IPTPP4/443-880/14-4/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2014 r. (data wpływu 8 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych - jest prawidłowe;

* opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej według stawki 23% - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych oraz opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej według stawki 23%.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Dnia 22 stycznia 2003 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość położoną w, przy ulicy, dla której prowadzona jest księga wieczysta. W skład nieruchomości wchodzą następujące działki:

* niezabudowana działka, oznaczona numerem A;

* działka zabudowana oznaczona numerem B;

* działka zabudowana oznaczona numerem C.

Wnioskodawca nabył ww. nieruchomość od użytkownika wieczystego: "" Spółka Akcyjna. Na wartość nieruchomości złożyły się wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz wartość budynku. Wn. stał się użytkownikiem wieczystym ww. gruntu. Nabycie zostało dokonane do majątku odrębnego, na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę pod firmą "".

W 2009 r. Wnioskodawca zakupił ww. nieruchomość od dotychczasowych właścicieli tj. Skarbu Państwa i Gminy Miasta, a tym samym stał się jej właścicielem.

Obecnie, Wnioskodawca ma zamiar sprzedać ww. nieruchomość.

W wyniku uzupełnienia wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

22 stycznia 2003 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość położoną w przy ul., dla której prowadzona jest księga wieczysta. W jej skład wchodziły następujące działki:

* niezabudowana działka oznaczona nr A

* działki o numerach B i C ogrodzone, zabudowane pawilonem handlowym stanowiącym odrębną nieruchomość oraz parkingiem.

Wnioskodawca nabył działki od ich dotychczasowego użytkownika wieczystego "" S.A. Na wartość nieruchomości złożyły się wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz wyodrębniona wartość naniesień w postaci budynku, parkingu i ogrodzenia. Nabycie zostało dokonane do majątku odrębnego, na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę pod firmą "".

W 2009 r. Wnioskodawca zakupił ww. działki od ich dotychczasowego właściciela tj. Skarbu Państwa.

Wnioskodawca ma zamiar zbyć ww. nieruchomość.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działka A nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy przekształceniu prawa użytkowania wieczystego we własność działki A, ale z niego nie skorzystał.

Wnioskodawca wykorzystywał działkę A do czynności zwolnionych i opodatkowanych.

Działka A nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

W odpowiedzi na następujące pytanie tut. Organu zawarte w wezwaniu: "Jakie budynki (budowle) trwale związane z gruntem znajdują się na działkach..." Wnioskodawca wskazał, że działki B i C zabudowane są jednym pawilonem handlowym, ogrodzeniem oraz parkingiem, które to naniesienia mieszczą się na obydwu działkach.

Pawilon handlowy ma PKOB - 1230, parking - PKOB 2112, ogrodzenie nie jest obiektem budowlanym.

Pawilon handlowy, parking i ogrodzenie zostały nabyte. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu naniesień.

Wnioskodawca pawilon handlowy wraz z ww. budowlami nabył w 2003 r. od firmy "", która prowadziła w nim działalność handlową. Na podstawie posiadanych materiałów nie można wskazać kiedy Firma dokonała zasiedlenia. Wnioskodawca użytkował ww. obiekty od 2003 r. i wykorzystywał je dla działalności zwolnionej i opodatkowanej VAT.

Pawilon handlowy i budowle były wykorzystywane do działalności zwolnionej i opodatkowanej VAT.

Wnioskodawca nigdy nie udostępniał ww. naniesień osobom trzecim.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie pawilonu handlowego i ww. budowli.

Na działkach B i C nie ma obiektów, które nie są trwale związane z gruntem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy sprzedaż zabudowanych działek B oraz C wykorzystywanych do działalności gospodarczej powinna być zwolniona z VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. Czy sprzedaż niezabudowanej działki A wykorzystywanej do działalności gospodarczej powinna zostać opodatkowana stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) nabyta w 2003 r. przez Wnioskodawcę nieruchomość składa się z trzech działek - zabudowanych B i C oraz niezabudowanej A. Na działkach zabudowanych znajduje się pawilon handlowy oraz parking. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT "od podatku zwalnia się (...) a/ dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim b/ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Art. 2 pkt 14 ustawy o VAT definiuje pierwsze zasiedlenia jako oddanie do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części a/ po ich wybudowaniu b/ lub ulepszeniu/jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Nieruchomość (działki B i C) została nabyta przez Wnioskodawcę od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą 12 lat temu w 2003 r. wraz z naniesieniami w postaci pawilonu handlowego i parkingu i przez cały ten okres była wykorzystywana do prowadzenia działalności opodatkowanej i zwolnionej z VAT. Planowana sprzedaż zabudowanych działek B i C nie będzie zatem dostawą budynków i budowli lub ich części dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a od pierwszego zasiedlenia minęło z całą pewnością 2 lata. Zatem dostawa zabudowanych działek B i C będzie korzystała ze zwolnienia z VAT na zasadzie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Natomiast sprzedaż niezabudowanej działki A będzie stanowiła dostawę towaru i powinna być opodatkowana stawką podstawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

* w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych - jest prawidłowe;

* w zakresie opodatkowania sprzedaży działki niezabudowanej według stawki 23% - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b - zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać również należy, iż zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

* budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

* budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

* obiekt małej architektury.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle - stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane - należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane, jako obiekt liniowy - należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. 22 stycznia 2003 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość. W jej skład wchodziły następujące działki: niezabudowana działka oznaczona nr A, działki o numerach B i C ogrodzone, zabudowane pawilonem handlowym stanowiącym odrębną nieruchomość oraz parkingiem. Wnioskodawca nabył działki od ich dotychczasowego użytkownika wieczystego. Na wartość nieruchomości złożyły się wartość prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz wyodrębniona wartość naniesień w postaci budynku, parkingu i ogrodzenia. Nabycie zostało dokonane do majątku odrębnego, na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. W 2009 r. Wnioskodawca zakupił ww. działki od ich dotychczasowego właściciela tj. Skarbu Państwa. Działki A i B zabudowane są jednym pawilonem handlowym, ogrodzeniem oraz parkingiem, które to naniesienia mieszczą się na obydwu działkach. Pawilon handlowy ma PKOB - 1230, parking - PKOB 2112, ogrodzenie nie jest obiektem budowlanym. Pawilon handlowy, parking i ogrodzenie zostały nabyte. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu naniesień. Wnioskodawca pawilon handlowy wraz z ww. budowlami nabył w 2003 r. od firmy "", która prowadziła w nim działalność handlową. Wnioskodawca użytkował ww. obiekty od 2003 r. i wykorzystywał je dla działalności zwolnionej i opodatkowanej VAT. Pawilon handlowy i budowle były wykorzystywane do działalności zwolnionej i opodatkowanej VAT. Wnioskodawca nigdy nie udostępniał ww. naniesień osobom trzecim. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie pawilonu handlowego i ww. budowli.

Odnosząc się do powyższego w pierwszej kolejności wskazać należy, iż planowana sprzedaż pawilonu handlowego nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego obiektu budowlanego doszło momencie jego zakupu przez Wnioskodawcę w 2003 r. w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. W niniejszej sytuacji spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą pawilonu handlowego upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym, planowana sprzedaż budynku pawilonu handlowego będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż pawilonu handlowego, będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. Strony mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy tej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 10, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się do znajdujących się na przedmiotowych działkach ogrodzenia i parkingu, stwierdzić należy, że zalicza się je do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli. Bowiem te urządzenia budowlane nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, lecz są urządzeniami technicznymi związanymi z obiektami budowlanymi, zapewniającymi możliwość użytkowania obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem.

W związku z tym, że sprzedaż pawilonu handlowego będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, to również urządzenia budowalne, tj. ogrodzenie i parking związane z przedmiotowym obiektem budowlanym będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. W konsekwencji dostawa gruntów, na których znajduje się pawilon handlowy będzie również zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy. Jednocześnie należy wskazać, że strony mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy tej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 10, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 11 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działek zabudowanych zostało uznane za prawidłowe.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że nabył nieruchomość, w skład której wchodziła niezabudowana działka oznaczona nr A. Działka A nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy przekształceniu prawa użytkowania wieczystego we własność działki A, ale z niego nie skorzystał. Wnioskodawca wykorzystywał działkę A do czynności zwolnionych i opodatkowanych. Działka A nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Dokonana wyżej analiza przepisów jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym - jak wyjaśniono wyżej - o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesadzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

Jak wynika z opisu sprawy działka A nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę dostawy będzie zatem teren niezabudowany inny niż teren budowlany. W konsekwencji powyższego w analizowanym przypadku dla sprzedaży działki spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż działki o nr A korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż działki niezabudowanej powinna być opodatkowana stawką podstawową należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.