IPTPP4/443-840/13-2/BM - Brak obowiązku wliczania do podstawy opodatkowania w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług rekompensaty otrzymywanej przez spółkę komunalną od gminy z tytułu strat wynikających ze świadczenia usług komunikacji miejskiej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 31 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Łodzi IPTPP4/443-840/13-2/BM Brak obowiązku wliczania do podstawy opodatkowania w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług rekompensaty otrzymywanej przez spółkę komunalną od gminy z tytułu strat wynikających ze świadczenia usług komunikacji miejskiej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczania do podstawy opodatkowania rekompensaty strat wynikających ze świadczenia usług komunikacji miejskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wliczania do podstawy opodatkowania rekompensaty strat wynikających ze świadczenia usług komunikacji miejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z 100% udziałem Gminy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki. Gmina w celu realizacji zadania własnego wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy - zakres wykonywania usług komunikacji miejskiej jest załącznikiem do umowy. W ramach swojej działalności z zakresu zbiorowego transportu publicznego Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży biletów, z których pokrywane są koszty działalności przewozowej. Ceny urzędowe (taryfę przewozową obowiązującą przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy) ustala Rada Miasta w formie uchwał.

Finansowanie miejskiego transportu zbiorowego przychodami z biletów nie rekompensuje kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W dniu 1 lipca 2009 r. podpisano umowę z Gminą na rekompensatę strat wynikających ze świadczenia usług publicznych - wykonywania usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Umowa określa szczegółowe zasady obliczania wysokości wyniku finansowego netto świadczenia usług komunikacji miejskiej przy uwzględnieniu przyjętych w umowie schematów obliczania. Ujemny wynik finansowy stanowi podstawę rekompensaty, która wyliczana jest po zakończeniu miesiąca.

Umowa określa maksymalną wysokość rekompensaty na dany rok kalendarzowy.

Rekompensata, którą otrzymuje Spółka od Gminy na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych nie wpływa na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi. Ma ona charakter ogólny, jest dofinansowaniem ogólnych kosztów działalności.

Zgodnie z interpretacją z dnia 9 sierpnia 2011 r. znak IPTPP2/443-116/11-4/IR od miesiąca sierpnia 2011 r. Spółka po zakończeniu każdego miesiąca i obliczeniu wyniku finansowego wystawia noty księgowe, gdyż w myśl art. 29 kwoty otrzymane od Gminy na rekompensatę strat wynikających ze świadczenia usług publicznych nie stanowią obrotu, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Poziom środków w budżecie Miasta nie zawsze pokrywa poziom strat na komunikacji miejskiej. Maksymalna wysokość rekompensaty za 2010 r. wynosiła.... tys. zł, a strata na komunikacji miejskiej..... tys. zł, zaś za rok 2013 wynosi... tys. zł, a strata na komunikacji miejskiej już za 10 m-cy 2013 r. wynosi...tys. zł. Natomiast za 2011/2012 r. strata na komunikacji miejskiej została pokryta w całości ze środków budżetu Miasta.

Rekompensata będąca przedmiotem umowy występuje tylko w momencie uzyskania ujemnego wyniku finansowego przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Wysokość rekompensaty strat z tytułu usług komunikacji miejskiej nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto świadczenia usług komunikacji miejskiej obliczonemu zgodnie z ustaleniami stron. Na lata kolejne poziom rekompensaty ustalany jest na podstawie kalkulacji sporządzonej do dnia 30 września każdego roku uwzględniającej wysokość rekompensaty za okres dwunastu miesięcy poprzedzających sporządzenie kalkulacji.

Ostateczne rozliczenie rekompensaty za dany okres rozliczeniowy następuje w terminie do 20 kwietnia roku następnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rekompensata strat wnikających ze świadczenia usług publicznych - wykonywania usług komunikacji miejskiej na terenie gminy (pokrycie ujemnego wyniku finansowego tej działalności), którą otrzymuje Spółka od Gminy w związku z wprowadzeniem art. 29a nie będzie wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku ze zmianą przepisów VAT z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylono art. 29, a dodano art. 29a o brzmieniu: podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. I19 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana rekompensata od 1 stycznia 2014 r. w dalszym ciągu nie będzie stanowiła wynagrodzenia za świadczone usługi publiczne - usługi komunikacji miejskiej, tym samym nie będzie stanowiła zapłaty podlegającej podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej "podatkiem" podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 29a ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. I19 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Istotą otrzymania rekompensaty jest dofinansowanie kosztów działalności Spółki związanych z wykonywaniem usług przewozowych komunikacji miejskiej. Nie jest więc zapłatą ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Rekompensaty strat nie można przyporządkować konkretnemu biletowi, służy ostatecznie pokryciu straty (ujemnego wyniku finansowego tej działalności) wynikającej ze świadczenia usług publicznych. Wysokość rekompensaty nie ma żadnego wpływu na cenę biletu czyli cenę świadczonej usługi.

Spółka otrzymała interpretację indywidualną z dnia 9 sierpnia 2011 r. znak IPTPP2/443-116/11-4/IR zgodnie z którą rekompensata nie zwiększa obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek o interpretację jest konieczny ze względu na zmianę ustawy - uchylenie art. 29, a w jego miejsce wprowadzenie art. 29a.

Zgodnie z uzasadnieniem rządowego projektu ustawy (uchwalonej dnia 7 grudnia 2012 r.) uchylenie art. 29, który był podstawą do stosowania ww. zasad obliczenia podstawy opodatkowania - ma znaczenie jedynie redakcyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, który obowiązuje od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5 art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z treści przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Podstawę opodatkowania zwiększają tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę konkretnego towaru, czy konkretnego rodzaju usługi.

W sytuacji zatem, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie stanowią zapłaty w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a zatem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że otrzymane dotacje i inne dopłaty podlegają opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Jeżeli dotacja, subwencja lub inna dopłata o podobnym charakterze przekazywana jest w celu sfinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług - istnieje bezpośredni związek między otrzymaną dopłatą a dostawą towarów lub świadczeniem usług i ich ceną - to stanowi ona zapłatę rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji mamy do czynienia z dotacją przedmiotową, która podlega opodatkowaniu według takiej stawki jak czynności, których dotyczą.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja będzie wliczona do podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ustawy, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką z 100% udziałem Gminy. Gmina jest jedynym założycielem i jedynym wspólnikiem Spółki. Gmina w celu realizacji zadania własnego wynikającego z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym nałożyła na Spółkę obowiązek świadczenia usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy. W ramach swojej działalności z zakresu zbiorowego transportu publicznego Spółka uzyskuje przychody ze sprzedaży biletów, z których pokrywane są koszty działalności przewozowej. Ceny urzędowe (taryfę przewozową obowiązującą przy wykonywaniu usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy) ustala Rada Miasta w formie uchwał.

Finansowanie miejskiego transportu zbiorowego przychodami z biletów nie rekompensuje kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W dniu 1 lipca 2009 r. podpisano umowę z Gminą na rekompensatę strat wynikających ze świadczenia usług publicznych - wykonywania usług komunikacji miejskiej na terenie Gminy.

Umowa określa szczegółowe zasady obliczania wysokości wyniku finansowego netto świadczenia usług komunikacji miejskiej przy uwzględnieniu przyjętych w umowie schematów obliczania. Ujemny wynik finansowy stanowi podstawę rekompensaty, która wyliczana jest po zakończeniu miesiąca.

Umowa określa maksymalną wysokość rekompensaty na dany rok kalendarzowy.

Rekompensata, którą otrzymuje Spółka od Gminy na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług przewozowych nie wpływa na cenę biletu, czyli na cenę świadczonej usługi. Ma ona charakter ogólny, jest dofinansowaniem ogólnych kosztów działalności.

Poziom środków w budżecie Miasta nie zawsze pokrywa poziom strat na komunikacji miejskiej. Wysokość rekompensaty strat z tytułu usług komunikacji miejskiej nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto świadczenia usług komunikacji miejskiej obliczonemu zgodnie z ustaleniami stron.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż otrzymywana rekompensata w związku ze świadczeniem na rzecz pasażerów usług publicznych w zakresie zbiorowego transportu publicznego nie stanowi wynagrodzenia z tytułu usług wykonywanych na rzecz Gminy i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny (umowa), jednakże w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem będzie społeczeństwo korzystające z usług transportu. Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Zainteresowany nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych podróżnych, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów. W przedmiotowej sprawie brak jest zatem bezpośredniego związku pomiędzy kwotą rekompensaty a wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług zbiorowego transportu publicznego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że ww. rekompensata nie będzie zwiększała podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż nie ma ona bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług zbiorowego transportu publicznego.

Opisanej we wniosku rekompensaty nie można również rozpatrywać w kategorii dotacji czy innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż przedmiotowa rekompensata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług zbiorowego transportu publicznego. Fakt otrzymania rekompensaty pozostanie bowiem bez wpływu na cenę, jaką pasażer zobowiązany jest zapłacić za bilet.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że rekompensata strat, którą Spółka otrzymuje od Gminy, nie będzie podlegała wliczeniu do podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, gdyż nie jest przyznawana jako dopłata do ceny usługi, ale na pokrycie strat z tytułu świadczenia usług komunikacji miejskiej.

Wskazać należy, iż Wnioskodawca we wniosku wskazał, iż wniosek dotyczy stanu faktycznego (poz. 49 wniosku). Jednakże z wniosku wprost wynika, iż dotyczy on art. 29a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), który obowiązuje od 1 stycznia 2014 r. Mając zatem na uwadze przedmiot wniosku, tut. Organ uznał, iż wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, a nie zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, ze organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl