również nie świadczy pracy na podstawie umowy o pracę lub innej umowy cywilnoprawnej. Nie rozlicza się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnie z mężem, ponieważ od 10 grudnia 2012 r. została umową małżeńską notarialną zniesiona wspólność ustawowa pomiędzy małżonkami. Wnioskodawczyni nie jest czynnym podatnikiem VAT, jedynie jej mąż jest podatnikiem VAT i rozlicza się z tego tytułu z urzędem skarbowym w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy cena sprzedaży tych nieruchomości będzie rodziła obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych przez Wnioskodawczynię w związku z tym, że nieruchomości te były użytkowane w prowadzonej przez Jej męża działalności gospodarczej i nie były nigdy wycofane z tej działalności i sprzedaż będzie następowała w ramach regulacji zawartej w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z Jej udziałem i czy w tej sytuacji przychody ze sprzedaży nieruchomości - kiedy nie nastąpił podział majątku wspólnego i nieruchomości te stanowią wspólną własność - będą opodatkowane na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też będzie miał zastosowanie art. 14 ust. 2c ustawy. Czy sprzedaż po stronie męża będzie rodziła obowiązek zapłaty podatku dochodowego w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy do kosztów uzyskania przychodu należałoby zaliczyć koszty nabycia nieruchomości, kosztów odpisów amortyzacyjnych, które były w poprzednich latach obrachunkowych rozliczone.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na ww. pytanie w części dotyczącej skutków podatkowych jakie wystąpią po stronie Wnioskodawczyni z tytułu zbycia nieruchomości, która wykorzystywana była przez męża w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży nieruchomości wspólnej, przychód z tej sprzedaży w kwocie 350.000 zł nie będzie rodzić po Jej stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od tej sprzedaży, z uwagi na to, że obowiązek podatkowy będzie występował po stronie męża w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonujące zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika, zatem że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną, spełniającą warunki z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Odrębnym źródłem przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

* ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak, między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dlatego też dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi związana w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przepis art. 14 ww. ustawy, nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w określonym przedziale czasowym w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają zbyć nieruchomość, którą nabyli w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość to była wykorzystywana dla celów działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Wszelkie wydatki związane z użytkowaniem nieruchomości oraz odpisy amortyzacyjne zaliczane były przez męża do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

Odnosząc więc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że odpłatne nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc zatem pod uwagę, że przedmiotowa nieruchomość, należąca do Wnioskodawczyni i jej męża na zasadach ustawowej wspólności małżeńskiej była wykorzystywana przez małżonka Wnioskodawczyni w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej oraz jest nieruchomością niemieszkalną, dla ustalenia zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży tej nieruchomości nie będzie miał zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży nieruchomości należącej do Wnioskodawczyni i jej męża stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej u męża. Wobec tego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.