ITPB1/415-1084/14/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 6 maja 2013 r. Sąd Rejonowy stwierdził, że Wnioskodawczyni nabyła spadek po ojcu, zmarłym dnia 15 stycznia 2009 r. w K. Wnioskiem z dnia 17 stycznia 2013 r. Pełnomocnik działając w imieniu spadkobierców (między innymi w imieniu Wnioskodawczyni), wystąpił do Prezydenta Miasta o zwrot nieruchomości położonych w Rz. które zostały przejęte na Skarb Państwa jako parcele gruntowe i nieruchomości niezabudowane.

Wywłaszczenia nieruchomości dokonano w dniu 12 grudnia 1968 r., wówczas gdy właścicielami byli - ojciec Wnioskodawczyni i jego brat, na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.) na cele budowy pawilonu biurowego.

Z dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy wynika, że na wywłaszczonych nieruchomościach nigdy nie powstał pawilon biurowy. W odpowiedzi na pismo Pełnomocnika Starosta w dniu 19 lutego 2014 r. wydał dwie decyzje orzekające o zwrocie nieruchomości położonych w Rz., oznaczonych jako działki:

* nr 1369/10 o pow. 0,0010 ha, obj. Kw.,

* nr 1369/12 o pow. 0,0697 ha, obj. Kw.

* nr 1369/6 o pow. 0,0009 ha, obj. Kw.,

* nr 1369/8 o pow. 0,0571 ha, obj. Kw.,

* nr 1368/11 o pow. 0,1280 ha, obj. Kw.,

* nr 1368/13 o pow. 0,0308 ha, obj. Kw.

W decyzjach orzeczono o zwrocie nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni w 1/7 i 1/8 części oraz pozostałym osobom w udziałach: 1/14 i 1/16 części, 1/14 i 1/16 części, w 1/7 i 1/8 części, w 1/7 i 1/8 części, w 1/7 i 1/8 części, w 1/7 i 1/8 części, w 1/7 i 1/8 części, jako spadkobiercom byłych właścicieli nieruchomości.

Nieruchomości w chwili wywłaszczenia na rzecz Skarbu Państwa były oznaczone jako parcele gruntowe. Działki zostały wywłaszczone na mocy Orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rz. z dnia 12 grudnia 1968 r. o wywłaszczeniu nieruchomości i odszkodowaniu za wywłaszczone nieruchomości na podstawie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczenia nieruchomości (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) z przeznaczeniem na inwestycje. W treści uzasadnienia orzeczenia podano, że celem wywłaszczenia wnioskowanych do zwrotu nieruchomości była budowa pawilonu biurowego. Starosta orzekając o zwrocie przedmiotowych nieruchomości wskazał na art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu poprzedni właściciel lub jego spadkobiercy mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Zgodnie z treścią art. 137 cyt. ustawy nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu jeżeli:

Starosta w decyzjach orzekł o zwrocie odszkodowania przyznanego za wywłaszczone nieruchomości w wysokości 1.195,00 zł i 17.951,00 zł.

Ojciec Wnioskodawczyni - współwłaściciel nieruchomości - zmarł w dniu 15 stycznia 2009 r. czyli przed wydaniem decyzji o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości. Odzyskane nieruchomości przez spadkobierców zostały sprzedane na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego w dniu 7 kwietnia 2014 r. za łączną cenę 1.006.250,00 zł. Wnioskodawczyni jako jedna ze spadkobierców otrzymała kwotę 127.785,42 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu sprzedaży wywłaszczonej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zdaniem Wnioskodawczyni dokonany na mocy decyzji Starosty w Rz. z dnia 19 lutego 2014 r. zwrot udziału wynoszącego 1/7 i 1/8 części we współwłasności wywłaszczonej uprzednio nieruchomości, nie stanowi nabycia w rozumieniu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym dochód, uzyskany ze sprzedaży tego udziału, nie podlega opodatkowaniu na gruncie wspomnianej ustawy.

Nieruchomość położona w Rz. oznaczona jako działki 1369/10,1369/12,1369/8,1369/6, 1368/11,1368/13 została w dniu 12 grudnia 1968 r. wywłaszczona na rzecz Skarbu Państwa, stosownie do przepisów ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1974 r. Nr 10, poz. 64 z późn. zm.). Przedmiotowa nieruchomość - w odpowiednich udziałach - została zwrócona bezpośrednio na rzecz spadkobierców jej ówczesnych właścicieli, w tym również na rzecz Wnioskodawczyni.

W literaturze i orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się powszechnie, że decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości jest zdarzeniem prawnym, wywierającym skutki prawnorzeczowe, polegające na pozbawieniu prawa własności nieruchomości podmiotu wywłaszczanego z równoczesnym ustanowieniem nowego prawa własności w majątku podmiotu, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie. Wynika z tego jednocześnie, iż zwrot wywłaszczonej nieruchomości prowadzi do zdarzeń dokładnie odwrotnych, a mianowicie do wygaśnięcia prawnorzeczowych form władania nieruchomością przez podmiot, na którego rzecz nastąpiło wywłaszczenie i do przywrócenia stosunków prawnorzeczowych panujących przed wydaniem decyzji o wywłaszczeniu.

W konsekwencji zwrotu wywłaszczonej nieruchomości Wnioskodawczyni oraz jej kuzynostwo (aktualnie ich spadkobiercy) stali się współwłaścicielami nieruchomości, tj. posiadaczami prawa utraconego w wyniku wywłaszczenia. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym zaakceptowany został pogląd, według którego decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pełni funkcję restytucyjną, tj. przywraca prawo własności nieruchomości jej poprzedniemu właścicielowi lub jego następcom prawnym. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 11 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 290/12, wyroku NSA z dnia 26 stycznia 1995 r. sygn. akt IV SA 1713/93 oraz Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 1996 r. sygn. III A2P 31/95.

Zdaniem Wnioskodawczyni decyzja o zwrocie powoduje zatem przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela (lub jego następców prawnych), jednakże nie kreuje tego prawa - przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe - wynika to z uchwały Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996 r. sygn. FPS 7/96.

Jak wynika z powyższego, decyzja z dnia 19 lutego 2014 r. Starosty o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości (odpowiednich udziałów w jej współwłasności) jest decyzją restytucyjną, która od chwili uzyskania przymiotu ostateczności zmienia stan prawny nieruchomości powstały po wydaniu decyzji o jej wywłaszczeniu, a to w drodze przywrócenia prawa własności tej nieruchomości (odpowiednich udziałów w jej współwłasności) bezpośrednio na rzecz następców prawnych dotychczasowych właścicieli. Oznacza to, iż z dniem uzyskania przez decyzję o zwrocie nieruchomości waloru ostateczności spadkobiercy dotychczasowych współwłaścicieli nieruchomości - jako ich następcy prawni - "ponownie" stają się współwłaścicielami nieruchomości. Nie może ulegać w związku z tym wątpliwości, że wspominani spadkobiercy, jako adresaci decyzji o zwrocie, nie nabywają prawa do udziałów we współwłasności nieruchomości, ale prawo to odzyskują.

Przywrócenie prawa współwłasności nieruchomości na rzecz spadkobierców poprzednich współwłaścicieli nie stanowi nabycia przez nich nieruchomości, w rozumieniu przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, dochód osiągnięty w wyniku sprzedaży zwróconego udziału wynoszącego 1/7 i 1/8 części we współwłasności nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem raz jeszcze podkreślić, że na podstawie decyzji Starosty z dnia 19 lutego 2014 r., której Wnioskodawczyni jest jedną z adresatów, nie zostało nabyte prawo współwłasności nieruchomości, a jedynie prawo to Wnioskodawczyni odzyskała - jako następca prawny po ojcu, który został pozbawiony prawa własności w konsekwencji wywłaszczenia.

Z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2008 r. sygn. III SA/Wa 582/08 wynika, że spadkobiercy, odzyskujący nieruchomość na podstawie decyzji administracyjnej orzekającej o zwrocie, winni być traktowani w taki sam sposób, jak wywłaszczeni właściciele. Niewątpliwe bowiem, w konsekwencji spadkobrania, na rzecz spadkobierców (tak jak na rzecz wywłaszczonych właścicieli) przywrócone zostają decyzją administracyjną wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe.

Ponadto należy wskazać, że w tej sprawie istnieje wiele interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych działających w imieniu Ministra Finansów, potwierdzających powyższe stanowisko między innymi: przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak: ITPB1/415-26/07/PSZ, ITPB1/415-627/09/TK, ITPB1/415-405/09/TK, ITPB2/415-855/08/IL; ITPB2/415-856/08/IL, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPBII/2/415/14/JG, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak: IPPB2/415-457/10-2/AS, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak: ILPB2/415-685/13-4/WM.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro decyzja o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości na rzecz spadkobierców byłych właścicieli nie kreuje prawa do niej, lecz tylko przywraca stosunki własnościowe sprzed wywłaszczenia, to zwrot taki nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego przychód ze sprzedaży nieruchomości zwróconej po wywłaszczeniu spadkobiercy byłego właściciela nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości i ww. praw majątkowych nie rodzi na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutków podatkowych, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Generalną zasadą jest, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Ustawodawca w cytowanym wyżej przepisie posługuje się terminem nabycie. Termin "nabycie" oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła spadek po ojcu, zmarłym dnia 15 stycznia 2009 r. Wnioskiem z dnia 17 stycznia 2013 r. Pełnomocnik działając w imieniu spadkobierców (między innymi w imieniu Wnioskodawczyni), wystąpił do Prezydenta Miasta o zwrot nieruchomości położonych w Rz. które zostały przejęte na Skarb Państwa jako parcele gruntowe i nieruchomości niezabudowane. Wywłaszczenia nieruchomości dokonano w dniu 12 grudnia 1968 r., wówczas gdy właścicielem był m.in - ojciec Wnioskodawczyni. Z dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy wynika, że na wywłaszczonych nieruchomościach nigdy nie powstał pawilon biurowy na cele którego dokonano wywłaszczenia. W odpowiedzi na pismo Pełnomocnika Starosta w dniu 19 lutego 2014 r. wydał dwie decyzje orzekające o zwrocie nieruchomości położonych w Rz. W decyzjach orzeczono o zwrocie nieruchomości m.in. na rzecz Wnioskodawczyni, a także innych spadkobierców w odpowiednich częściach jako spadkobierców byłych właścicieli nieruchomości. Starosta w decyzjach orzekł również o zwrocie odszkodowania przyznanego za wywłaszczone nieruchomości w wysokości 1.195,00 zł i 17.951,00 zł.

Ojciec Wnioskodawczyni - współwłaściciel nieruchomości - zmarł w dniu 15 stycznia 2009 r. czyli przed wydaniem decyzji o zwrocie wywłaszczonych nieruchomości. Odzyskane nieruchomości przez spadkobierców zostały sprzedane na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego w dniu 7 kwietnia 2014 r. za łączną cenę 1.006.250,00 zł. Wnioskodawczyni jako jedna ze spadkobierców otrzymała kwotę 127.785,42 zł.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której Państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. W drodze decyzji dochodzi m.in. do pozbawienia dotychczasowego właściciela prawa własności nieruchomości, z drugiej zaś strony przejścia prawa własności na rzecz Skarbu Państwa lub gminy. Jednocześnie ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z z późn. zm.) zawiera swoistą gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości w przypadku, kiedy nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na jaki dokonano wywłaszczenia.

Stosownie do art. 136 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z tym w momencie zwrotu nieruchomości nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takiej sytuacji ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości, do którego dochodzi na podstawie decyzji administracyjnej, jest więc zdarzeniem prawnym zmieniającym podmiotową stronę stosunku prawnorzeczowego odnośnie zwracanej nieruchomości, przywraca wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z powyższym, jeżeli wywłaszczona nieruchomość jest zwracana następcy prawnemu osoby, której nieruchomość tę wywłaszczono, to prawo do zwrotu tej nieruchomości ma swe źródło w stosunku prawnym z którego wynika to następstwo prawne. Za datę nabycia takiej nieruchomości dla celów podatkowych należy zatem w odniesieniu do tej osoby przyjąć dzień, w którym osoba taka nabyła uprawnienie po osobie, której nieruchomość tę wcześniej wywłaszczono. W sytuacji gdy tytułem prawnym do nabycia uprawnienia do wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas za dzień jej nabycia uznać należy datę śmierci uprawnionego, tj. wywłaszczonego właściciela lub też jego spadkobierców. Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast data wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pozostaje bez wpływu dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nabytej w ten sposób nieruchomości (jak też udziału w niej).

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż zwrot na Jej rzecz udziału w nieruchomości nie stanowi nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, jak twierdzi Wnioskodawczyni, że z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Istotnym jest bowiem ustalenie czy w opisanej sytuacji upłynął termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku spadkobiercy, na rzecz którego dokonano zwrotu nieruchomości, uprzednio wywłaszczonej, nabycie o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy następuje w momencie śmierci spadkodawcy. To właśnie ta data jest istotna dla ustalenia pięcioletniego okresu o którym mowa w ww. przepisie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości zwróconej na podstawie decyzji Starosty doszło w dniu 15 stycznia 2009 r., tj. w dniu śmierci ojca Wnioskodawczyni, współwłaściciela wywłaszczonej nieruchomości.

Sprzedaż nieruchomości przez spadkobierców (w tym Wnioskodawczynię) nastąpiła w dniu 7 kwietnia 2014 r. Ponieważ od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału w wywłaszczonej uprzednio nieruchomości nie upłynęło 5 lat, jego zbycie w 2014 r. stanowi źródło przychodów.

Reasumując stwierdzić należy, iż dochód uzyskany ze sprzedaży w dniu 7 kwietnia 2014 r. opisanej w niniejszej sprawie nieruchomości podlega opodatkowaniu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z brzmieniem art. 30e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Końcowo wyjaśnić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni i tylko w stosunku do Niej może wywoływać określone przepisami skutki prawne. Natomiast pozostali spadkobiercy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.