IPTPP4/443-774/13-7/UNR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) oraz z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki z zastosowaniem podstawowej stawki VAT - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku możliwości wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy, czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki

* opodatkowania i niekorzystania ze zwolnienia czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki,

* podstawy opodatkowania czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki,

* prawa do dokonania jednorazowej korekty podatku naliczonego w związku z aportem Infrastruktury.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 20 stycznia 2014 r. oraz z dnia 24 lutego 2014 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, sprostowanie liczby zdarzeń przyszłych oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Gmina (dalej: "Gmina" lub "Wnioskodawca") jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa infrastruktury sportowej i rekreacyjnej położonej na obszarach Gminy. W skład jej wchodzą w szczególności następujące inwestycje zrealizowane przez Gminę:

* Hala sportowa z zapleczem, zlokalizowana przy ul. H. (dalej "Hala") - której oddanie do użytkowania miało miejsce w roku 2008. W wyniku tej inwestycji powstał m.in. środek trwały - "Budowa hali sportowej" (w ramach inwestycji powstały jeszcze dwa inne środki trwałe, tj. Budowa hali sportowej - ugoda pozasądowa oraz Budowa ulicy S w ramach zadania "Budowa hali sportowej". Niemniej jednak te środki trwałe nie będą przedmiotem rozważanej restrukturyzacji i nie są przedmiotem niniejszego wniosku). Obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Hali, tj. arenę, trybuny, przebieralnie, umywalnie, sale treningowe, pomieszczenia administracyjne, odpowiednie instalacje, wyposażenie itd.

* Zespół boisk sportowych przy Hali (dalej "Orlik") - którego oddanie do użytkowania miało miejsce w roku 2009. W wyniku tej inwestycji powstał środek trwały - "Budowa boisk sportowych przy hali sportowej przy ul. S". Obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Orlika, tj. boisko do piłki nożnej, boisko wielofunkcyjne, boisko do siatkówki plażowej, drenaż boisk, ogrodzenie, oświetlenie i trybuny.

* Lodowisko (dalej: "Lodowisko"), będące obiektem w systemie hali otwartej wraz z trybunami, którego oddanie do użytkowania miało miejsce w roku 2011. W ramach tej inwestycji powstał jeden wieloskładnikowy środek trwały - "Lodowisko". Obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Lodowiska, tj. halę lodowiska, budynek zaplecza, agregat chłodniczy, technologię chłodzenia (orurowanie) oraz pojazd do pielęgnacji lodu Rolba.

Powyższe inwestycje i powstałe w ich wyniku środki trwałe (dalej łącznie określane jako: "Infrastruktura") były finansowane z ze środków własnych Gminy oraz ze środków pochodzących z budżetu państwa (m.in. z pomocy finansowej otrzymanej w ramach umowy podpisanej z Ministerstwem Sportu i Turystyki). Poszczególne środki trwałe powstałe w wyniku tych inwestycji mają wartość początkową przekraczającą 15.000 zł.

Środki trwałe wchodzące w skład Infrastruktury w rozumieniu niniejszego wniosku o interpretację wymienia poniższa tabela:

Nazwa środka trwałego Data oddania do użytkowania

Budowa Hali Sportowej 14 listopada 2008 r.

Budowa boisk sportowych przy hali sportowej przy ul. S 8 czerwca 2009 r.

Lodowisko 28 grudnia 2011 r.

Wyżej wymienione urządzenia i obiekty wchodzące w skład wymienionych środków trwałych są zasadniczo trwale związane z nieruchomościami, na których się znajdują. Wyjątek w tym zakresie stanowi pojazd do pielęgnacji lodu Rolba, który jest ruchomością.

Gmina klasyfikuje poszczególne elementy składające się na Infrastrukturę, jako środki trwałe podlegające amortyzacji dla potrzeb rachunkowości prowadzonej przez Gminę zgodnie z wymogami ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Gmina nie dokonuje amortyzacji w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: "ustawa o CIT"), gdyż jako jednostka samorządu terytorialnego Gmina jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 6 ustawy o CIT: "Zwalnia się od podatku (...) 6) jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego". Tym samym Gmina nie stosuje przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do środków trwałych, lecz dokonuje amortyzacji na zasadach przewidzianych w ustawie o rachunkowości.

Na terenie Gminy funkcjonuje zakład budżetowy Gminy - Miejskie Centrum Sportu i Rekreacji (dalej: "Zakład" lub "MCSiR"), który jest odpowiedzialny za działalność związaną ze sportem, rekreacją oraz turystyką w Gminie. Przedmiotem działalności Zakładu jest m.in. administrowanie infrastrukturą sportową. W szczególności dokonuje on sprzedaży biletów wstępu do poszczególnych gminnych obiektów sportowych (basen, siłownia, hala sportowa). W związku z wykonywaniem powyższych zadań w skład majątku Zakładu wchodzą różnego rodzaju nieruchomości, w tym budynki i budowle, jak również ruchomości, np. maszyny, urządzenia itp.

Zakład w ramach prowadzonej działalności użytkuje infrastrukturę sportową położoną na terenie Gminy, która zgodnie z dotychczasową praktyką Gminy była przekazywana Zakładowi po wybudowaniu jej poszczególnych elementów przez Gminę.

Przekazania takie miały charakter bezumowny (nie dochodziło do zawarcia pomiędzy Gminą a Zakładem umów dotyczących użytkowania takiej infrastruktury) i następowały one zasadniczo w oparciu o dokumenty księgowe (dokument PT, tj. protokół przekazania - przejęcia środka trwałego). Zakład nie ponosił w takich przypadkach żadnych dodatkowych opłat z tego tytułu na rzecz Gminy. Pewna część infrastruktury sportowo - rekreacyjnej została natomiast udostępniona Zakładowi w oparciu o decyzje ustanawiające trwały zarząd. W takich sytuacjach Zakład ponosi na rzecz Gminy określoną opłatę z tytułu trwałego zarządu.

W odniesieniu do Hali, Orlika i Lodowiska, środki trwałe wchodzące w skład Infrastruktury zostały przekazane do MCSiR w trwały zarząd. Podstawą tego przekazania jest administracyjna decyzja Prezydenta Miasta, w ramach której Gmina przekazała do trwałego zarządu nieruchomości, na których aktualnie znajduje się Infrastruktura. Gmina wystawiła również w tym zakresie stosowne dokumenty PT jak również dokumenty księgowe PT dla udokumentowania księgowego przekazania poszczególnych środków trwałych.

Obecnie Gmina zdecydowała się na zmianę sposobu zarządzania działalnością sportowo - rekreacyjną, w tym sposobu zarządzania gminnymi obiektami sportowo - rekreacyjnymi.

Na mocy planowanej uchwały Rady Miejskiej (dalej jako: "Uchwała") MCSiR zostanie przekształcony w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej jako: "Spółka"). Zgodnie z Uchwałą przekształcenie Zakładu nastąpi w trybie określonym w art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236, dalej: "UGK"). W ramach tego trybu Gmina wnosi na pokrycie kapitału zakładowego Spółki wkład w postaci mienia zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji. Jednocześnie Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego, dzięki czemu może przejąć wykonywanie jego dotychczasowych zadań. Tytułem wkładu niepieniężnego Gmina wniesie do Spółki wszystkie składniki mienia Zakładu pozostałe po jego likwidacji, a Spółka zapewni ciągłość działalności wykonywanej przez Zakład. Gmina będzie posiadać 100% udziałów w Spółce i docelowo powierzy jej zadania z zakresu zarządzania i administrowania obiektami sportowymi i rekreacyjnymi na terenie Gminy.

Przed dokonaniem powyższego przekształcenia, decyzja oddająca w trwały zarząd Halę, Orlika i Lodowisko wraz z działkami, na których się znajdują, zostanie uchylona (przestanie obowiązywać). Jednocześnie Zakład na podstawie dokumentów księgowych (dokument PT) przekaże Halę, Orlik oraz Lodowisko z powrotem na stan środków trwałych Gminy. Tym samym przekazana powrotnie do Gminy infrastruktura nie będzie przedmiotem przekształcenia na podstawie Uchwały i na tym etapie nie zostanie przekazana do Spółki w formie aportu. Sytuacja taka wynika m.in. z faktu, iż Infrastruktura, która ma zostać zwrócona do Gminy, była budowana przez Gminę z udziałem środków zewnętrznych, pozyskanych na mocy umów, których zapisy często zawierają obostrzenia dotyczące przekazania, zbycia tak wybudowanej Infrastruktury. W konsekwencji, ponieważ Spółka powstała po likwidacji Zakładu będzie jego sukcesorem generalnym, Gmina w celu uniknięcia negatywnych konsekwencji wynikających z umów zawartych na dofinansowanie, przekaże Infrastrukturę do Spółki po jej utworzeniu i uzyskaniu zgód na takie działanie od instytucji, z których pozyskała dofinansowanie.

Uchwałę o przekształceniu MCSiR w Spółkę Gmina planuje podjąć w październiku lub listopadzie 2013 r., przy czym sam moment przekształcenia oraz poprzedzające go wycofanie Infrastruktury z MCSiR zaplanowany jest na koniec grudnia 2013 r.

Po utworzeniu Spółki Gmina najpierw planuje udostępnienie pozostawionej w Gminie Hali, Orlika i Lodowiska Spółce w oparciu o umowę odpłatnej dzierżawy lub też na podstawie innej odpłatnej umowy. Umowa ta zostanie zawarta niezwłocznie po przekształceniu Zakładu w Spółkę, a więc - zgodnie z obecnymi planami - pod koniec 2013 r. W następnym kroku, po przygotowaniu odpowiednich formalności, przedmiotowa Infrastruktura zostanie wniesiona w formie aportu rzeczowego do Spółki. Zgodnie z założeniami Gminy aport do Spółki nastąpiłby najpóźniej z końcem stycznia 2014 r. Podstawą dokonania obu powyższych czynności, tj. dzierżawy Infrastruktury i jej aportu, będzie stosowna uchwała, którą Gmina planuje podjąć w październiku lub listopadzie 2013 r.

W efekcie, w związku ze zmianą przeznaczenia wybudowanej Infrastruktury, tj. zawarcia opodatkowanej VAT umowy dzierżawy, której przedmiotem będzie Infrastruktura, Gmina nabędzie uprawnienie do częściowego odliczenia podatku VAT w drodze tzw. korekty wieloletniej przewidzianej w art. 91 ustawy o VAT. Gmina zamierza skorzystać z przysługującego jej uprawnienia i dokonać stosownej korekty - pierwsza taka korekta zostanie uwzględniona w deklaracji za styczeń 2014 r. zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT (potwierdzenie uprawnienia do dokonania korekty wieloletniej jest przedmiotem odrębnego wniosku o interpretację).

Jednocześnie, jak już zostało wskazane, Gmina zamierza wnieść Infrastrukturę w formie aportu rzeczowego do Spółki. Czynność wniesienia aportu została zaplanowana na styczeń 2014 r.

Gmina pragnie podkreślić, iż w ramach aportu zostanie przeniesiona jedynie sama Infrastruktura. Planowana transakcja wniesienia aportu nie obejmie przeniesienia należności Gminy, jak również przeniesienia rachunków bankowych oraz środków pieniężnych zdeponowanych na rachunkach Gminy. Spółka nie przejmie również zobowiązań Gminy (w szczególności zobowiązań z tytułu pożyczek lub kredytów). W ramach aportu nie dojdzie równocześnie do przeniesienia umów o pracę osób zatrudnionych w Gminie (tekst jedn.: nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy).

Wartość wnoszonych aportem składników majątkowych (materialnych) określona zostanie w odpowiedniej uchwale aportowej.

Gmina planuje dokonać rozliczenia omawianej transakcji wniesienia do Spółki aportem składników majątkowych (materialnych) wchodzących w skład Infrastruktury w taki sposób, by wynagrodzenie otrzymane przez Gminę w związku z wniesieniem wkładu składało się w części z otrzymanego ogółu praw i obowiązków (udziału), a w części ze środków pieniężnych odpowiadających wartości podatku VAT należnego po stronie Gminy w związku z wniesieniem aportu (a nie w całości z otrzymanego udziału w odpowiedniej wartości). W szczególności, zgodnie z planowanym rozliczeniem:

* wartość otrzymanego przez Gminę udziału w Spółce odpowiadać będzie wartości netto składników majątkowych (materialnych) wchodzących w skład Infrastruktury wnoszonych przez Gminę w formie wkładu niepieniężnego, natomiast

* kwota VAT należnego z tytułu omawianej transakcji, wynikająca z odpowiedniej faktury VAT wystawionej przez Gminę, uregulowana zostanie przez Spółkę na rzecz Gminy w formie pieniężnej po otrzymaniu tej kwoty w formie zwrotu podatku naliczonego dla Spółki z urzędu skarbowego.

Odpowiednie zapisy określające wynagrodzenie Gminy zostaną zawarte w uchwale związanej z dokonaniem aportu. W szczególności, zapisy takie znajdą się w umowie dotyczącej przeniesienia własności składników majątkowych przez Gminę na rzecz Spółki, która zostanie zawarta w wykonaniu uchwały podwyższającej kapitał zakładowy Spółki.

Gmina do tej pory nie odliczyła podatku naliczonego od wydatków na nakłady związane z inwestycjami w Halę, Orlika oraz Lodowisko, gdyż uznawała, że brak jest podstaw do takiego odliczenia. Z uwagi na pełnioną przez Zakład działalność w obszarze sportu i rekreacji, wykonywaną na rzecz mieszkańców na terenie Gminy, to Zakład rozlicza podatek VAT związany ze świadczeniem usług z wykorzystaniem i za pomocą Infrastruktury.

W odrębnym wniosku o wydanie indywidulanej interpretacji prawa podatkowego Gmina wniosła o potwierdzenie z punktu widzenia VAT charakteru czynności przekształcenia Zakładu w Spółkę (wniosek do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 25 września 2013 r.), w tym potwierdzenie, że w ramach planowanych działań przekształcenie to będzie neutralne z punktu widzenia podatku VAT.

W świetle powyższych wyjaśnień Gmina chciałaby potwierdzić sposób potraktowania ww. aportu na gruncie podatku VAT, a także jego wpływ na odliczenie VAT poniesionego w przeszłości z tytułu ww. inwestycji w Infrastrukturę.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2014 r., Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Gminy Infrastruktura będąca przedmiotem wniosku nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W ocenie Gminy Infrastruktura będąca przedmiotem Wniosku nie jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

W ocenie Gminy środki trwałe wchodzące w skład Infrastruktury i wymienione w tabeli na stronie 3 wniosku zgodnie z art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409) stanowią co do zasady budynki/budowle i powinny być sklasyfikowane w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.):

* w odniesieniu do Hali i Lodowiska: w sekcji 1, dziale 12 (budynki niemieszkalne), grupa 126 (ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej), klasa 1265 (budynki kultury fizycznej),

* w odniesieniu do Orlika (boisk sportowych): w sekcji 2, dziale 24 (obiekty inżynierii lądowej i wodnej), grupa 241 (budowle sportowe i rekreacyjne), klasa 2411 (boiska i budowle sportowe).

Gmina pragnie również wyjaśnić, że w skład powyższych środków trwałych wchodzą elementy wyposażenia powyższych obiektów. W przypadku Hali i Orlika nie są one jednak odrębnymi środkami trwałymi. Lodowisko stanowi natomiast wieloskładnikowy środek trwały i wchodzące w jego skład elementy mogą być traktowane jako oddzielne środki trwałe. Są to w większości budynki i budowle tj. hala Lodowiska, budynek zaplecza, agregat chłodniczy i orurowane. Wśród elementów Lodowiska znajduje się jednak także pojazd do pielęgnacji lodu. Nie stanowi on ani budynku ani budowli ale Gmina traktuje go jako element wyposażenia Lodowiska.

Decyzja o oddaniu w trwały zarząd Miejskiemu Centrum Sportu i Rekreacji (dalej: "MCSiR") nieruchomości, na których obecnie znajdują się obiekty wymienione w tabeli przedstawionej we wniosku stanowiące poszczególne elementy składające się na Infrastrukturę została wydana w dniu 16 listopada 2009 r. Oddanie w trwały zarząd wiązało się z opłatami na rzecz Gminy. W związku z opisanymi we wniosku inwestycjami w Infrastrukturę i wzrostem wartości przedmiotowych nieruchomości decyzją Prezydenta Miasta z dniem 1 stycznia 2013 r. miała miejsce aktualizacja opłat za trwały zarząd, zwiększająca opłatę z tytułu trwałego zarządu nad przedmiotowymi nieruchomościami.

W okresie od oddania Infrastruktury do użytkowania do momentu udostępnienia jej w ramach dzierżawy Gmina nie wykorzystywała poszczególnych elementów Infrastruktury do czynności opodatkowanych VAT. Infrastruktura ta została oddana w trwały zarząd MCSiR. W ocenie Gminy oddanie mienia w trwały zarząd, jako czynność o charakterze publicznoprawnym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Gminie uważa, że nie przysługiwało jej w tym okresie prawo do odliczenia podatku naliczonego od nakładów związanych z budową Infrastruktury. Od momentu oddania poszczególnych składników Infrastruktury w trwały zarząd (lub od momentu zakończenia ich budowy i automatycznego objęcia decyzją o trwałym zarządzie wydanej dla nieruchomości na której się znajdują) do dnia wniesienia ich aportem do spółki upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych środków trwałych będących przedmiotem planowanego aportu do Spółki.

W ocenie Gminy realizacja inwestycji w zakresie Infrastruktury należy do zadań własnych Gminy jako sprawa z zakresu "kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych" związana z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty. Podstawę prawną stanowi tu przede wszystkim art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: (...) 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (...)".

W piśmie z dnia 24 lutego 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że wartość początkowa pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba zgodnie z dokumentem OT wynosiła 499 979,10 zł brutto. Zgodnie z końcowym protokołem odbioru pojazd do pielęgnacji lodu Rolba został oddany do użytkowania w dniu 30 listopada 2011 r. W ocenie Gminy w związku z nabyciem pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba nie przysługiwało jej pierwotnie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jako, że pojazd ten nie był przez Gminę dotychczas wykorzystywany do czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Agregat chłodniczy znajdujący się na wyposażeniu Lodowiska stanowi element trwale związany z nieruchomością.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie Pytania nr 1, zdaniem Gminy, planowane wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT z opcją opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W zakresie Pytania nr 2, zdaniem Gminy, planowane wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki nie będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W zakresie Pytania nr 3, w związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnień z VAT do planowanego aportu, konieczne będzie jego opodatkowanie standardową stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT (z uwzględnieniem art. 146a ustawy o VAT).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Brak podstaw do zwolnienia aportu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zdaniem Gminy czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (zwolnienie z opcją opodatkowania wynikającą z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT). Przepis ten przewiduje, że zwalnia się z VAT dostawę budynków i budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją, oddanie do użytkowania może nastąpić w ramach dowolnej czynności opodatkowanej VAT. Taką czynnością jest w opinii Gminy oddanie do użytkowania Infrastruktury w ramach umowy dzierżawy w maju 2013 r. podlegające opodatkowaniu VAT jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez MF, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. ILPP1/443-146/11-3/BD: "z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy)";

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. IPPP2/443-716/10-4/KG "odpowiadając na pytanie nr 1 stwierdzić należy, iż oddanie w najem budynków, budowli lub ich części podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, spełnia definicję pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem, dzień oddania w najem należy traktować jako pierwsze zasiedlenie, bez względu na okres trwania najmu. Z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, iż zwalnia się od podatku VAT dostawę nieruchomości lub ich części w sytuacji, gdy nastąpiło pierwsze zasiedlenie a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata. A zatem po upływie dwóch lat od tego momentu, Zainteresowany dokonując transakcji sprzedaży nieruchomości lub ich części, będzie mógł zastosować zwolnienie od podatku VAT".

W konsekwencji, zdaniem Gminy, planowane na 2014 r. wniesienie aportu nastąpi w okresie 2 lat licząc od momentu pierwszego zasiedlenia Infrastruktury (rozumianego zgodnie z powyższą argumentacją jako moment oddania do użytkowania Infrastruktury Spółce w oparciu o planowaną umowę dzierżawy).

Reasumując, dostawa Infrastruktury dokonana w postaci planowanego aportu rzeczowego dokonanego przez Gminę na rzecz Spółki w okresie dwóch lat od pierwszego zasiedlenia, będzie wyłączona z możliwości zastosowania zwolnienia z VAT z opcją opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2

Brak możliwości zastosowania zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się z VAT także dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 (powyżej), pod warunkiem, że:

W celu zastosowania ww. zwolnienia konieczne jest łączne spełnienie obydwu z ww. przesłanek. Zdaniem Gminy w opisanej sytuacji taka sytuacja nie będzie mieć miejsca i zwolnienie także nie znajdzie zastosowania.

Wynika to z faktu, iż pierwsza z przesłanek, o której mowa w lit. a ww. przepisu, nie zostanie spełniona. Gmina w momencie ponoszenia wydatków na budowę Infrastruktury nie była uprawniona do odliczania podatku naliczonego, bowiem Infrastruktura była używana do czynności nieopodatkowanych VAT. Niemniej, w momencie zawarcia umowy dzierżawy ze Spółką, Gmina nabyła prawo do odliczenia VAT naliczonego w drodze korekty wieloletniej, w związku ze zmianą przeznaczenia Infrastruktury (na podstawie art. 91 ustawy o VAT).

Podkreślić należy, iż Gmina planuje skorzystać z ww. prawa przed dokonaniem aportu, tj. w deklaracji za styczeń 2014 r. Gmina zgodnie z planami dokona w niej odliczenia podatku naliczonego związanego z budową Infrastruktury, zgodnie z mechanizmem będącym przedmiotem odrębnego zapytania interpretacyjnego złożonego do DIS.

W rezultacie, uznać należy, iż w momencie dokonania aportu prawdziwe będzie stwierdzenie, iż Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z budową Infrastruktury.

Powyższy przepis nie precyzuje, kiedy podatnikowi takie prawo miało by przysługiwać (tekst jedn.: w momencie nabycia/budowy zbywanej rzeczy czy też ewentualnie później, jak w opisanym stanie faktycznym). Zdaniem Gminy, takie prawo powinno jedynie przysługiwać wcześniej niż w momencie sprzedaży (w tym przypadku aportu), co nastąpi niewątpliwie w opisanej sytuacji.

Analiza ww. przepisu wskazuje również, iż brak możliwości zastosowania zwolnienia nie jest w żaden sposób uzależniony od zakresu prawa do odliczenia (tekst jedn.: odliczenie całościowe bądź częściowe, np. w drodze korekty wieloletniej - jak w opisanym stanie faktycznym). Przepis ten odnosi się bowiem jedynie do generalnej możliwości odliczenia podatku naliczonego. W rezultacie, nawet w sytuacji odliczenia częściowego podatku naliczonego, jak będzie to miało miejsce w sprawie, zastosowanie zwolnienia nie będzie możliwe.

W związku z brakiem wypełnienia pierwszej z przesłanek, dla braku możliwości zastosowania zwolnienia nie będzie istotne ewentualne spełnienie drugiej z przesłanek, o której mowa w lit. b ww. przepisu, tj. dokonanie przez Gminę ulepszeń Infrastruktury, których wysokość przekroczyłaby 30% ich wartości początkowej.

Podsumowując, w opinii Gminy należy dojść do wniosku, że w przypadku możliwości odliczenia części podatku naliczonego w drodze korekty wieloletniej po dokonaniu dzierżawy na rzecz Spółki, planowana na późniejszy okres czynność wniesienia aportem tej Infrastruktury do Spółki nie będzie korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że odmienna interpretacja powyższego przepisu zakładałaby rozszerzającą wykładnię regulacji dotyczącej zwolnienia. Natomiast zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") oraz polskich sądów administracyjnych, interpretacja przepisów dotyczących zwolnień, jako odstępstwo od reguły ogólnej - tj. zasady powszechności opodatkowania VAT, powinna być dokonywana w sposób ścisły.

Takie podejście zostało potwierdzone przykładowo w wyroku z sprawie 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (SUFA) przeciwko Staatssecretaris van Financien z dnia 15 czerwca 1989 r., w którym TSUE stwierdził, że "pojęcia stosowane dla określenia zwolnień w art. 13 VI Dyrektywy należy interpretować ściśle, ponieważ stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, że podatek obrotowy jest nakładany na wszystkie usługi świadczone za wynagrodzeniem przez podatnika".

Podobne stanowisko zajął TSUE w sprawie C-434/05 Stichting Regionaal Opleidingen Centrum

Noord-Kennemerland/West-Friesland (Horizon College) przeciwko Staatssecretaris van Financiën z dnia 14 czerwca 2005 r., w którym dodatkowo podkreślił, że "interpretacja pojęć używanych do opisania zwolnień powinna być zgodna z celami realizowanymi przez owe zwolnienia oraz zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT".

Powyższa zasada ścisłej interpretacji zakresu zwolnień została również wielokrotnie podkreślona w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach z dnia 1 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Gl 257/09 stwierdził, że "zwolnienia przedmiotowe wprowadzone przepisami VI Dyrektywy stanowią istotny wyłom od zasady powszechności i ostatecznego opodatkowania konsumpcji. Wszelkie odstępstwa od tych zasad mogą być w Państwach Członkowskich stosowane wyłącznie w sytuacji, gdy taką możliwość przewidują przepisy wspólnotowe, które nie mogą być interpretowane rozszerzająco". Stanowisko to zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2009 r., sygn. I FSK 111/09.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Gminy, w przypadku planowanego wniesienia przez Gminę aportu na rzecz Spółki w okresie 2 lat od momentu zawarcia umowy dzierżawy, w związku z częściowym odliczeniem VAT zgodnie z mechanizmem korekty wieloletniej w styczniu 2014 r. (tekst jedn.: przed dokonaniem aportu), transakcja ta nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowaniu VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Ad. 3

Zastosowanie podstawowej stawki VAT przy planowanym aporcie infrastruktury

W związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnień z VAT planowanego aportu, w świetle argumentacji przedstawionej w odpowiedziach na Pytanie nr 2 oraz nr 3 konieczne będzie jego opodatkowanie standardową stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT.

W ocenie Gminy do aportu Infrastruktury nie będą miały zastosowania stawki VAT obniżone, gdyż ustawa o VAT nie przewiduje takich stawek w przypadku dostawy towarów, w tym aportu, której przedmiotem jest Infrastruktura.

W piśmie z dnia 24 lutego 2014 r. Wnioskodawca podtrzymał swoje stanowisko wraz z jego uzasadnieniem przedstawionym we wniosku. Stanowisko to odnosi się także do będących przedmiotem wezwania pojazdu Rolba oraz agregatu chłodniczego. W szczególności, Gmina uważa, że planowany przez nią aport w odniesieniu do wszystkich objętych nim środków trwałych i ich elementów będzie podlegał opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej i nie będzie korzystał ze zwolnienia z VAT. Podstawą opodatkowania będzie w tym przypadku określona w odpowiedniej umowie/uchwale wartość aportu wraz z podatkiem VAT pomniejszona o kwotę VAT. jednocześnie, na podstawie art. 91 ust. 4-6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 154 z późn. zm.) Gminie przysługiwać będzie prawo do dokonania jednorazowej korekty podatku naliczonego w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty odnośnie poszczególnych składników Infrastruktury (w tym pojazdu Rolba i agregatu chłodniczego) i korekta ta powinna zostać dokonana w deklaracji za okres, w którym nastąpi aport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* braku prawa do zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki z zastosowaniem podstawowej stawki VAT - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot wnoszący aport zobowiązany jest do udokumentowania czynności za pomocą faktury VAT, a także do rozliczenia podatku należnego na ogólnych zasadach, tj. z zastosowaniem stawek podatku właściwych dla towarów wnoszonych aportem lub zastosowaniem zwolnienia, o ile takie wynika z przepisów.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014., okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazany wyżej przepis stanowi odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy Rady z 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, co umożliwia zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT).

Wśród czynności podlegających VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane tym podatkiem. Do tych drugich zastosować należy prawidłową stawkę podatku VAT, stosowaną dla danej czynności opodatkowanej. Poprzez zwolnienie rozumieć należy sytuację, w której do czynności z reguły opodatkowanej (posiadającej określoną stawkę podatku VAT) zastosowanie znajdzie brak obowiązku opodatkowania, tj. dana czynność skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, co jednak nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy.

W myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek, budowla (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, odpłatny trwały zarząd bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa, odpłatny trwały zarząd są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu użytkownikowi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas należy poddać badaniu zaistnienie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z trzech podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina - Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest odpowiedzialna za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa infrastruktury sportowej i rekreacyjnej położonej na obszarach Gminy. W skład jej wchodzą w szczególności następujące inwestycje zrealizowane przez Gminę:

* Hala sportowa z zapleczem, której oddanie do użytkowania miało miejsce 14 listopada 2008 r. W wyniku tej inwestycji powstał m.in. środek trwały - "Budowa hali sportowej", który obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Hali, tj. arenę, trybuny, przebieralnie, umywalnie, sale treningowe, pomieszczenia administracyjne, odpowiednie instalacje, wyposażenie itd

* Zespół boisk sportowych przy Hali ("Orlik") - którego oddanie do użytkowania miało miejsce 8 czerwca 2009 r. W wyniku tej inwestycji powstał środek trwały - "Budowa boisk sportowych przy hall sportowej przy ul. S". Obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Orlika, tj. boisko do piłki nożnej, boisko wielofunkcyjne, boisko do siatkówki plażowej, drenaż boisk, ogrodzenie, oświetlenie i trybuny

* Lodowisko, będące obiektem w systemie hali otwartej wraz z trybunami, którego oddanie do użytkowania miało miejsce 28 grudnia 2011 r. W ramach tej inwestycji powstał jeden wieloskładnikowy środek trwały - "Lodowisko". Obejmuje on poszczególne urządzenia i obiekty wchodzące w skład Lodowiska, tj. halę lodowiska, budynek zaplecza, agregat chłodniczy, technologię chłodzenia (orurowanie) oraz pojazd do pielęgnacji lodu Rolba.

Powyższe inwestycje i powstałe w ich wyniku środki trwałe ("Infrastruktura") były finansowane z ze środków własnych Gminy oraz ze środków pochodzących z budżetu państwa. Poszczególne środki trwałe powstałe w wyniku tych inwestycji mają wartość początkową przekraczającą 15.000 zł.

Wyżej wymienione urządzenia i obiekty wchodzące w skład wymienionych środków trwałych są zasadniczo trwale związane z nieruchomościami, na których się znajdują. Wyjątek w tym zakresie stanowi pojazd do pielęgnacji lodu Rolba, który jest ruchomością.

Gmina klasyfikuje poszczególne elementy składające się na Infrastrukturę, jako środki trwałe podlegające amortyzacji.

Na terenie Gminy funkcjonuje zakład budżetowy Gminy - Miejskie Centrum Sportu i Rekreacji ("Zakład" lub "MCSiR"), który jest odpowiedzialny za działalność związaną ze sportem, rekreacją oraz turystyką w Gminie. Zakład w ramach prowadzonej działalności użytkuje infrastrukturę sportową położoną na terenie Gminy, która zgodnie z dotychczasową praktyką Gminy była przekazywana Zakładowi po wybudowaniu jej poszczególnych elementów przez Gminę. W odniesieniu do Hali, Orlika i Lodowiska, środki trwałe wchodzące w skład Infrastruktury zostały przekazane do MCSiR w trwały zarząd. Decyzja o oddaniu w trwały zarząd Miejskiemu Centrum Sportu i Rekreacji nieruchomości, na których obecnie znajdują się ww. obiekty stanowiące poszczególne elementy składające się na Infrastrukturę została wydana w dniu 16 listopada 2009 r. Oddanie w trwały zarząd wiązało się z opłatami na rzecz Gminy. Obecnie Gmina zdecydowała się na zmianę sposobu zarządzania działalnością sportowo - rekreacyjną, w tym sposobu zarządzania gminnymi obiektami sportowo - rekreacyjnymi. Na mocy planowanej uchwały Rady Miejskiej MCSiR zostanie przekształcony w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Gmina wniesie na pokrycie kapitału zakładowego Spółki wkład w postaci mienia zakładu budżetowego pozostałego po jego likwidacji. Jednocześnie Spółka powstała w wyniku przekształcenia wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki związane z działalnością zakładu budżetowego, dzięki czemu może przejąć wykonywanie jego dotychczasowych zadań. Tytułem wkładu niepieniężnego Gmina wniesie do Spółki wszystkie składniki mienia Zakładu pozostałe po jego likwidacji, a Spółka zapewni ciągłość działalności wykonywanej przez Zakład. Gmina będzie posiadać 100% udziałów w Spółce i docelowo powierzy jej zadania z zakresu zarządzania i administrowania obiektami sportowymi i rekreacyjnymi na terenie Gminy.

Przed dokonaniem powyższego przekształcenia, decyzja oddająca w trwały zarząd Halę, Orlika i Lodowisko wraz z działkami, na których się znajdują, zostanie uchylona (przestanie obowiązywać). Jednocześnie Zakład na podstawie dokumentów księgowych (dokument PT) przekaże Halę, Orlik oraz Lodowisko z powrotem na stan środków trwałych Gminy. Tym samym przekazana powrotnie do Gminy infrastruktura nie będzie przedmiotem przekształcenia na podstawie Uchwały i na tym etapie nie zostanie przekazana do Spółki w formie aportu.

Uchwałę o przekształceniu MCSiR w Spółkę Gmina planuje podjąć w październiku lub listopadzie 2013 r., przy czym sam moment przekształcenia oraz poprzedzające go wycofanie Infrastruktury z MCSiR zaplanowany jest na koniec grudnia 2013 r.

Po utworzeniu Spółki Gmina najpierw planuje udostępnienie pozostawionych w Gminie Hali, Orlika i Lodowiska Spółce w oparciu o umowę odpłatnej dzierżawy lub też na podstawie innej odpłatnej umowy. Umowa ta zostanie zawarta niezwłocznie po przekształceniu Zakładu w Spółkę, a więc - zgodnie z obecnymi planami - pod koniec 2013 r. W następnym kroku, po przygotowaniu odpowiednich formalności, przedmiotowa Infrastruktura zostanie wniesiona w formie aportu rzeczowego do Spółki. Zgodnie z założeniami Gminy aport do Spółki nastąpiłby najpóźniej z końcem stycznia 2014 r.

Gmina podkreśliła, iż w ramach aportu zostanie przeniesiona jedynie sama Infrastruktura. Planowana transakcja wniesienia aportu nie obejmie przeniesienia należności Gminy, jak również przeniesienia rachunków bankowych oraz środków pieniężnych zdeponowanych na rachunkach Gminy. Spółka nie przejmie również zobowiązań Gminy (w szczególności zobowiązań z tytułu pożyczek lub kredytów). W ramach aportu nie dojdzie równocześnie do przeniesienia umów o pracę osób zatrudnionych w Gminie (tekst jedn.: nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy).

Gmina do tej pory nie odliczyła podatku naliczonego od wydatków na nakłady związane z inwestycjami w Halę, Orlika oraz Lodowisko, gdyż uznawała, że brak jest podstaw do takiego odliczenia. Z uwagi na pełnioną przez Zakład działalność w obszarze sportu i rekreacji, wykonywaną na rzecz mieszkańców na terenie Gminy, to Zakład rozlicza podatek VAT związany ze świadczeniem usług z wykorzystaniem i za pomocą Infrastruktury.

W ocenie Gminy Infrastruktura będąca przedmiotem Wniosku nie jest organizacyjnie i finansowo wyodrębnionym w istniejącym przedsiębiorstwie zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonym do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W ocenie Gminy Infrastruktura będąca przedmiotem Wniosku nie jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wyżej wymienione urządzenia i obiekty wchodzące w skład wymienionych środków trwałych są zasadniczo trwale związane z nieruchomościami, na których się znajdują. Wyjątek w tym zakresie stanowi pojazd do pielęgnacji lodu Rolba, który jest ruchomością.

W ocenie Gminy środki trwałe wchodzące w skład Infrastruktury i wymienione w tabeli we wniosku zgodnie z art. 3 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409) stanowią co do zasady budynki/budowle i powinny być sklasyfikowane w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.):

* w odniesieniu do Hali i Lodowiska: w sekcji 1, dziale 12 (budynki niemieszkalne), grupa 126 (ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej), klasa 1265 (budynki kultury fizycznej),

* w odniesieniu do Orlika (boisk sportowych): w sekcji 2, dziale 24 (obiekty inżynierii lądowej i wodnej), grupa 241 (budowle sportowe i rekreacyjne), klasa 2411 (boiska i budowle sportowe).

Gmina wyjaśniła, że w skład powyższych środków trwałych wchodzą elementy wyposażenia powyższych obiektów. W przypadku Hali i Orlika nie są one jednak odrębnymi środkami trwałymi. Lodowisko stanowi natomiast wieloskładnikowy środek trwały i wchodzące w jego skład elementy mogą być traktowane jako oddzielne środki trwałe. Są to w większości budynki i budowle tj. hala Lodowiska, budynek zaplecza, agregat chłodniczy i orurowanie. Wśród elementów Lodowiska znajduje się jednak także pojazd do pielęgnacji lodu. Nie stanowi on ani budynku ani budowli ale Gmina traktuje go jako element wyposażenia Lodowiska.

Od momentu oddania poszczególnych składników Infrastruktury w trwały zarząd (lub od momentu zakończenia ich budowy i automatycznego objęcia decyzją o trwałym zarządzie wydanej dla nieruchomości na której się znajdują) do dnia wniesienia ich aportem do spółki upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie przedmiotowych środków trwałych będących przedmiotem planowanego aportu do Spółki.

W ocenie Gminy realizacja inwestycji w zakresie Infrastruktury należy do zadań własnych Gminy jako sprawa z zakresu "kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych" związana z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty. Podstawę prawną stanowi tu przede wszystkim art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z tym przepisem Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: (...) 10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (...)". Wartość początkowa pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba wynosiła 499 979,10 zł brutto. Pojazd został oddany do użytkowania w dniu 30 listopada 2011 r. W związku z nabyciem ww. pojazdu nie przysługiwało jej pierwotnie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jako, że pojazd ten nie był przez Gminę wykorzystywany do czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Agregat chłodniczy znajdujący się na wyposażeniu Lodowiska stanowi element trwale związany z nieruchomością.

Ad. 1

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2, gdyż w związku z planowaną dzierżawą nieruchomości występującą przed wniesieniem aportem, nieruchomości te nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej.

Ponieważ zaistniały przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 należy rozpatrzyć warunki do zwolnienia przedmiotowej dostawy z art. 43 ust. 10 i 10a.

Odnosząc się do możliwości zastosowania dla planowanego aportu zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy należy stwierdzić, że planowane wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki nie będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu miało miejsce:

* w odniesieniu do Hali sportowej z zapleczem, w momencie ustanowienia odpłatnego trwałego zarządu, tj. jak wskazano we wniosku - z dniem 16 listopada 2009 r.,

* w odniesieniu Zespołu boisk sportowych przy Hali ("Orlik") - w momencie ustanowienia odpłatnego trwałego zarządu, tj. jak wskazano we wniosku - z dniem 16 listopada 2009 r.,

* w odniesieniu do Lodowiska, z dniem oddania do użytkowania tj. z dniem 28 grudnia 2011 r., gdyż jak wynika z wniosku z dniem oddania do użytkowania Lodowisko zostało automatycznie oddane w odpłatny trwały zarząd, na podstawie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 16 listopada 2009 r.

Należy podkreślić, że zagadnienie dotyczące instytucji trwałego zarządu regulują przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cyt. wyżej przepisie - w myśl art. 4 pkt 10 powołanej ustawy, należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W myśl przepisu art. 45 ust. 1 cyt. ustawy, trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji. Z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), organem wykonawczym gminy jest wójt.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne.

W świetle powyższych przepisów, przekazanie nieruchomości w trwały zarząd może być odpłatne lub nieodpłatne.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Prezydent Miasta oddaje jednostkom organizacyjnym na podstawie decyzji administracyjnej nieruchomości w odpłatny trwały zarząd, działa jako organ reprezentujący jednostkę samorządu terytorialnego w sprawach z zakresu gospodarowania mieniem samorządowym. Gospodarka nieruchomościami należy do zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W związku z tym, że oddanie nieruchomości w trwały zarząd za odpłatnością jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towaru należy uznać, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem przekazanie nieruchomości stanowiącej przedmiot własności jednostki samorządu terytorialnego w trwały zarząd odpłatnie podlega opodatkowaniu, ale korzysta ze zwolnienia (§ 13 ust. 1 pkt 12 cyt. wyżej rozporządzenia).

Tym samym przekazanie Hali sportowej, Zespołu boisk sportowych oraz Lodowiska na mocy decyzji Prezydenta w odpłatny trwały zarząd MCSiR, czyli oddanie ww. środków trwałych do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, skutkowało tym, że z tą chwilą tj. w przypadku Hali sportowej oraz Zespołu boisk sportowych z dniem 16 listopada 2009 r., a w przypadku Lodowiska z dniem 28 grudnia 2011 r. miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynków i budowli wchodzących w skład Infrastruktury.

Zatem aport Infrastruktury do Spółki tj. zarówno Hali sportowej, Zespołu boisk sportowych oraz Lodowiska, nastąpi po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Wobec powyższego planowana transakcja będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Strony mogą zrezygnować ze zwolnienia i wybrać opodatkowanie dostawy tej nieruchomości, na podstawie art. 43 ust. 10, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 43 ust. 11 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż pierwsze zasiedlenie Hali sportowej, Zespołu boisk sportowych oraz Lodowiska będzie miało miejsce z chwilą oddania w dzierżawę. Zatem w ww. zakresie należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ad. 2

Z uwagi na fakt, że planowana transakcja jak wyżej wskazano będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opcją wyboru opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy staje się bezprzedmiotowe.

Ad. 3

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż planowana czynność wniesienia aportem Infrastruktury w postaci Hali sportowej, Zespołu boisk sportowych oraz Lodowiska do Spółki będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opcją wyboru opodatkowania. Zatem, jeżeli Wnioskodawca, w myśl art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, wybierze opcję opodatkowana przedmiotowej transakcji, winien zastosować podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania wniesienia aportem pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba, który jest ruchomością stwierdza się co następuje:

Z opisu sprawy wynika, że Gmina w związku z nabyciem pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba nie odliczyła podatku naliczonego, gdyż nie wykorzystywała go do czynności opodatkowanych. Jednakże w momencie zawarcia umowy dzierżawy ze Spółką w 2013 r., Gmina nabyła prawo do odliczenia VAT naliczonego w drodze tzw. korekty wieloletniej, w związku ze zmianą przeznaczenia przedmiotowego pojazdu, stanowiącego środek trwały. Skutkiem powyższego, skoro pojazd do pielęgnacji lodu Rolba jest wykorzystywany, do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zatem Wnioskodawca dokonując czynności wniesienia aportem ww. pojazdu do Spółki nie będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż planowana czynność wniesienia aportem pojazdu do pielęgnacji lodu Rolba winna być opodatkowana podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie opodatkowania i niekorzystania ze zwolnienia czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki. Natomiast w zakresie:

* braku możliwości wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy, czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki została wydana interpretacja indywidualna nr IPTPP4/443-774/13-5/UNr,

* podstawy opodatkowania czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki została wydana interpretacja indywidualna nr IPTPP4/443-774/13-8/UNr,

* prawa do dokonania jednorazowej korekty podatku naliczonego w związku z aportem Infrastruktury została wydana interpretacja indywidualna nr IPTPP4/443-774/13-9/UNr.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.