IS.II/2-443/228/07 - Czy istnieje możliwość odliczenia VAT zawartego w fakturach dokumentujących poniesione przez podatnika na rzecz kontrahenta koszty związane z demontażem i ponownym wykonaniem instalacji przeciwpożarowej?

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie przepisu art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 86 ust. 1, art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z 4 października 2007 r. (uzupełnionego pismem z 10.12.2007 r.), wniesionego przez Spółkę z o.o. T. na postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 18 września 2007 r. znak: PUS.II/443/ 53-1/2007/MB, w sprawie interpretacji prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług, zmienia postanowienie organu I instancji i uznaje stanowisko strony przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2007 r. za prawidłowe.

Pismem z 14 czerwca 2007 r. T. Sp. z o.o. zwróciła się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Zapytanie dotyczyło możliwości odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach dokumentujących poniesione przez podatnika na rzecz kontrahenta koszty związane z demontażem i ponownym wykonaniem instalacji przeciwpożarowej. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, spółka w ramach prowadzonej działalności sprzedała kontrahentowi rury stalowe (zakupione wcześniej w innej firmie) oraz własne wyroby, służące jako łączniki rur stalowych. Podatnik zastosował ww. materiały do wykonania instalacji przeciwpożarowej u zleceniodawcy. Część z zamontowanych rur okazała się nieszczelna. Kontrahent zdemontował wadliwą instalację i wykonał ponownie, po czym wystawił wnioskodawcy fakturę VAT, obciążając go kosztami za ww. wykonane czynności. Spółka T. poniosła również inne koszty związane z demontażem i ponownym wykonaniem instalacji tj. najmu sprzętu, transportu, zakupu farb i materiałów pomocniczych, zlecenia wykonania malowania oraz dostarczenia własnych wyrobów - łączników rur. Podatnik stoi na stanowisku, iż "w związku z zaliczeniem poniesionych kosztów do podatkowych kosztów uzyskania przychodu, nie ma przeszkód, aby skorzystać z prawa odliczenia vatu".

Postanowieniem z 18 września 2007 r. znak: PUS.II/443/53-1/2007/MB, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał zaprezentowane przez stronę stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ I instancji przywołał własne postanowienie z 13 września 2007 r. znak: PUS.I/423/60/07, w którym uznał, iż "wydatki Spółki na pokrycie kosztów demontażu i montażu wg faktury nabywcy nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zaś pozostałe wydatki Wnioskodawcy stanowią koszt uzyskania przychodów". Wobec uznania, że wydatki poniesione przez spółkę na opłacenie faktury wystawionej przez nabywcę za demontaż i ponowny montaż instalacji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego stwierdził, że stosownie do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, "wydatki te nie dają podstawy do obniżenia podatku". Organ podatkowy I instancji stwierdził również, że pozostałe wydatki spółki stanowią koszty uzyskania przychodów, a zatem stosownie "do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, suma kwot podatku zawartego w fakturach dokumentujących poniesienie tych kosztów stanowi podatek naliczony, który na mocy art. 86 ust. 1 ustawy podlega odliczeniu, o ile dokonane zakupy zostaną wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych".

Na udzieloną przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego interpretację, strona wniosła zażalenie pismem z 4 października 2007 r., w którym zarzuciła, że ww. postanowienie organ podatkowy wydał po terminie wskazanym w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, stąd "na mocy tego przepisu, Urząd jest związany stanowiskiem podatnika".

Z uwagi na fakt, iż w wymienionym podaniu strona nie wskazała, wymaganego art. 222 Ordynacji podatkowej, zakresu żądania będącego przedmiotem zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie postanowieniem z 28 listopada 2007 r. znak: IS.II/2-443/228,229/W/07 wezwał spółkę do uzupełnienia braków zażalenia. W odpowiedzi na wezwanie strona uzupełniła zażalenie pismem z 10 grudnia 2007 r., wnosząc iż "oczekuje od organu drugiej instancji wydania decyzji merytorycznej i w sposób zgodny z prawem", jak również "Oczekuje potwierdzenia, że prawidłowe jest stanowisko podatnika, zawarte we wniosku z dnia 14 czerwca 2007 r."

Rozpatrując przedmiotową sprawę, Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, co następuje:

Jak wynika z przepisu art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5. Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w przypadku niewydania przez organ postanowienia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14a § 1, uznaje się, że organ ten jest związany stanowiskiem podatnika zawartym we wniosku.

W analizowanej sprawie wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wpłynął do organu podatkowego I instancji 19 czerwca 2007 r. Stosownie zatem do ww. przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, termin na wydanie postanowienia w sprawie upływał w dniu 19 września 2007 r. Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego udzielił interpretacji w sprawie przedstawionej przez stronę we wniosku, postanowieniem z 18 września 2007 r., a więc przed upływem 3 miesięcznego terminu na wydanie interpretacji.

Zdaniem tut. organu, o zachowaniu terminu do wydania postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, decyduje data wydania tegoż postanowienia, a nie data jego doręczenia. Przepisy art. 14b § 2 i § 3 Ordynacji podatkowej wyraźnie bowiem łączą skutek związania organu podatkowego postanowieniem z chwilą jego wydania, nie zaś doręczenia. Wydanie interpretacji oznacza sporządzenie i podpisanie postanowienia. Doręczenie zaś jest inną czynnością procesową wyraźnie uregulowaną w przepisach Ordynacji podatkowej. Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w wyr. Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 września 2007 r. sygn. akt II FSK 700/07 (niepublikowany), w którym wskazano, że wydanie interpretacji podatkowej, to sporządzenie i podpisanie postanowienia w tej sprawie. Doręczenie zaś jest inną czynnością procesową, którą ustawodawca wyraźnie odróżnia od wydania. Uznanie, że wydanie obejmuje też doręczenie umożliwiałoby podatnikom żonglowanie terminami - wyjaśnił NSA.

Mając to na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uznaje zarzut podatnika, iż organ podatkowy I instancji wydał postanowienie po terminie wskazanym w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, za bezzasadny.

Tut. organ wskazuje również, iż zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z kolei zgodnie z regulacją art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zauważyć należy, iż Dyrektor tut. Izby Skarbowej decyzją z 27 grudnia 2007 r. znak: IS.I/1/4230-8/07, zmienił ww. postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 13 sierpnia 2007 r. znak: PUS.I/ 423/60/07 - w którym to organ I instancji za nieprawidłowe uznał stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z 14 czerwca 2007 r. - i uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z demontażem i ponownym montażem instalacji przeciwpożarowej. Mając to na uwadze i uwzględniając przywołane wyżej regulacje, tut. organ stwierdza, że podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących ww. wydatki. W tej sytuacji Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie zmienia postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 18 września 2007 r. znak: PUS.II/443/53-1/2007/MB i rozstrzyga jak w sentencji.