IPTPP4/443-854/13-4/UNR - Prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu osobowego typu "mikrobus".

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Tryb. 29 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu osobowego typu "mikrobus" - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. do BKIP w Płocku został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodu osobowego typu "mikrobus".

Na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) w zw. § 5a i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, pismem z dnia 26 listopada 2013 r., przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 29 listopada 2013 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2014 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy oraz wskazanie, iż przedmiot wniosku dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

W dniu 30 września 2013 r. pomiędzy Gminą a Powiatem została zawarta umowa nr 2/2013 na dofinansowanie części kosztów likwidacji barier transportowych w zakresie zakupu pojazdu przeznaczonego do przewozu osób niepełnosprawnych.

Likwidacja barier zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie, a następnie umową obejmuje zakres: ".....". Na etapie przygotowania wniosku o dofinansowanie zakupu mikrobusa ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przeprowadzono kalkulację kosztów zakupu samochodu. Uzyskano oferty dostawy samochodu, w tym najkorzystniejszą przedstawiła firma "Z" na kwotę 128 200,00 zł brutto, 104 227,64 zł netto w tym podatek VAT 23% - 23 972,36 złotych. Dofinansowanie ze środków PFRON w wysokości nie więcej niż 70 000,00 złotych.

Wybór wykonawcy dostawy fabrycznie nowego samochodu osobowego typu "mikrobus" nastąpi zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.)

Zakupiony przez Gminę samochód będzie wykorzystywany na cele związane z rehabilitacją zawodową, leczniczą lub społeczną osób niepełnosprawnych. Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w zakresie zakupu samochodu typu "mikrobus" nie prowadzić będzie sprzedaży opodatkowanej.

W piśmie z dnia 12 lutego 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W zakresie zakupu samochodu typu "mikrobus" nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej. Zgodnie z § 10 umowy nr 2/2013 na dofinansowanie części kosztów likwidacji barier transportowych w zakresie zakupu pojazdu przeznaczonego do przewozu osób niepełnosprawnych, zakupiony pojazd jest wykorzystywany wyłącznie na cele związane z rehabilitacją zawodową, lecznicza lub społeczną osób niepełnosprawnych.

Faktura VAT została wystawiona na Wnioskodawcę. Faktura VAT z dnia 9 grudnia 2013 r. dotycząca zakupu samochodu osobowego typu "mikrobus" zgodnie z przeprowadzonym postępowaniem o zamówienie publiczne i zawartą umową z wykonawcą, została wystawiona na kwotę 109 593,50 zł netto, 134 800,00 zł brutto, podatek VAT w wysokości 25 206,50 zł. Powyższa faktura w uwagach zawiera wskazanie: "samochód przeznaczony do przewozu osób niepełnosprawnych, w tym jednej osoby na wózku inwalidzkim"

Gmina zakupiła mikrobus celem wykorzystania do realizacji obowiązków wynikających z art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), który wskazuje:"Obowiązkiem gminy jest:

Najbliższa placówka kształcąca dzieci i młodzież niepełnosprawną znajduje się w miejscowości R, oddalonej od Gminy o ok. 30 km Jest to Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w R.

Zakupiony przez Gminę samochód osobowy typu mikrobus, który jest samochodem 9-cio miejscowym wykorzystywany jest do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów. usług - art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a, który wskazuje zwolnienia od podatku i brzmi: "Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty".

Gmina zakupiła samochód osobowy typu "mikrobus" przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych. Zakupiony pojazd nie jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 1. Zakupiony samochód osobowy typu "mikrobus", jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z pozn.zm.). Definicja pojazdu specjalnego została zawarta w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.), którym jest zgodnie z art. 2 pkt 36) ustawy: "pojazd specjalny jest to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji".

Zakupiony przez Gminę mikrobus do przewozu osób niepełnosprawnych mieści się w powyższej definicji. Samochód w wersji standardowej jest samochodem 9-cio miejscowym (8 miejsc dla pasażerów + 1 kierowca), przystosowanym do przewozu osób niepełnosprawnych, w tym 1 osoba niepełnosprawna na wózku inwalidzkim. Do tego celu wyposażony jest w podjazd umożliwiający wjazd wózka do samochodu oraz szyny umożliwiające kotwiczenie wózka do podłogi. Wskazanie zakupionego pojazdu jako pojazdu specjalnego zawarte jest również w świadectwie zgodności dla pojazdów skompletowanych wydanym dla zakupionego pojazdu, poz. 0.4. kategoria pojazdu: M1/samochód osobowy (przeznaczony do przewozu osób niepełnosprawnych), poz. 0.10. świadectwa zgodności zawiera wskazanie: "odpowiada pod każdym względem skompletowanemu typowi opisanemu w świadectwie homologacji PL*3868*07.

W dniu 18 grudnia 2013 r. zarejestrowano zakupiony pojazd w Starostwie Powiatowym w R. Na podstawie przedłożonych podczas rejestracji dokumentów, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu o numerze rejestracyjnym XXX, nr identyfikacyjny pojazdu: XXX, w pozycji rodzaj pojazdu dokonano wpisu: "samochód osobowy", natomiast w pozycji przeznaczenie: "przewóz osób niepełnosprawnych".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku naliczonego od zakupu fabrycznie nowego samochodu osobowego typu "mikrobus" do przewozu osób niepełnosprawnych przy dofinansowaniu ze środków PFRON.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W przypadku realizacji wykonania dostawy fabrycznie nowego samochodu osobowego typu mikrobus do przewozu osób niepełnosprawnych, który w wersji standardowej jest samochodem 9-cio miejscowym przystosowanym do przewozu osób na wózkach inwalidzkich, nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego, w związku z czym podatek VAT został zaliczony w koszty kwalifikowane inwestycji.

Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby zakupywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności.

W przedmiotowej sprawie Gmina warunku tego nie spełnia, bowiem nie będzie uzyskiwała obrotu podlegającego opodatkowaniu. W związku z tym w świetle treści art. 86 ustawy o VAT inwestycja jako niemająca związku ze sprzedażą opodatkowaną Gminy, nie zrodzi prawa rozliczenia podatku od towarów i usług w systemie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że przedmiot wniosku dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a ponadto wskazał, że pojazd został zakupiony i faktura została wystawiona w dniu 9 grudnia 2013 r., zatem niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie stanu faktycznego w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia, tj. na dzień 9 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego. Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, zawarła z Powiatem umowę na dofinansowanie części kosztów likwidacji barier transportowych w zakresie zakupu pojazdu przeznaczonego do przewozu osób niepełnosprawnych. Likwidacja barier zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie, a następnie umową obejmuje zakres: "Zakup i dostawa fabrycznie nowego samochodu osobowego typu "mikrobus" do przewozu osób niepełnosprawnych, który w wersji standardowej jest samochodem 9-cio miejscowym, przystosowanym do przewozu osób na wózkach inwalidzkich. Zakupiony przez Gminę samochód będzie wykorzystywany na cele związane z rehabilitacją zawodową, leczniczą lub społeczną osób niepełnosprawnych. W zakresie zakupu samochodu typu "mikrobus" Gmina nie będzie prowadzić sprzedaży opodatkowanej. Zakupiony pojazd jest wykorzystywany wyłącznie na cele związane z rehabilitacją zawodową, lecznicza lub społeczną osób niepełnosprawnych. Faktura VAT została wystawiona na Wnioskodawcę. Gmina zakupiła mikrobus celem wykorzystania do realizacji obowiązków wynikających z art. 17 ust. 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Zakupiony przez Gminę samochód osobowy typu mikrobus, który jest samochodem 9-co miejscowym wykorzystywany jest do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług - art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a. Zakupiony samochód osobowy typu "mikrobus", jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wskazanie zakupionego pojazdu jako pojazdu specjalnego zawarte jest również w świadectwie zgodności dla pojazdów skompletowanych wydanym dla zakupionego pojazdu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy (art. 87 ust. 1 ustawy).

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu, regulowały odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 5 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy

2. Bankowóz

3. Do prac wiertniczych

4. Koparka, koparko-spycharka

5. Ładowarka

6. Do oczyszczania dróg

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8. Pomoc drogowa

9. Do zimowego utrzymania dróg

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zakupiony samochód osobowy typu "mikrobus", jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jednakże mając na uwadze powyżej powołane przepisy prawa podatkowego wskazać należy, że zakupiony przez Wnioskodawcę samochód, w świetle przepisów obowiązujących na dzień zakupu, nie był pojazdem specjalnym, ponieważ nie został wymieniony w wykazie przeznaczeń pojazdów specjalnych przedstawionym w załączniku do ustawy nowelizującej. Wobec powyższego odnośnie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu przedmiotowego samochodu zastosowanie znajdą ograniczenia wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Zgodnie natomiast, z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, gdyż - jak wskazał Wnioskodawca - zakupiony samochodu typu "mikrobus" wykorzystywany jest do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w związku z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o 60% kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowego pojazdu. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup samochodu osobowego typu "mikrobus", ponieważ przedmiotowy samochód wykorzystywany jest do wykonywania czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ zwraca uwagę, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Należy zatem zaznaczyć, iż w niniejszej interpretacji Organ nie oceniał zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych w zakresie przewozu osób niepełnosprawnych, gdyż nie było to przedmiotem wniosku oraz nie zadano pytania w tym zakresie. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż zakupiony pojazd typu "mikrobus" jest wykorzystywany do czynności zwolnionych z podatku VAT. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.