IPTPP4/443-794/12-2/ALN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 22 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego przy realizacji inwestycji pn. ".." i "..." w związku z dzierżawą przedmiotowej świetlicy - jest prawidłowe.

W dniu 22 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego przy realizacji inwestycji pn. "..." i ".." w związku z dzierżawą przedmiotowej świetlicy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 2008-2010 Gmina zrealizowała projekt w 2008 r. pod nazwą "..", a od 2009 pn. "..." dofinansowanej z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi". Umowę dofinansowania do realizacji projektu podpisał Wójt Gminy w 2009 r. na kwotę w wysokości 500 tyś. zł.

Zrealizowana inwestycja odgrywa duża rolę dla społeczności lokalnej, przede wszystkim ze względu na zwiększenie możliwości jej integracji. Świetlica zapewnia również warunki dla realizacji przedsięwzięć edukacyjnych i kulturalnych.

Objęte projektem zadanie należało do zadań własnych gminy (społeczno-kulturalny dla mieszkańców wsi).

Rozbudowa obejmowała budynek, który dotychczas pełnił funkcje remizy strażackiej OSP. Remiza strażacka została bezpłatnie przekazana umową użyczenia nr... dnia 31.12.2004. Zabudowaną zabudowaniami remizy strażackiej nieruchomość, przeznaczać miała straż na działalność statutową oraz działalność prowadzoną przez OSP na rzecz lokalnej społeczności.

W wyniku rozbudowy powstał budynek o zwiększonej kubaturze, powierzchni użytkowej i powierzchni zabudowy działki.

Świetlicę bezpłatnie użytkowała OSP. Straż opiekowała się świetlicą i ponosiła koszty związane z jej użytkowaniem - woda, prąd, gaz.

Rozbudowana nieruchomość po oddaniu do użytkowania do chwili podjęcia decyzji o oddaniu w dzierżawę służyła gminie do czynności nieopodatkowanych.

Decyzja o oddaniu nieruchomości inwestycji w dzierżawę została podjęta w 2012 r. - Uchwała Rady Gminy z dnia 26.09.2012 nr X. Umowa dzierżawy zostanie podpisana jeszcze w 2012 r. (prawdopodobnie będzie to listopad, a umowa będzie obowiązywała od 1 grudnia 2012).

Sam projekt nie był związany z czynnościami opodatkowanymi, jednakże efekty zrealizowanej inwestycji będą już związane z takimi czynnościami - od 2012 r. świetlica wynajmowana będzie na podstawie umowy cywilno-prawnej z OSP.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury VAT dokumentujące nabywane towary i usługi związane ze zrealizowaną inwestycją wystawione były na Gminę.

Efekty projektu będące przedmiotem wniosku są zaliczone w księgach rachunkowych gminy do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym.

Wartość początkowa budynku świetlicy wiejskiej przekracza kwotę 15.000,00 zł. Całkowity koszt inwestycji ok. 1 710 760,65 zł brutto, w tym VAT - 306.931,38, netto -1.395.369,93 zł.

W związku ze zrealizowaniem przedmiotowego projektu nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Inwestycja nie była realizowana z zamiarem wykorzystanie jej do czynności opodatkowanych.

Inwestycja została oddana do użytkowania z dniem 13.10.2010 (protokół odbioru końcowego i przekazania-przyjęcia inwestycji do eksploatacji) i przekazana tym samym protokołem dla OSP.

Właścicielem budynku świetlicy wiejskiej jest Gmina. Gmina jest podmiotem zarejestrowanym jako czynny podatnik od towarów i usług od 1 stycznia 2008 r. (w latach 2005-2007 Urząd Gminy był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT). Składa do właściwego urzędu skarbowego comiesięczne deklaracje VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odliczenia podatku VAT zapłaconego przy realizacji inwestycji w związku z dzierżawą w 2012 r. świetlicy odpłatnie dla OSP.

W związku z taką możliwością w jaki sposób takiego odliczenia gmina powinna dokonać.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym art. 2 ust. 1 mówi, iż gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. Zgodnie z paragrafem 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na mocy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny art. 693 paragraf 1 przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Z racji powyższych przepisów oddanie przez gminę w ramach umowy dzierżawy, czyli czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowej po stronie gminy.

Mając na uwadze przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - art. 86 ust. 1, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Możliwość skorzystania z prawa do odliczenia jest uwarunkowana związkiem zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Niemożliwe jest natomiast dokonanie obniżenia podatku należnego o naliczony w przypadku wykorzystywania zakupionych towarów i usług do czynności zwolnionych lub niepodlegających podatkowi VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Artykuł 91 ust. 2 ustawy mówi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy.

W tym przypadku mają też zastosowanie przepisy art. 91 ust. 7 ustawy mówiący, iż, przepisy ust. 1-6 (dot. korekty) stosuje się w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usług i dokonał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego togo towaru lub usługi.

Reasumując: w momencie zawarcia umowy dzierżawy powstanie sytuacja w wyniku, której dojdzie do zmiany przeznaczenia nieruchomości (świetlicy wiejskiej) i gmina będzie miała prawo do dokonania odliczenia nieodliczonego podatku naliczonego. Wykorzystanie świetlicy do czynności niezwiązanych z działalnością opodatkowaną (oddanie w nieodpłatne użytkowanie), a następnie wykorzystanie budynku do wykonywania czynności opodatkowanych (podpisanie umowy dzierżawy) daje możliwość dokonania odliczenia na podstawie art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy. W przedmiotowej sprawie zmiana przeznaczenia nastąpiła w roku 2012, a więc za ten rok gmina będzie mogła dokonać odliczenia (w deklaracji styczniowej 2013 r.) podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją. Ze względu jednak na fakt przekazania nieruchomości w dzierżawę w 2012 r., oddanych do użytkowania w 2010 r. istnieje możliwość odliczenia 8/10 kwoty podatku naliczonego. Odliczenia takiego będzie można dokonać za rok 2012 (w deklaracji za styczeń 2013) w kwocie 30.698,00 zł,

* za 2013 rok (w deklaracji za styczeń 2014) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2014 rok (w deklaracji za styczeń 2015) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2015 rok (w deklaracji za styczeń 2016) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2016 rok (w deklaracji za styczeń 2017) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2017 rok (w deklaracji za styczeń 2018) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2018 rok (w deklaracji za styczeń 2019) w kwocie 30 698,00 zł,

* za 2019 rok (w deklaracji za styczeń 2020) w kwocie 30 698,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Odnosząc się do powyższego należy wyjaśnić, iż w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

Ponieważ cytowane wcześniej regulacje prawne nakazują oceniać zakres prawa do odliczenia w oparciu o finalne przeznaczenie towaru czy też usługi, w cenie której zawarty był podatek mający podlegać odliczeniu, to zmiana przez podatnika planów co do finalnego wykorzystania towarów lub usługi, ma wpływ na jego prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Z chwilą podjęcia przez podatnika decyzji o zmianie przeznaczenia towarów lub usług na cele związane z działalnością opodatkowaną, podatnikowi przysługuje prawo do rozliczenia podatku naliczonego, związanego z tą działalnością, a wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na ich nabycie.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Z kolei art. 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku natomiast towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w latach 2008-2010 zrealizował projekt w 2008 r. pod nazwą "..", a od 2009 pn. "..." dofinansowany z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi". Umowę dofinansowania do realizacji projektu podpisał Wójt Gminy w 2009 r. Objęte projektem zadanie należało do zadań własnych gminy (cel społeczno-kulturalny dla mieszkańców wsi).

Rozbudowa obejmowała budynek, który dotychczas pełnił funkcje remizy strażackiej OSP. Remiza strażacka została bezpłatnie przekazana umową użyczenia dnia 31.12.2004. Zabudowaną zabudowaniami remizy strażackiej nieruchomość, straż miała przeznaczać na działalność statutową oraz działalność prowadzoną przez OSP na rzecz lokalnej społeczności.

Rozbudowana nieruchomość po oddaniu do użytkowania do chwili podjęcia decyzji o oddaniu w dzierżawę służyła gminie do czynności nieopodatkowanych.

Decyzja o oddaniu nieruchomości inwestycji w dzierżawę została podjęta w 2012 r. Umowa dzierżawy zostanie podpisana jeszcze w 2012 r. (prawdopodobnie będzie to listopad, a umowa będzie obowiązywała od 1 grudnia 2012).

Sam projekt nie był związany z czynnościami opodatkowanymi, jednakże efekty zrealizowanej inwestycji będą już związane z takimi czynnościami - od 2012 r. świetlica wynajmowana będzie na podstawie umowy cywilno-prawnej z OSP.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Faktury VAT dokumentujące nabywane towary i usługi związane ze zrealizowaną inwestycją wystawione były na Gminę.

Efekty projektu będące przedmiotem wniosku są zaliczone w księgach rachunkowych gminy do środków trwałych podlegających amortyzacji na podstawie przepisów o podatku dochodowym.

Wartość początkowa budynku świetlicy wiejskiej przekracza kwotę 15.000,00 zł. Całkowity koszt inwestycji ok. 1 710 760,65 zł brutto, w tym VAT - 306.931,38, netto -1.395.369,93 zł.

W związku ze zrealizowaniem przedmiotowego projektu nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Inwestycja nie była realizowana z zamiarem wykorzystanie jej do czynności opodatkowanych.

Inwestycja została oddana do użytkowania z dniem 13.10.2010 (protokół odbioru końcowego i przekazania-przyjęcia inwestycji do eksploatacji) i przekazana tym samym protokołem dla OSP.

Właścicielem budynku świetlicy wiejskiej jest Gmina.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) wynika, że zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na mocy art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wobec powyższego oddanie przez Wnioskodawcę w ramach umowy dzierżawy, tj. czynności cywilnoprawnej, innemu podmiotowi rzeczy skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie Wnioskodawcy.

W świetle powyższego umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną, a więc zawarcie jej przez jednostkę samorządu terytorialnego (tekst jedn.: Gminę) podlega wyłączeniu ze zwolnienia od podatku VAT, a tym samym będzie skutkowało opodatkowaniem tej czynności na zasadach ogólnych.

Zatem stwierdzić należy, iż cywilnoprawna umowa dzierżawy będąca czynnością odpłatną stanowi, stosownie do zapisów ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatną usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że od momentu zawarcia umowy dzierżawy Wnioskodawca będzie wykonywał czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym zmieni się przeznaczenie przedmiotowej inwestycji.

Jak wskazał Wnioskodawca do momentu podjęcia decyzji o oddaniu w dzierżawę nieruchomość służyła Wnioskodawcy do czynności nieopodatkowanych. Zatem w związku ze zmianą przeznaczenia efektów inwestycji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do dokonania korekty nieodliczonego podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji, o której mowa w powyższych przepisach (art. 91 ustawy).

Odnosząc się do okresu, w jakim Wnioskodawca jest obowiązany dokonać korekty podatku o której mowa w art. 91 ustawy należy wskazać, iż przedmiotowa korekta będzie dotyczyła budynku, a zatem w tym przypadku zastosowanie znajdzie 10-letni okres korekty, o której mowa w art. 91 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do dokonania korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących modernizacji i rozbudowy świetlicy, która w związku z podpisaną umową dzierżawy służy wykonywaniu czynności opodatkowanych, zgodnie z ww. zasadami oraz w terminach przewidzianych prawem, wynikających z przepisów art. 91 ustawy. Korekta ta ma charakter cząstkowy i wieloletni.

W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca nieruchomość do grudnia 2012 r. wykorzystywana była przez Wnioskodawcę do czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT, a w grudniu 2012 r. została przekazana odpłatnie w dzierżawę. W związku z powyższym nastąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowej świetlicy i od tego momentu przedmiotowy budynek jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł dokonać korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją i rozbudową budynku świetlicy w wysokości 1/10 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym nieruchomość ta będzie wykorzystana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, licząc do końca 10-letniego okresu korekty.

Przedmiotowej korekty Wnioskodawca winien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, jeżeli Wnioskodawca rozlicza się miesięcznie to za miesiąc styczeń, jeżeli kwartalnie - za I kwartał roku następującego po roku, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia, w wysokości 1/10 podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją.

Należy zaznaczyć, iż w przypadku przekazania świetlicy w dzierżawę w 2012 r. i oddanej do użytkowania w 2010 r. istnieje możliwość odliczenia 1/10 kwoty podatku naliczonego za każdy rok, w którym nieruchomość ta będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Pierwsza korekta powinna zostać dokonana za 2012 r. w deklaracji dla podatku od towarów i usług składanej za pierwszy okres rozliczeniowy 2013 r. Jeżeli do końca 10-letniego okresu korekty budynek będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do korekty za kolejne lata (tekst jedn.: za lata 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019), każdorazowo w wysokości 1/10 podatku naliczonego. Jeżeli natomiast w okresie tym nastąpi kolejna zamiana przeznaczenia ww. budynku, Wnioskodawca winien dokonać stosownej korekty.

Mając na uwadze powyższe, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedmiotowym przypadku zastosowanie znajdzie 10-letni okres korekty należało uznać je za prawidłowe. Jednocześnie należy wskazać, iż interpretacja dotyczy tylko oceny prawidłowości stanowiska Zainteresowanego w zakresie zadanego pytania i nie rozstrzyga prawidłowości wysokości obliczonego podatku naliczonego.

Końcowo podkreśla się, iż ocena prawidłowości rozliczenia kwot podatku naliczonego przez Wnioskodawcę może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.