IPTPP4/443-828/13-3/OS - Zasady oznaczania dań serwowanych przez restaurację na paragonach fiskalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości oznaczania nazwy "danie dnia" na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku powstania obowiązku podatkowego w momencie otrzymania wpłat dotyczących nieskonkretyzowanych ustaw,

* prawidłowości oznaczania nazwy "danie dnia" na paragonach fiskalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się prowadzeniem dwóch restauracji. Prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Całość obrotu firmy ewidencjonuje na kasach fiskalnych. Dodatkowo dla firm oraz osób fizycznych, którzy wyrażą taką prośbę wystawia faktury.

W związku z prowadzoną działalnością pojawią się dwa problemy związane z dokumentowaniem transakcji.

Pierwszy dotyczy zaliczek, które sporadycznie pobierane są od klientów na poczet przyszłych usług. W przypadku gdy Wnioskodawca otrzyma przedpłatę, a usługa ma być wykonywana po upływie 7 dni od jej otrzymania wystawia faktury zaliczkowe. Zaliczka jest jednak na poczet usługi, która nie została jeszcze ściśle i jednoznacznie określona. Często klienci sami nie wiedzą co będą zamawiać gdy przyjdą do restauracji. Pojawia się wątpliwość co do stawki podatku wg której ma być wystawiona faktura zaliczkowa. W chwili wpłacania pieniędzy nie wiadomo jaka część usługi opodatkowana będzie wg stawki 8% a jaka wg 23%.

Druga sytuacja, która wzbudza wątpliwości Wnioskodawcy dotyczy sposobu ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej, konkretnie zmian w tym zakresie, które obowiązują począwszy od 1 października 2013 r. Chodzi o kwestię szczegółowości pozycji zaprogramowanych na kasie fiskalnej. Każdego dnia w restauracji Wnioskodawcy w menu pojawia się pozycja tzw. danie dnia. Codziennie to danie jest inne. Pozycja ta znajduje się w cenniku restauracji. Do tej pory dla potrzeb ewidencjonowania stosowana była tożsama kategoria pt. "danie dnia". Po zmianach w przepisach Wnioskodawca nie wiem czy owa kategoria nadal spełnia wymogi zapisane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących Wnioskodawca może nadal stosować kategorię pt. "danie dnia" czy też musi szczegółowo wymieniać serwowane posiłki i stosować dla nich osobne kategorie nazewnictwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli chodzi o sytuację określania na paragonie wydawanych towarów i świadczonych usług uważa, iż opisywanie wydawanych posiłków jako "danie dnia" spełnia wymogi stawiane w rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących. Potwierdzenie stawianej tezy można odnaleźć w interpretacji ogólnej Ministra Finansów Nr PT7/033/1/589/MHL/13/RD-94492 z dnia 12 września 2013 r. w sprawie oznaczania na paragonie fiskalnym nazwy towaru lub usługi. Minister stwierdza, że określenie nazwy świadczonej przez punkty gastronomiczne usługi może opierać się na nazewnictwie określonym w karcie dań (cenniku). Minister stwierdza również, że "nazwy pozwalające na "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i świadczonych usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Minister stwierdza, iż podatnicy świadczący usługi mogą przy określaniu nazwy usługi i towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika).

I tak też dzieje się w przypadku Wnioskodawcy. Pozycja "danie dnia" znajduje się w cenniku a każdego dnia wywieszana jest w restauracji ze szczegółowym opisem co wchodzi w skład zestawu. W interpretacji znaleźć można pewną analogie odnośnie wymienionego "bukietu ślubnego", o którym pisze Minister Finansów a daniem dnia, które stosuje się w restauracji. Danie dnia tak jak i "bukiet ślubny" składa się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż stosowanie bardziej rozbudowanych nazewnictw w przypadku Wnioskodawcy prowadziłoby do znacznych trudności technicznych po stronie kasjerów jak i urządzenia fiskalnego, które ma ograniczoną pamięć.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego, zatem została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

Z art. 111 ust. 6a ustawy wynika, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) szczegółowo określa m.in. wymogi, co do treści paragonu fiskalnego.

Zgodnie z treścią § 2 pkt 12 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

W myśl § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Natomiast w myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi przede wszystkim tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "nazwa towaru/usługi" oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar lub usługę, podać ich nazwę, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi.

Z treści § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia wynika, że podatnicy prowadząc ewidencję stosują oznaczenia literowe od "A" do "G" do przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług, (...). Poszczególnym oznaczeniom literowym służącym użytkownikowi kasy, mają zostać przyporządkowane odpowiednie stawki podatku oraz zwolnienie od podatku. Konieczne jest bowiem ujęcie na paragonie fiskalnym takich informacji, które pozwolą na wyodrębnienie od siebie wartości sprzedaży i kwot podatku według poszczególnych stawek oraz wartości sprzedaży zwolnionej.

Sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług oraz przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Przy czym nazwa towaru i usługi winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru i usługi, zatem Wnioskodawca zobowiązany jest do szczegółowego określenia nazw towarów i usług na paragonie fiskalnym w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii mają jedną stawkę podatku VAT, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Nie jest dopuszczalne natomiast stosownie jednakowej nazwy dla towarów lub usług opodatkowanych różnymi stawkami. Ponadto jeżeli podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do różnych kategorii towarów lub usług, pomimo, że mają one taką samą stawkę podatku VAT, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem oferowanym przez podatnika.

Podkreślenia więc wymaga, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby nazwa w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane usługi i umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawek podatków. Zauważyć również należy, że im szerszy jest wybór usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się prowadzeniem dwóch restauracji. Prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Całość obrotu firmy ewidencjonuje na kasach fiskalnych. Dodatkowo dla firm oraz osób fizycznych, którzy wyrażą taką prośbę wystawia faktury. Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące sposobu ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej, konkretnie zmian w tym zakresie, które obowiązują począwszy od 1 października 2013 r. Chodzi o kwestię szczegółowości pozycji zaprogramowanych na kasie fiskalnej. Każdego dnia w restauracji Wnioskodawcy w menu pojawia się pozycja tzw. "danie dnia". Codziennie to danie jest inne. Pozycja ta znajduje się w cenniku restauracji. Do tej pory dla potrzeb ewidencjonowania stosowana była tożsama kategoria pt. "danie dnia". Po zmianach w przepisach Wnioskodawca nie wie czy owa kategoria nadal spełnia wymogi zapisane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku sprzedaży posiłków przy określaniu nazwy na paragonie, co do zasady, Wnioskodawca może wykorzystać m.in. nazewnictwo stosowane przy tworzeniu zasad odpłatności, tj. nazewnictwo z cennika oferowanych posiłków (zestawu menu). Przy czym, nie oznacza to, że każdy towar powinien mieć odrębne kodowanie na kasie. Istnieje możliwość pogrupowania towarów według kategorii. Wnioskodawca dokonujący sprzedaży towarów pod nazwą "danie dnia" może zaprogramować w kasie taką nazwę dla oferowanych gotowych posiłków.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów i usług. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak "danie dnia" wskazań dotyczących rodzaju poszczególnych elementów składowych dania obiadowego) ma dla podatników, zważywszy na treść § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

W tym miejscu trzeba zauważyć, iż to Wnioskodawca decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Wobec powyższego, Wnioskodawca może stosować nazwę "danie dnia" na paragonach fiskalnych, bez szczegółowego opisywania poszczególnych składników posiłków.

Końcowo wskazać należy na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogli prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy są zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że wcześniej akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie prawidłowości oznaczania nazwy "danie dnia" na paragonach fiskalnych. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.