ITPB1/415-1008/10/WM - Odliczenie od ryczałtu kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne - jest prawidłowe.

W dniu 29 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą duchowną, która opłaca ryczałt od przychodów osób duchownych. Z własnych środków finansuje składkę na swoje obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne. Od 1 stycznia 2009 r. opłacał składkę od podstawy wymiaru równej kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę w wysokości 1.276 zł. Od 1 września 2009 r. jako podstawę do ubezpieczenia zadeklarował kwotę 2.000 zł, t.j. wyższą o 724 zł od najniższego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2009 r. Obliczał składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9% od zadeklarowanych podstaw i wpłacał je na rachunek bankowy ZUS, odliczał od ryczałtu składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, obliczone w okresie od stycznia do sierpnia 2009 r. od podstawy 1.276 zł, a w okresie od września do grudnia 2009 r. od podstawy 2.000 zł W 2010 r. zadeklarował jako podstawę do ubezpieczeń kwotę 2.100 zł, t.j. wyższą o 783 zł od minimalnego wynagrodzenia za pracę i zastosował identyczny sposób odliczenia składek od ryczałtu jak w 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia od ryczałtu kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne od całej zadeklarowanej, podwyższonej podstawy wymiaru składek.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ryczałt ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne o ile składka ta nie została odliczona od podatku dochodowego. Uważa więc, że prawidłowo zastosował odliczenie stosując art. 44 ust. 1, 2, 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) osoby duchowne, osiągające przychody z opłat otrzymywanych w związku z pełnionymi funkcjami o charakterze duszpasterskim, opłacają od tych przychodów podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów osób duchownych, zwany dalej "ryczałtem".

Ryczałt ten w myśl art. 44 ust. 1 ww. ustawy, ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych bezpośrednio przez osobę duchowną w kwartale, za jaki uiszczany jest ryczałt, o ile składka ta nie została odliczona od podatku dochodowego.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135), o którą zmniejsza się stawkę ryczałtu od przychodów osób duchownych, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki, określonej w odrębnych przepisach (ust. 2).

Stosownie do treści ust. 3, wysokość wydatków na cele, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Przepisy ust. 1-4 i art. 47 stosuje się do składek, o których mowa w art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym. Przepis art. 27b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym stosuje się odpowiednio (ust. 5).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.), składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca - osoba duchowna opłaca ryczałt od przychodów osób duchownych. Od września 2009 r. zadeklarował jako podstawę ubezpieczenia zdrowotnego podwyższoną kwotę w stosunku do minimalnego wynagrodzenia za pracę. Od tej podstawy obliczał składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9%, wpłacał je na rachunek bankowy ZUS oraz dokonywał odliczeń od ryczałtu składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% zadeklarowanej podstawy.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w cyt. powyżej art. 44 ust. 2 określa jedynie procentową wartość opłacanej przez osobę duchowną składki na ubezpieczenie zdrowotne o którą zmniejsza się stawkę ryczałtu od przychodów osób duchownych, ustalając ją jako 7,75% wysokości podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w odrębnych przepisach, nie wskazując przy tym, czy powyższa podstawa ma odpowiadać kwocie minimalnego wynagrodzenia, czy też może to być kwota wyższa niż minimalne wynagrodzenie.

Jednym z warunków obniżenia podatku o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne jest również to, by składka ta była opłacana zgodnie z przepisami cyt. powyżej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy co do możliwości zmniejszenia ryczałtu od przychodów osób duchownych o opłacaną składkę na ubezpieczenie zdrowotne, z zastosowaniem ograniczenia do wysokości 7,75% wysokości podstawy jej wymiaru, uznać należy za prawidłowe, o ile przepisy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych zezwalają na opłacanie takiej składki w podwyższonej wysokości.

Podkreślić jednocześnie należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej, nie była kwestia ustalenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne od której osoba duchowna ma obliczyć kwotę o którą może zmniejszyć stawkę ryczałtu od przychodów osób duchownych.

W tej materii ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym odsyła do odrębnych przepisów. Tymi odrębnymi przepisami jest wskazana powyżej ustawa dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.). Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przyjęta formuła prawna cytowanego przepisu oznacza ścisłą korelację instytucji interpretacji z definicją legalną pojęcia "przepisy prawa podatkowego" - zawartą w art. 3 pkt 2 ww. ustawy, - które zdefiniowane są jako przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Zgodnie zaś z art. 3 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Unormowania wskazanej powyżej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w cytowanym przepisie. Tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.