IPTPP4/443-85/12-5/13-S/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 908/12, uprawomocnionym w dniu 28 czerwca 2013 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 31 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług dla refakturowania kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków, wywozu śmieci, dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług dla refakturowania kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków, wywozu śmieci, dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 kwietnia 2012 r. o pełnomocnictwo oraz o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, iż jest właścicielem nieruchomości i do jego obowiązków jako Wynajmującego i czynnego podatnika podatku VAT nieprowadzącego działalności gospodarczej, a uzyskującego przychody z najmu należy wystawianie faktur sprzedaży VAT dla najemców w ramach zawartych umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych w nieruchomości.

Zgodnie z zawartymi umowami najmu poza obciążeniem za czynsz najemca ponosi opłaty za wywóz nieczystości, pobór wody i odprowadzanie ścieków komunalnych, gaz, energię elektryczną i cieplną. Wnioskodawca jako Wynajmujący dokonuje odsprzedaży (refakturowania) udokumentowanej fakturami VAT kosztów zużytej przez najemcę z danego lokalu mieszkalnego oraz użytkowego energii elektrycznej, cieplnej, gazu oraz usług komunalnych, wody i odprowadzania ścieków, których to najemca jest faktycznie nabywcą końcowym.

Refakturowanie najemcom odsprzedaży energii elektrycznej, cieplnej i usług komunalnych, wody i odprowadzania ścieków, odbywa się po otrzymaniu przez Wnioskodawcę jako Wynajmującego faktury VAT dokumentującej zakup energii elektrycznej, cieplnej, wody i odprowadzania ścieków oraz tzw. usług komunalnych. Refakturowanie odbywa się przy zastosowaniu stawki podatkowej dla podatku od towarów określonej w ustawie o podatku od towarów i usług np. sprzedaż poboru wody i odprowadzania ścieków komunalnych oraz wywozu śmieci jest opodatkowana stawką w wysokości 8%, a sprzedaż energii elektrycznej i cieplnej stawką podatku w wysokości 23% - zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT.

"Refakturowanie" usług reguluje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.

Przerzucenie kosztów na inną osobę lub firmę nie może być więc potraktowane inaczej niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania Wynajmującego za biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Wnioskodawca stwierdził, iż powołane regulacje nie znalazły odzwierciedlenia w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jednak przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszcza sytuację, gdy koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawianie tzw. refaktur.

Wnioskodawca uważa, że zakup towarów oraz usług (energii oraz tzw. mediów) przez podatnika we własnym imieniu, jak również w dalszej kolejności ich odprzedaż na rzecz innych podmiotów, wypełnia dyspozycję definicji określonej w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a ponieważ czynność refakturowania jest czynnością tożsamą z odsprzedażą usług określonego rodzaju, to czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wnioskodawca wskazał, iż stroną umów o dostawę mediów jest Wynajmujący, a nie są tą stroną poszczególni najemcy lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wynajmujący nie będąc bezpośrednim dostawcą wody, odbiorcą ścieków komunalnych, dostawcą energii cieplnej i elektrycznej ani gazu ma prawo dokumentowania sprzedaży (refakturowania) najemcom lokali mieszkalnych oraz użytkowych sprzedaży gazu, energii elektrycznej, cieplnej oraz usług komunalnych z prawem wskazania w fakturach VAT, iż sprzedaż wody i odprowadzanie ścieków oraz wywóz śmieci są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, a sprzedaż energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu jest opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawcy przysługuje prawo odsprzedaży (refakturowania) energii elektrycznej, cieplnej, gazu oraz tzw. usług komunalnych, wody i odprowadzania ścieków i dokumentowania przedmiotowej sprzedaży fakturami VAT. Stosownie do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Strona sprzedając (refakturując) tzw. usługi komunalne (tekst jedn.: np. wodę czy też odprowadzenie ścieków komunalnych) ma prawo wskazać w fakturach VAT, iż przedmiotowa sprzedaż jest opodatkowana stawką podatkową w wysokości 8%. Natomiast przy odsprzedaży gazu czy energii elektrycznej i cieplnej w fakturach VAT powinna być wskazana stawka podatkowa w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju przy czym zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Towarami zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy są wszelkie postacie energii, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku VAT to 23%, ale ustawodawca przewidział, w odniesieniu do niektórych czynności, zastosowanie zwolnienia lub stawek obniżonych, tj. dla poboru wody i odprowadzania ścieków oraz wywozu śmieci komunalnych obniżona stawka podatku wynosi 8%.

Koszty, gdzie faktycznie korzystającymi z mediów odbiorcami są najemcy lokali mieszkalnych i użytkowych (zatem nie Wynajmujący jako podmiot obciążony nimi pierwotnie przez dostawcę tych usług) mogą zostać przeniesione przez Wynajmującego, na najemcę na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy najmu. Tym samym wydatki poniesione przez Wynajmującego na zakup energii elektrycznej, cieplnej i usług komunalnych mogą być przedmiotem odsprzedaży dla najemców lokali w takiej części, w jakiej faktycznie dotyczą tych podmiotów.

Przeniesienie tych kosztów winno zostać udokumentowane poprzez wystawienie przez wynajmującego na najemcę, będącego faktycznym odbiorcą świadczenia, faktury VAT ("refaktury"), z zastosowaniem właściwej stawki podatku 8% i 23%.

Wnioskodawca stwierdził, iż jako Wynajmujący ma prawo refakturować koszty zużycia energii elektrycznej, cieplnej i usług komunalnych na poszczególnych Najemców z zastosowaniem dla energii elektrycznej i cieplnej stawki podatku VAT w wysokości 23%, natomiast dla zużycia wody oraz odprowadzania ścieków i wywozu śmieci stosując stawkę podatku VAT w wysokości 8%, przewidzianą przez ustawodawcę dla tego rodzaju usług - analogicznie do faktur wystawionych dla Wynajmującego przez dostawcę przedmiotowych świadczeń.

Wnioskodawca dodał, że:

nazwa -PKWiU -ilość-cena netto-wartość netto-stawka VAT

czynsz najmu -56,00 m² -9,00 zł/m² -504,00 zł-zw

wywóz śmieci -90.00.21 -2 osoby -6,48 zł/osobę -12,96 zł -8%

ciepła woda -3,00 m³ -8,94 zł/m³ -26,82 zł -23%

zimna woda -41.00.20 -4,00 m³ -3,97 zł/m³ -15,88 zł -8%

ogrzewanie -56,00 m² -3,25 zł/m² -182,00 zł -23%

gaz -1 -26,87 zł -26,87 zł -23%

energia elektryczna -1 -41,25 zł -41,25 zł -23%

razem: -stawka VAT -wartość netto-wartość VAT -wartość brutto -

- 23% -276,94 zł -63,70 zł -340,64 zł -

- 8%

zw. -28,84 zł

504,00 zł -2,31 zł -31,15 zł

504,00 zł -

do zapłaty: -809,78 zł -66,01 zł -875,79 zł -

c. faktura wystawiona przez wynajmującego dla najemcy lokalu użytkowego zawiera następujące dane co do składników za które opłatę ponosi najemca:

nazwa -PKWiU -ilość-cena netto-wartość netto-stawka VAT

czynsz najmu -106,00 m² -25,00 zł/m² -2.650,00 zł -23%

podatek od nieruchomości -106,00 m² -12,00 zł/m² -1.272,00 zł-zw

wywóz śmieci -90.00.21 -1 -20,00 zł -20,00 zł -8%

ciepła woda -2,00 m³ -9,00 zł/m³ -18,00 zł -23%

zimna woda -41.00.20 -24,00 m³ -7,00 zł/m³ -14,00 zł -8%

ogrzewanie -106,00 m² -3,25 zł/m² -344,50 zł -23%

gaz -1 -47,25 zł -47,25 zł -23%

energia elektryczna -1 -87,98 zł -87,98 zł -23%

razem: -stawka VAT -wartość netto-wartość VAT -wartość brutto -

- 23% -3.147,73 zł -723,98 zł -3.871,71 zł -

- 8% -34,00 zł -2,72 zł -36,72 zł -

- zw. -1.272,00 zł -1.272,00 zł -

do zapłaty: -4.453,73 zł -726,70 zł -5.180,43 zł -

Poniesione koszty, gdzie odbiorcą jest inny podmiot (w niniejszej sprawie najemcy poszczególnych lokali) niż podmiot obciążony (Wnioskodawca) przez dostawcę usług, mogą zostać przeniesione przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy na faktycznego odbiorcę i będzie to zgodne z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT. Podobne stanowisko wyraził NSA w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. w sprawie I FSK 740/10. NSA zważył, że nie da się wystawić jednej faktury zawierającej zarówno czynsz i media licznikowe (woda, prąd, gaz, ogrzewanie) gdyż media te są rozliczane w różnych okresach przez gestorów (woda, ogrzewanie, śmieci w cyklu miesięcznym, a prąd i gaz w cyklu dwu lub trzymiesięcznym).

Wnioskodawca wskazuje, iż opłaty za media są także opłatami niezależnymi od Niego jako właściciela kamienicy w rozumieniu art. 9 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266).

Ustawa odróżnia także pojęcie czynszu od pojęcia świadczeń za media, co potwierdza uzasadnienie wyroku NSA z dnia 11 stycznia 2011 r. wydanego w sprawie I FSK 1454/10.

W dniu 8 maja 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IPTPP4/443-85/12-4/BM, uznając stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku od towarów i usług dla refakturowania kosztów dostawy wody, odprowadzania ścieków, wywozu śmieci, dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu - za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.), Wnioskodawca złożył wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Wnioskodawca wniósł o usunięcie naruszenia prawa polegającego na nieuzasadnionym uznaniu stanowiska podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 31 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie stawek podatku VAT za nieprawidłowe.

W odpowiedzi z dnia 12 czerwca 2012 r. znak: IPTPP4/443W-2/12-2/IF na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 8 maja 2012 r. znak: IPTPP4/443-85/12-4/BM podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego, pismem z dnia 25 czerwca 2012 r. Wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, na interpretację indywidualną z dnia 8 maja 2012 r. znak: IPTPP4/443-85/12-4/BM. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi prawomocnym wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 908/12 (data wpływu 31 lipca 2013 r.) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 908/12 wskazał, że z przedstawionego przez stronę stanu faktycznego wynika, że wynajmując należące do niego lokale skarżący w umowach z najemcami ustala czynsz za najem, a niezależnie od ustalonego w umowach czynszu, strona obciąża najemców kosztami dostaw mediów do poszczególnych lokali.

Sąd zauważył, iż zgodnie z art. 659 § 1 k.c., świadczeniem wzajemnym najemcy za samo używanie rzeczy najętej jest zapłata na rzecz wynajmującego czynszu. Czynsz nie obejmuje zatem opłat za inne świadczenia. Przepis art. 670 § 1 k.c. przewiduje możliwość ponoszenia przez najemcę świadczeń dodatkowych. Tym samym pozwala na obciążenie najemcy poza czynszem także innymi dodatkowymi świadczeniami. W rozpoznawanej sprawie skarżący, wykorzystując przywołane uregulowania prawne, zawarł umowy z najemcami, w których ustalony został czynsz za najem. Niezależnie od ustalonego czynszu obciąża najemców kosztami dostaw mediów do poszczególnych lokali. W istocie, świadczy na rzecz najemców usługi w zakresie najmu oraz pośredniczy w dostawie mediów i usług.

Sąd wskazał, iż zgodnie zaś ze wskazaniami Trybunału Sprawiedliwości UE w przypadku, gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia czy chodzi o dwa lub więcej odrębnych świadczeń, czy o świadczenie jednolite. Odnosząc się do tej kwestii Trybunał wskazał także, że co do zasady każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz że jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (por. wyrok TSUE z dnia 21 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget. publ. str. http://curia.europa.eu).

Uwzględniając powyższe, Sąd stwierdził, że świadczenia odsprzedaży dostawy towarów i świadczenia usług związanych z udostępnieniem mediów, przez skarżącą najemcom lokali nie mogą być uznane za element świadczenia jednolitego, jakim jest świadczenie najmu, jak przyjął to organ w zaskarżonej interpretacji. Błędnie zatem również w wydanej interpretacji uznano, że do podstawy opodatkowania z tytułu najmu należy wliczać nie tylko należny czynsz, ale także należne opłaty z tytułu udostępnienia mediów.

W odniesieniu do kwestii tzw. "refakturowania", Sąd stwierdził, iż odrębne pobieranie czynszu i należności za media, w sytuacji gdy skarżący jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zobowiązuje go do ich wystawiania faktur (refaktur), o ile podmioty te nie korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a oraz art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w sytuacji, w której podatnik - w rozpoznawanej sprawie wynajmujący - działa we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej (najemcy) biorąc udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył usługę (art. 8 ust. 2a), a podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 3).

Oznacza to, że jeśli zgodnie z umową najmu strony tej umowy odrębnie rozliczają czynsz z tytułu korzystania z lokalu i opłaty z tytułu mediów i usług, nie ma podstaw do przyjęcia, że wynajmujący świadczy na rzecz najemcy jednolitą usługę najmu. Tym samym nie ma podstaw do wliczania do podstawy opodatkowania usługi najmu, zarówno czynszu jak i dodatkowych świadczeń obejmujących media.

Sąd podniósł, że we wniosku skarżący jednoznacznie wskazał, że czynsz najmu nie obejmuje opłat za inne świadczenia wynajmującego na rzecz najemcy. Nie można zatem mówić o świadczeniu jednolitym usługi najmu, w cenę którego wliczany jest zarówno czynsz jak i świadczenia obejmujące media, czy też inne usługi.

Reasumując Sąd stwierdził, że w wydanej interpretacji organ podatkowy dokonując innej wykładni przepisów, naruszył art. 29 ust. 1 ustawy o VAT oraz przepisy art. 8 ust. 2a i art. 30 ust. 3 ustawy o VAT.

Ponownie rozpoznając sprawę organ wydający interpretację winien, dokonując wykładni art. 29 ust. 1 wskazanej ustawy uwzględnić, że uregulowania umowne w zakresie najmu mogą powodować, że w odniesieniu do usług dotyczących mediów, wynajmujący może brać udział w świadczeniu tych usług działając we własnym imieniu, ale na rzecz najemcy. Wówczas, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, zasadnym będzie przyjęcie, że wynajmujący otrzymał i wyświadczył usługę, a więc może do nich znaleźć zastosowanie stawka podatku właściwa dla tych dostaw. Zgodnie zaś z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w takim przypadku podstawą opodatkowania u takiego podatnika będzie kwota należna z tytułu świadczenia tych usług, pomniejszona o podatek VAT.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA w Łodzi z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 908/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości i do jego obowiązków jako Wynajmującego i czynnego podatnika podatku VAT nieprowadzącego działalności gospodarczej, a uzyskującego przychody z najmu, należy wystawianie faktur sprzedaży VAT dla najemców w ramach zawartych umów najmu lokali mieszkalnych i użytkowych w nieruchomości.

Zgodnie z zawartymi umowami najmu poza obciążeniem za czynsz najemca ponosi opłaty za wywóz nieczystości, pobór wody i odprowadzanie ścieków komunalnych, gaz, energię elektryczną i cieplną. Wnioskodawca jako Wynajmujący dokonuje odsprzedaży (refakturowania) udokumentowanej fakturami VAT kosztów zużytej przez najemcę z danego lokalu mieszkalnego oraz użytkowego energii elektrycznej, cieplnej, gazu oraz usług komunalnych, wody i odprowadzania ścieków, których to najemca jest faktycznie nabywcą końcowym.

Stroną umów o dostawę mediów jest Wynajmujący, a nie poszczególni najemcy lokali.

Refakturowanie najemcom odsprzedaży energii elektrycznej, cieplnej i usług komunalnych, wody i odprowadzania ścieków, odbywa się po otrzymaniu przez Wnioskodawcę jako Wynajmującego faktury VAT, dokumentującej zakup energii elektrycznej, cieplnej, wody i odprowadzania ścieków oraz tzw. usług komunalnych. Refakturowanie odbywa się przy zastosowaniu stawki podatkowej dla podatku od towarów określonej w ustawie od podatku od towarów np. sprzedaż poboru wody i odprowadzania ścieków komunalnych oraz wywozu śmieci jest opodatkowana stawką w wysokości 8%, a sprzedaż energii elektrycznej i cieplnej stawką podatku w wysokości 23% - zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT.

W ww. wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 908/12, dokonując oceny umów zawartych przez Skarżącego z najemcami lokali, Sąd stwierdził, iż Skarżący w umowach z najemcami ustala czynsz za najem, a niezależnie od czynszu obciąża najemców kosztami mediów. W ocenie Sądu udostępnienie mediów przez stronę skarżącą nie może być uznane za element świadczenia jednolitego, jakim są usługi najmu. Sąd stwierdził, iż Wnioskodawca w istocie, świadczy na rzecz najemców usługi w zakresie najmu oraz pośredniczy w dostawie mediów i usług. WSA stwierdził, iż Skarżący działając w imieniu własnym ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, a zatem należy przyjąć, iż sam otrzymał i wyświadczył usługi - art. 8 ust. 2a ustawy, a podstawą opodatkowania usług dostawy mediów jest kwota należna z tytułu świadczenia usług pomniejszona o kwotę podatku - art. 30 ust. 3 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące przepisy oraz ocenę umów zawartych przez Wnioskodawcę z najemcami dokonaną przez Sąd w wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 908/12, należy stwierdzić, że w odniesieniu do usług dotyczących mediów, wynajmujący bierze udział w świadczeniu tych usług działając we własnym imieniu, ale na rzecz najemcy, zatem zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy, zasadnym jest przyjęcie, że wynajmujący otrzymał i wyświadczył usługę, a więc przenosząc na najemców wartość tych usług i towarów Wnioskodawca winien zastosować stawkę podatku właściwą dla tych dostaw.

Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż na rzecz najemców poboru wody i odprowadzania ścieków komunalnych oraz wywozu śmieci jest opodatkowana stawką w wysokości 8%, a sprzedaż energii elektrycznej i cieplnej stawką podatku w wysokości 23%.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo dokumentowania sprzedaży (refakturowania) najemcom lokali mieszkalnych oraz użytkowych poboru wody, odprowadzania ścieków oraz wywozu śmieci, ze stawką podatku w wysokości 8% a sprzedaży energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu ze stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.