ITPB1/415-10/07/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 sierpnia 2007 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB1/415-10/07/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2007 r. (data wpływu 11 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej rekompensaty za rozwiązanie umowy najmu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty otrzymanej rekompensaty za rozwiązanie umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako pracownica otrzymała Pani mieszkanie zakładowe, w którym zamieszkiwała od 1992 r.. Mieszkania zakładowe mieściły się w budynku administracyjno-biurowym. W roku 1997 nastąpiła upadłość zakładu. W 2002 r. syndyk sprzedał budynek administracyjno-biurowy wraz z mieszkaniami. Nabywca budynku zobowiązał, że przy ewentualnej sprzedaży zapewni mieszkania o standardzie nie gorszym niż zajmowane i czynsz nie wyższy, niż w mieszkaniach komunalnych z uwzględnieniem lokalizacji, na którą zgodę wyrażą lokatorzy. W maju 2007 r. budynek administracyjno-biurowy wraz z mieszkaniami został ponownie sprzedany Sp. z o.o. Z uwagi na zamiar wyburzenia zakupionego budynku, zobowiązania wynikające z zawartej wcześniej umowy najmu i jednoczesny brak mieszkań w zasobach komunalnych oraz wysokie czynsze w budynkach prywatnych, firma zaproponowała lokatorom wypłatę rekompensaty w zamian za rozwiązanie umowy najmu i opuszczenie lokali. Ze środków otrzymanych tytułem rekompensaty w wysokości 160 000 zł zakupiła Pani na rynku wtórnym mieszkanie za kwotę 120 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota otrzymanej rekompensaty za rozwiązanie umowy najmu korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy otrzymana kwota nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na jej przeznaczenie na zakup mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pani stanowisko przedstawione w złożonym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 20 ww. ustawy, źródłami przychodów są również źródła inne niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy podatkowej w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego, opodatkowaniu podlega każdy dochód, który nie jest zwolniony od podatku dochodowego, bądź od którego zaniechano podatku.

Podatniczka wskazała, iż interpretacji winien podlegać art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przepis stanowiący o odszkodowaniach.

Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Z kolei w myśl postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

a.

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.

dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Powołane wyżej przepisy wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia korzystają bowiem jedynie te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie bądź też wyroków czy ugód sądowych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Otrzymana przez Panią kwota 160 000 zł stanowi rekompensatę czyli odszkodowanie, które ma wyrównać szkodę związaną z koniecznością rozwiązania umowy najmu z dnia 31 lipca 2007 r. zawartej na czas nieokreślony. Kwota ta została przyznana i wypłacona przez Sp. z o.o., właściciela nieruchomości, na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 22 lipca 2007 r., mocą której rozwiązano umowę najmu.

Przepisy prawa cywilnego nie przewidują obowiązku wypłaty tego rodzaju odszkodowań, wobec czego otrzymana przez Panią kwota nie jest odszkodowaniem wynikającym bezpośrednio z przepisu prawa, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi ona również żadnego z innych odszkodowań wymienionych jako zwolnione w art. 21 ustawy.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż wypłacona Pani w 2007 r. przez firmę rekompensata nie znajduje się w katalogu zwolnień przedmiotowych wskazanych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy, jak również nie stanowi dochodu, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, należy uznać, że otrzymana kwota 160 000 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym bez znaczenia pozostaje fakt na jakie cele zostanie ona przeznaczona.

Uzyskany z tytułu rekompensaty przychód należy uwzględnić zatem w zeznaniu rocznym za rok 2007 jako przychód z tzw. innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy podatkowej.

W sytuacji, gdy podatnik uzyskał dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w danym roku podatkowym jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl