IPTPP4/443-913/13-4/BM - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług darowizny działek gruntu stanowiących majątek osobisty darczyńcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny działek - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie była i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu podatku VAT, nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawczyni wskazała, iż jest w związku małżeńskim, jednak z mężem posiada podpisaną w dniu 28 maja 2010 r. rozdzielność majątkową, udokumentowaną Aktem Notarialnym Repertorium..., która to nie została zniesiona do dnia dzisiejszego.

W 2011 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę rolną o pow. 4302 m² w miejscowości jako majątek osobisty. Zakupu działki dokonano z zamiarem posiadania jej przez długi okres a następnie w przyszłości przekształceniu tej działki na działkę budowlaną i wybudowanie na niej własnego budynku mieszkalnego. W 2013 r. przedmiotowa działka została podzielona na cztery działki, z czego trzy działki zostały przekształcone na działki budowlane, natomiast czwarta działka została wyznaczona jako droga wewnętrzna - dojazdowa do pozostałych działek.

W listopadzie 2013 r. przedmiotowe działki przekazane zostały darowizną mężowi na jego majątek osobisty. W momencie darowizny ww. działki były niezabudowane.

Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy ani też innych umów o podobnym charakterze.

Przekazanie darowizny mężowi nastąpiło po raz pierwszy.

Wnioskodawczyni nie ma zamiaru dokonywania podobnych czynności w przyszłości. Była to jednorazowa czynność.

Wnioskodawczyni wskazała, iż kupiła działkę rolną jako majątek osobisty. Zakupu działki Wnioskodawczyni dokonała z zamiarem posiadania jej przez długi okres a następnie wykorzystania jej na własne cele mieszkaniowe. Wraz z mężem i dziećmi Wnioskodawczyni zamieszkuje w lokalu mieszkalnym o niewielkiej powierzchni, w związku z tym już od jakiegoś czasu zastanawiali się nad wybudowanie własnego domu jednorodzinnego. W 2013 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do Urzędu Gminy o wstępny podział działki na trzy działki budowlane oraz działkę dojazdową. Uzyskawszy pozwolenie na podział działki Wnioskodawczyni wystąpiła również o warunki zabudowy do tych działek. Gmina wydała Wnioskodawczyni pozytywne postanowienie o warunkach zabudowy dla budynków jednorodzinnych mieszkalnych. Wnioskodawczyni dokonała podziału tej działki ze względu na to, iż mając dzieci zamierzała pozostawić dwie z trzech działek na cele mieszkaniowe dla swoich dzieci. Natomiast na tej trzeciej wybudować w przyszłości własny budynek mieszkalny. Co więcej do podziału działki na mniejsze skłoniło Wnioskodawczynię również to, że jedna działka o powierzchni ponad 4000 m² byłaby za duża do utrzymania w czystości i porządku dla Wnioskodawczyni i męża ze względu na brak czasu wolnego.

Wnioskodawczyni nigdy wcześniej nie posiadała innych działek, ani też nigdy nie dokonywała sprzedaży żadnych działek.

Przedmiotowe działki nie były udostępniane (odpłatnie czy też nieodpłatnie) w żadnej formie innym osobom (najem, dzierżawa, użyczenie).

Dla terenu na którym położone są przedmiotowe działki nie został opracowany plan zagospodarowania przestrzennego.

Do przedmiotowych działek została wydana w 2013 r. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jako właścicielka działek Wnioskodawczyni najpierw wystąpiła do Gminy o wstępny podział działek, a następnie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na uzbrojenie przedmiotowych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonując darowizny przedmiotowych działek należało uznać ją za dostawę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawczyni będzie obowiązana zapłacić podatek VAT pomimo, iż stanowiły one majątek osobisty i nie służyły działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, darowiznę przedmiotowych działek należy uznać za rozporządzanie majątkiem osobistym i jako czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż przekazanie darowizną działek mężowi, nie spełnia przesłanek do uznania jej za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy wskazać, iż pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamiana, darowizna, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak bowiem stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania darowizny gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawczyni podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też darowizna nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub zbycie rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie była i nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadziła i nie prowadzi działalności rolniczej w rozumieniu podatku VAT, nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym. W 2011 r. Wnioskodawczyni kupiła działkę rolną o pow. 4302 m² jako majątek osobisty. Zakupu działki dokonano z zamiarem posiadania jej przez długi okres a następnie w przyszłości przekształceniu tej działki na działkę budowlaną i wybudowanie na niej własnego budynku mieszkalnego. W 2013 r. przedmiotowa działka została podzielona na cztery działki, z czego trzy działki zostały przekształcone na działki budowlane, natomiast czwarta działka została wyznaczona jako droga wewnętrzna - dojazdowa do pozostałych działek.

W listopadzie 2013 r. przedmiotowe działki przekazane zostały darowizną mężowi na jego majątek osobisty. W momencie darowizny ww. działki były niezabudowane.

Wnioskodawczyni nigdy wcześniej nie posiadała innych działek, ani też nigdy nie dokonywała sprzedaży żadnych działek.

Przedmiotowe działki nie były udostępniane (odpłatnie czy też nieodpłatnie) w żadnej formie innym osobom (najem, dzierżawa, użyczenie).

Dla terenu na którym położone są przedmiotowe działki nie został opracowany plan zagospodarowania przestrzennego.

Do przedmiotowych działek została wydana w 2013 r. decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jako właścicielka działek Wnioskodawczyni najpierw wystąpiła do Gminy o wstępny podział działek, a następnie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na uzbrojenie przedmiotowych działek.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni wprawdzie podjęła działania w celu podziału nabytego gruntu na działki budowlane i wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, jednakże - jak wynika z opisu sprawy - działania te miały związek z zamiarem wykorzystaniem działek dla celów osobistych Wnioskodawczyni i jej dzieci. Zatem Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Zainteresowana dokonując darowizny działek nie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Darowizna przedmiotowych działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zainteresowana, dokonując darowizny działek stanowiących Jej majątek prywatny, korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia (darowizny) przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że przeniesienie własności przedmiotowych działek na podstawie umowy darowizny należy uznać jako przekazanie majątku osobistego, czyli czynność niemieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A zatem Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do zapłaty z tego tytułu podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.