IPTPP4/4512-50/15-4/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży posiłków przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży posiłków przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Od 1 marca 2013 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność sprzedaży posiłków w ruchomej przyczepie gastronomicznej. Firma w 2013 r. została wpisana do Centralnego Rejestru CEIDG z PKD 5621 Z jako Gastronomia Obwoźna. Z uwagi na fakt, że PKD we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej został błędnie przypisany działalności, gdyż Wnioskodawczyni nie wykonywała usług kateringowych, w dn. 07/01.2015 r. Wnioskodawczyni sprostowała wpis w CEIDG na prawidłowy zgodnie z tym co wykonuje - PKD 5610B jako działalność usługowa związana z wyżywieniem, podklasa: ruchome placówki gastronomiczne. PKWiU prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności jest 56.10.19.0 - Pozostałe usługi podawania posiłków. Działalność opodatkowana jest w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Wnioskodawczyni pracuje dwa dni w tygodniu i osiąga niewielkie przychody. W 2013 r. obrót ze sprzedaży wyniósł 15.082,00 zł, a w 2014 r. - 18.300,00 zł.

Ze względu, że obrót ze sprzedaży w 2013 r. i 2014 r. nie przekroczył 20.000,00, firma do końca 2014 r. korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencji przychodu za pomocą kasy rejestrującej. W oparciu o Rozporządzenie Min. Fin. z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas fiskalnych, w 2015 r. Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku instalacji kasy rejestrującej.

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o VAT ze względu na niski obrót. W 2014 r. całkowity obrót ze sprzedaży wyniósł kwotę 18.300,00 zł. Wnioskodawczyni dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zainteresowana sprzedaje hot-dogi, kiełbaski na gorąco, herbatę i kawę. Nie produkuje ona posiłków, bułki na hot-dogi, sałatę w słoiku, kiełbasę zakupuje w sklepie jako gotowe produkty.

Dodatkowe czynności jakie Wnioskodawczyni wykonuje to:

* rozkrojenie bułki i podgrzanie,

* podgrzanie kiełbasy w wodzie do hot-doga,

* podgrzanie kiełbasy na rożnie,

* ułożenie w bułce kiełbasy, sałaty i polanie ketchupem,

* zagotowanie wody do zaparzenia herbaty i kawy, które podaje w plastikowych kubkach.

Wnioskodawczyni nie zapewnia klientom stolików, toalety i szatni, nie świadczy usług polegających na nakrywaniu do stołu i sprzątaniu stolików po konsumpcji. Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa i wyjaśniania klientom w przedmiocie oferowanych im posiłków. Sprzedaży posiłków nie towarzyszy serwis polegający na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu posiłków na talerzach i podawanie ich klientom. Sprzedaż prowadzona jest z ruchomej przyczepy samochodowej, w której Wnioskodawczyni przygotowuje posiłek i podaje klientom, którzy stoją na zewnątrz przyczepy. Wnioskodawczyni podaje posiłki na jednorazowych tekturowych lub plastikowych talerzach. Sprzedawane posiłki nie zawierają produktów z zawartością alkoholu powyżej 1,2%. Sprzedawane posiłki zakupywane są przez klientów na wynos. Sprzedaż posiłków na wynos nie wiąże się z żadnymi dodatkowymi usługami wspomagającymi, charakterystycznymi dla usług restauracyjnych. Wnioskodawczyni nie prowadzi sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% jak również nie sprzedaje napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prostując 7 stycznia 2015 r. wpis do CEIDG zgodnie ze stanem faktycznym wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług - PKD 5610 B Zainteresowana może korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przychodu przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Zdaniem Wnioskodawczyni: wykonując działalność usługową - sprzedaży posiłków w ruchomej przyczepie gastronomicznej - PKD 5610B Wnioskodawczyni może w 2015 r. korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przychodu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Jednocześnie w art. 111 ust. 8 ustawy, zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte są obecnie w § 2 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

Przepis § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20 000 zł.

Niektóre usługi zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów. Szczegółowo zostały one określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r. zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:

* świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo oraz

* usług przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)

- z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia.

Z powyższego przepisu wynika, że ma on zastosowanie po spełnieniu łącznie zawartych w nim przesłanek. Usługi muszą być związane z wyżywieniem (PKWiU 56) oraz:

* muszą być świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne lub

* stanowić usługę przygotowania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi kateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), katering to "usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć". W konsekwencji katering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz zacytowane przepisy należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawczyni nie znajdzie zastosowania wyłączenie z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na wysokość obrotów na podstawie § 4 pkt 2. lit. i ww. rozporządzenia z 4 listopada 2014 r.

Wnioskodawczyni w opisie sprawy wskazała, że od 1 marca 2013 r. prowadzi działalność w zakresie sprzedaży posiłków w ruchomej przyczepie gastronomicznej. Firma w 2013 r. została wpisana do Centralnego Rejestru CEIDG z PKD 5621 Z jako Gastronomia Obwoźna. Z uwagi na fakt, że PKD we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej został błędnie przypisany działalności, gdyż Wnioskodawczyni nie wykonywała usług kateringowych, w dn. 07/01.2015 r. Wnioskodawczyni sprostowała wpis w CEIDG na prawidłowy zgodnie z tym co wykonuje - PKD 5610B jako działalność usługowa związana z wyżywieniem, podklasa: ruchome placówki gastronomiczne. PKWiU prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności jest 56.10.19.0 - Pozostałe usługi podawania posiłków. W 2013 r. obrót ze sprzedaży wyniósł 15.082,00 zł, a w 2014 r. - 18.300,00 zł. Wnioskodawczyni nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zainteresowana sprzedaje hot-dogi, kiełbaski na gorąco, herbatę i kawę. Wnioskodawczyni nie zapewnia klientom stolików, toalety i szatni, nie świadczy usług polegających na nakrywaniu do stołu i sprzątaniu stolików po konsumpcji. Wnioskodawczyni nie świadczy usług doradztwa i wyjaśniania klientom w przedmiocie oferowanych im posiłków. Sprzedaży posiłków nie towarzyszy serwis polegający na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu posiłków na talerzach i podawanie ich klientom. Sprzedawane posiłki nie zawierają produktów z zawartością alkoholu powyżej 1,2%. Wnioskodawczyni nie prowadzi sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% jak również nie sprzedaje napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawczynię w stosunku do sprzedaży posiłków nadal obowiązują zasady ogólne. Oznacza to, że może ona korzystać ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży posiłków za pomocą kasy rejestrującej ze względu na nieprzekroczenie w poprzednim roku podatkowym kwoty obrotu zrealizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w wysokości 20 000 zł, jednakże nie dłużej niż do 31 grudnia 2016 r. oraz z uwzględnieniem § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, iż o obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie decyduje wpis zawarty w CEIDG dotyczący prowadzonej działalności gospodarczej, lecz rodzaj faktycznie wykonywanych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.