IPTPP4/443-737/12-4/JM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2012 r. (data wpływu 25 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 15 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zużycia energii elektrycznej do prowadzenia działalności rolniczej - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zużycia energii elektrycznej do prowadzenia działalności rolniczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 15 stycznia 2013 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego, przeformułowania pytania oraz przedstawienia stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej ww. opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest rolnikiem zarejestrowanym w Urzędzie Skarbowym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Do prowadzenia działalności rolniczej zużywana jest większa część energii elektrycznej udokumentowana fakturą na nazwisko Wnioskodawcy.

Według wyliczeń na gospodarstwo domowe Wnioskodawca zużywa 30% energii elektrycznej, a na działalność rolniczą 70% energii elektrycznej.

1. W gospodarstwie jest zainstalowany jeden licznik obejmujący zużycie energii w budynku inwentarskim oraz w budynku mieszkalnym.

2. Zainstalowany licznik umożliwia odczyt łączny zużycia energii na gospodarstwo i pomieszczenia mieszkalne.

3. Jest to odczyt wspólnego zużycia energii zarówno z gospodarstwa rolnego jak i gospodarstwa domowego.

4. Rozdział zużycia energii Wnioskodawca dokonał na podstawie ilości punktów odbioru energii elektrycznej, mocy urządzeń zainstalowanych oraz czasu poboru energii na podstawie zapisów własnych.

5. Gospodarstwo rolne było zmodernizowane do roku 2009 i w chwili obecnej Wnioskodawca nie przewiduje inwestycji powodujących zmiany zapotrzebowania na energię na cele gospodarcze.

6. Stan liczebny domowników utrzymuje się na stałym poziomie 4 osób.

7. Zainstalowanie odrębnego licznika pociąga za sobą wydatki pokaźnej kwoty gotówkowej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 15 stycznia 2013 r.) Wnioskodawca wskazał ponadto, iż według wyliczeń na gospodarstwo domowe Wnioskodawca zużywa 30% energii elektrycznej, a 70% zużytej energii elektrycznej przeznaczone jest do prowadzenia działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą opodatkowaną, tj. rozładunek, załadunek, czyszczenie, suszenie zboża, śrutowanie, mieszanie zbóż, ogrzewanie porodówki zwierząt oraz innych prac wynikających z prowadzenia działalności opodatkowanej.

W pozostałej części uzupełnienia Wnioskodawca powtórzył informacje zawarte we wniosku z dnia 23 października 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy podlega odliczeniu 70% podatku VAT wynikające z faktur za energię zużytą na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), odliczeniu podlega szacunkowo ustalone 70% podatku VAT wynikającego z faktur za zużycie energii elektrycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Aby wystąpiło prawo do odliczenia VAT naliczonego musi być spełniony podstawowy warunek. Wynika on z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje tylko podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą opodatkowaną VAT i tylko w takim zakresie, w jakim nabywane przez tego podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do treści art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Do prowadzenia działalności rolniczej zużywana jest większa część energii elektrycznej udokumentowana fakturą na nazwisko Wnioskodawcy. W opisie stanu faktycznego w piśmie uzupełniającym Zainteresowany wskazał, że według wyliczeń na gospodarstwo domowe Wnioskodawca zużywa 30% energii elektrycznej, a 70% zużytej energii elektrycznej przeznaczone jest do prowadzenia działalności gospodarczej związanej ze sprzedażą opodatkowaną.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 70% podatku VAT naliczonego z faktury zużytej energii elektrycznej. Uwzględniając treść przywołanych przepisów oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 70% podatku VAT naliczonego z danej faktury zużytej energii elektrycznej. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dotyczącej zużytej energii elektrycznej przysługuje z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jak wynika z wyliczeń Wnioskodawcy jest on w stanie przyporządkować zużywaną energię elektryczną dla celów działalności rolniczej związanej ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Końcowo podkreśla się, iż prawidłowe określenie wysokości procentowego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup energii elektrycznej związanego z realizowanymi czynnościami należy do podatnika, natomiast ocena prawidłowości przyjętych przez Wnioskodawcę rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.